Σκηνές από “ταινία προσεχώς” έζησαν για άλλη μια φορά κάτοικοι, επισκέπτες και ταξιδιώτες στη Ραφήνα τις ημέρες των διακοπών του Πάσχα.
Η έτσι κι αλλιώς … “διχοτομημένη” και τύποις παραθαλάσσια πόλη, μετατράπηκε, σε μια απέραντη τενεκεδούπολη – πάρκινγκ για τα χιλιάδες αυτοκίνητα των ταξιδιωτών που έφευγαν από το λιμάνι για τις ολιγοήμερες διακοπές τους, ενώ υπήρχαν στιγμές που η κίνηση από και προς την πόλη ήταν απλά εφιαλτική για όποιον έκανε το λάθος να θελήσει να μετακινηθεί εκείνες τις ώρες.
Και το καλοκαίρι είναι προ των πυλών. Με νέα πλοία να πιάνουν λιμάνι. Νέα, αυξημένα δρομολόγια, νέοι προορισμοί.
Ευκαιρία για τοπική ανάπτυξη, ανάσα στην τοπική οικονομία σε καιρούς δύσκολους, θα μπορούσε να πει κανείς, σε πρώτη ανάγνωση.
Ναι. Με μια μικρή διαφορά. Μια διαφορά , που συνήθως οι “κανονικές” χώρες έχουν φροντίσει να λύσουν με σοβαρό σχεδιασμό και κοινωνική συναίνεση , για να “έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη”.
Και η διαφορά αυτή λέγεται ΥΠΟΔΟΜΕΣ. Υποδομές στο ίδιο το λιμάνι για την εξυπηρέτηση των “πελατών – ταξιδιωτών του”. Υποδομές σε οδικά δίκτυα , τρόπους πρόσβασης, μέσα σταθερής τροχιάς, χώρους στάθμευσης, μελέτες επιβάρυνσης κυκλοφορίας, περιβάλλοντος και τόσα μα τόσα ακόμη.
Τι ακριβώς έχει γίνει από όλα αυτά? Μα τίποτα φυσικά.
Μήπως όμως έχει γίνει συζήτηση ποτέ από το “κράτος εν κράτει” που λέγεται ΟΛΡ, ή το Υπουργείο Ναυτιλίας, με την ίδια την πόλη, την εκάστοτε δημοτική αρχή, τους τοπικούς φορείς της αγοράς, τους κατοίκους, τους επαγγελματίες της περιοχής, για τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργεί η ιδιοκτησιακή λογική του ΟΛΡ – ΤΑΙΠΕΔ, που θεωρεί ιδιοκτησία της σχεδόν όλη την ακτογραμμή και τις παραλίες της πόλης, ή τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργεί η χωρίς κανένα σχεδιασμό απόφαση για αύξηση πλοίων και δρομολογίων;
Μήπως έγινε ποτέ (και δεν ακούσαμε βρε αδερφέ) μια σοβαρή και εμπεριστατωμένη συζήτηση για τα αντισταθμιστικά οφέλη που μπορεί και θα έπρεπε να έχει η ίδια η πόλη και οι κάτοικοί της, που στα σπλάχνα της φιλοξενεί το λιμάνι;
Όχι βέβαια.
Έτσι, χωρίς πρόγραμμα, που έλεγε κάποτε και η Μαρία Ρεζάν, στους ίδιους ήδη υπερφορτωμένους δρόμους μιας πόλης, που σχεδιάστηκε για ένα συγκεκριμένο κυκλοφοριακό φόρτο, απλά προστίθεται κι άλλο φορτίο. Που θα “απορροφηθεί” και θα “εξυπηρετηθεί” με κάποιο “μαγικό τρόπο” προφανώς, γιατί ακόμη οι μαθηματικοί δεν έχουν ανακαλύψει άλλη λύση στο πρόβλημα… Μόνο με μαγικά…
Αντ’ αυτών η διοίκηση του ΟΛΡ (αλήθεια ακόμη απερχόμενη είναι αυτή ή κάτι θέλει το ΤΑΙΠΕΔ και οι πρόθυμοι του και μετατράπηκε σε “προσωρινώς και επί πολύ παραμένουσα”…) μοιράζει καντίνες και μαγαζιά, κρατά ως δικές του τις παραλίες των δημοτών, και στέλνει επίσημα χαρτιά στο δήμο και τα υπουργεία για να … μεριμνήσουν να λύσουν το …κυκλοφοριακό…
Φαίνεται πως όταν γινόταν η συζήτηση και λαμβάνονταν η απόφαση για τον επιπρόσθετα αυξημένο φόρτο οχημάτων, θα είχε να ασχοληθεί με άλλα …σοβαρότερα η “διοίκηση” και της ξέφυγε αυτό το μικρό θεματάκι.
Και οι δημοτικές αρχές βέβαια, επί χρόνια και χρόνια, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Αρκούνταν στο “τυράκι” της μεγάθυμης παραχώρησης της εκμετάλλευσης ενός πάρκινγκ και σιωπούσαν διακριτικά. Άντε και έριχναν και μερικές σκόρπιες ντουφεκιές στον αέρα, που ικανοποιούν πρόσκαιρα το τοπικό θυμικό, αλλά λύσεις δεν δίνουν, πετούσαν “το μπαλάκι” στην κεντρική εξουσία, αντιδρούσαν πότε πότε προ τετελεσμένων φυσικά και …αυτό ήταν… Η ζωή συνεχιζόταν ανέφελη.
Πριν είναι πολύ αργά Υπουργείο και ΟΛΡ, καλό θα ήταν να κάνουν καμιά άσκηση σοβαρότητας. Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Το θέμα δεν είναι πολιτικό. Ίσως δεν ήταν ποτέ. Είναι απλά θέμα κοινής λογικής και σοβαρού σχεδιασμού, που κοντεύουν να χαθούν ολοκληρωτικά στην χρόνια απουσία τους…
Αν πάλι έχουν την παραμικρή αμφιβολία, ας δουν στο χάρτη κατά που πέφτει η Ραφήνα και το λιμάνι της και ας κάνουν τον κόπο να κάνουν μια απλή βόλτα στην πόλη, κάτι τέτοιες μέρες αιχμής, εκεί όπου ο απλός δημότης προσπαθεί να πάρει μια ανάσα ζωής, και οι επαγγελματίες της πόλης πνιγμένοι στα τενεκεδένια τείχη των ΙΧ προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην.
Θα είναι ωφέλιμα αποκαλυπτικό…
Του Χρήστου Τσεμπέρη
