Η Ρούλα Ρέβη ήταν καλεσμένη στο Πρωινό όπου έκανε μία ανατριχιαστική εξομολόγηση για τις απίστευτα δύσκολες στιγμές που έζησε, κατά την εγκυμοσύνη των δίδυμων παιδιών της.
«Ένα εξάμηνο μετά την εγκυμοσύνη έφαγα μία φρίκη. Είχα καθίσει 73 μέρες στο νοσοκομείο, στο δωμάτιο κλεισμένη μέσα. Κι εγώ δεν το πιστεύω τώρα που το λέμε. Μετά τις μέτρησα, στο τέλος, μου φάνηκε ότι ήταν όλη μου η ζωή.
Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη μέχρι την 21η εβδομάδα, ήμουν πολύ καλά. Μπήκα για ένα μικρο θέμα, μία περίδεση τραχήλου. Ο Απόστολος έλειπε στην Κύπρο, και εκεί ξεκίνησε η περιπέτεια. Τυχαία έπαθα εκεί πέρα αποκόλληση πλακούντα, πολύ μεγάλη, στον ύπνο μου. Έτυχε να είμαι στο νοσοκομείο εκείνο το βράδυ, για καλή μου τύχη. Πήγα σπίτι μου για 10 μέρες ακίνητη, και να γυρίσω πάλι πίσω. Το βράδυ που πήγα σπίτι, το έπαθα ξανά, γύρισα πίσω, και δεν ξαναέφυγα ποτέ. Ήταν πολύ δύσκολο, και δεν το περίμενα. Εγώ νόμιζα ότι τελειώσαμε εκεί. Ειδικά την πρώτη φορά, ήταν πολύ σοκαριστικό, να βλέπεις το αίμα.
Φοβήθηκα πολύ ότι θα έχανα τα παιδιά .Ήμουν σίγουρη για λίγες μέρες. Έπαθα πανικό, μαύρισαν όλα μπροστά μου. Μετά μεταγγίστηκα, έπαθα λοίμωξη από το χειρουργείο, έπαθα κάτι με το συκώτι μου, ξυνόμουν, έτρεχα αίματα από το σώμα μου, έπαθα πάρα πολλά. Όλα όσα επικίνδυνα μπορεί να πάθει μία έγκυος. Το υπέμεινα στωικά, αλλά ήταν όλο πάρα πολύ δύσκολο. Ερχόταν το ένα μετά το άλλο, και από ένα σημείο και μετά, είναι τόση η απογοήτευση, που περίμενα απλά να συμβεί το άλλο. Δεν ήταν επικίνδυνοι και για μένα, αλλά δεν το σκέφτηκα και ποτέ. Σκεφτόμουν τα παιδιά μου και τον άντρα μου.
Εκείνο το βράδυ ο Αποστόλης ήταν στην Κύπρο. Τον πήρα, ούρλιαζα, πήρε μια πτήση στις 5 το πρωί και ήρθε, αλλά τρεις μέρες την εβδομάδα έπρεπε να είναι στην Κύπρο. Ήμουν σε ένα δωμάτιο, δεν θέλαμε να το μάθει ο κόσμος, δεν έπρεπε και δεν ήθελα να βγω από εκεί. Η ψυχολογία σου είναι πολύ άνω κάτω. Δεν έχεις όρεξη, θέλεις να βλέπεις μόνο τους safe ανθρώπους!».
Δείτε το βίντεο.
Πριν από έναν χρόνο, η Ρέβη είχε ανεβάσει ένα συγκλονιστικό κείμενο για την ημέρα της μητέρας, όπου περιέγραφε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να κρατήσει στην αγκαλιά της τα δίδυμα παιδιά της:
«Μάνα…2 αποκολλήσεις, μετάγγιση αίματος, περίδεση τραχήλου, ενδοηπατική χολόσταση, ζάχαρο, 72 ημέρες ακίνητη, 72 ημέρες με έναν ορό στα τρύπια χέρια μου, καισαρική την 33η εβδομάδα, τα μώρα μου 30 ημέρες στις θερμοκοιτίδες του Ιασώ. Ένας υπέροχος γιατρός (Παναγιώτης Ψαθάς) που με κοίταζε βαθιά μέσα στα μάτια. Ο 6ος όροφος του Ιασώ και τα κορίτσια του, η υπέροχη Μαρίνα Αντωνιάδου στη μονάδα, η αδερφή μου, η πολύτιμη αδερφή μου, οι λίγοι αλλά καλοί μου φίλοι, η φανταστική ψυχοθεραπεύτρια μου και ένας μαγικός, αξιολάτρευτος σύντροφος. Δίπλα μου κάθε ώρα και στιγμή με ένα τεράστιο χαμόγελο. Κάποτε όταν θα σταματήσουν τα δάκρυα να τρέχουν σαν ποτάμι και θα μπορώ να διηγηθώ το ταξίδι μου για να φτάσω στην μητρότητα, θα τα πω όλα στα παιδιά μου. Τα παιδιά μου…Τα παιδιά μου…Μπορώ να λέω τα παιδιά μου…Αν θα το ξανάκανα; Αύριο κιόλας ή μάλλον τώρα αμέσως θα έκανα όλα ξανά από την αρχή, γιατί έγινα ολόκληρη, γιατί έγινα….μάνα!».
thetoc.gr
