Λίγα λόγια αποχαιρετισμού για τον αδελφό και φίλο μας Γιάννη Πηλιχό
Παντρευτήκαμε δύο αδελφές την ίδια ημέρα και ώρα , το 1967 στην Παντοβασίλισσα της Ραφήνας , ήταν ο μοναδικός γάμος που είχε γίνει δύο αδελφών . Θυμάμαι ότι ήταν πρωτοφανές γεγονός και είχε πάρα μα πάρα πολύ κόσμο !
Γιάννη ξεκινήσαμε και περάσαμε μαζί μια ολόκληρη ζωή 50 χρόνων περίπου.
Ο κάθε ένας με τα προβλήματα του ,με τις διαφωνίες του , τις δυσκολίες του , αλλά ποτέ δεν κόψαμε την καλημέρα, πάντα ειμασταν αδελφικοί φίλοι ! Ήσουν ένας καλός οικογενειάρχης!
Αλλά ή απώλεια του παιδιού σου σέ λύγισε ,πόναγες αθόρυβα . Τότε συχνά κάναμε παρέα για να απαλύνουμε τον πόνο σου , το ξέραμε ότι αυτός ο πόνος δεν έσβηνε .
Αλλά τώρα Γιάννη μου θά είσαι κοντά στο Βαγγέλη σου αγκαλιά και θά χαίρεστε !
Γιάννη σέ ευχαριστώ πού αγάπησες τά παιδιά μου , γιατί κάθε γονιός αυτό επιθυμεί !
Ο φίλος καί μπατζανάκης σου ό Βαγγέλης , έχει πολύ στεναχωρηθεί ,δεν θά έχει κάποιον νά κάνει παρέα και να συζητά πολιτικά πού σού άρεσαν πολύ . Γιάννη τό κενό πού αφήνεις πίσω σου είναι μεγάλο , μέχρι να τό συνειδητοποιήσουμε θά περάσει καιρός .
Στην σκέψη μας θά εισαι πάντα και για παρηγοριά θά λέμε ότι είσαι στο χωριό ,στο Γιαννιτση Εύβοιας , πού σού άρεσε πολύ.
Γιάννη καλό ταξίδι, καλό παράδεισο να εχεις!!
Μαρία Γαρδικιώτη
