Συνέντευξη της σκηνοθέτριας Αλίκης Πήτερσον με αφορμή το έργο ”’Εμιλυ” του Γιάννη Ρωμανού, που παίζεται κάθε Τετάρτη στις 21:00, στο @Χώρο Τέχνης Ασωμάτων, Αγίων Ασωμάτων 6, Θησείο.
Με αφορμή το θρίλερ “Έμιλυ ” του ΓιάννηΡωμανού ,πόσο μας επηρεάζει η μεταφυσική στη ζωή μας. Μπορεί ο άνθρωπος να τα ερμηνεύσει όλα με τη λογική;
Για εμένα η Μεταφυσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ζωής. Είναι η ερευνα αυτού που δεν βλέπουμε, μέσα μας πρωτίστως, στην Ψυχή μας την ίδια και έπειτα και γυρω μας, σεσχέση με την εσώτερη πλευρά των πραγμάτων.
Εάν ερμηνεύονταν όλα με τη λογική, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε τις Ιδέες, τη Φαντασία, την Τέχνη. Η Αντίληψη έχει πολλές πλευρές και κάθε άνθρωπος είναι ένας κόσμος ολόκληρος προς εξερεύνηση, ως μικρογραφία του Σύμπαντος.
Οι πληγωμένες ψυχές λυτρώνονται μετά θάνατον ή όπως λέει το έργο κουβαλάνε το βάρος της επίγειας ζωής; Εσείς τι νιώθετε ότι μπορεί να συμβαίνει;
Η λύτρωση είναι κάτι σχετικό. Μπορεί να σημαίνει την εκπλήρωση ή το τέλος, που κι αυτό πάλι σχετικό είναι. Μέσα στη διάρκεια της ίδιας ζωής, γεννιόμαστε και πεθαίνουμε πολλές φορές, είτε κυτταρικά, είτε όσον αφορά φάσεις βιολογικές, συναισθηματικές, ηλικιακές, φάσεις ζωής. Προσωπικά, πιστεύω ότι η Ψυχή δεν πεθαίνει, επειδή όμως έχει άλλη έννοια η επίγεια Ζωή της και συνδέεται με το Εγώ, μέσω πολλών επιπέδων ή αλλιώς σωμάτων ενεργειακής ποιότητας, θεωρώ ότι εάν δεν αποσυνδεθεί με τα «επίγεια» εντελώς, μπορεί να συνδέεται με κάποιο από τα ενεργειακά σώματά του ένας άνθρωπος με κάποιο πολύ έντονο και τραυματικό συμβάν, που στιγμάτισε το σώμα που είναι πιο πολύ συνδεδεμένο με το Εγώ, δηλαδή το συναισθηματικό. Σε αυτήν την περίπτωση, το «φέρει» μαζί του για καιρό και εμείς μπορεί να το αντιμετωπίσουμε ως ενεργειακή στάμπα, σε κάποιο μέρος ή αντικείμενο-συνήθως αυτό που λέμε στοίχειωμα. Προτιμώ να το λέω «ενεργειακή δίνη», δηλαδή ένα κομμάτι του χωροχρόνου που καμπυλώνεται σε εκείνο το σημείο από την ενέργεια που το αναγκάζει να καμπυλώσει.
Για να είμαστε σίγουροι, καλύτερα να τα λύνουμε εν ζωή, όσα μας απασχολούν!
Ποιο είναι πιο σημαντικό στοιχείο στη ζωή μας ο έρωτας η αγάπη ή τελικά και τα δύο;
Ο έρωτας, είναι μια μορφή αγάπης, απλά πιο προσωπική, πιο εγωιστική, καθώς συνδέεται και με τη σεξουαλικότητα. Έχει κι αυτός εντάσεις, διακυμάνσεις κλπ.-να είναι έλξη, πάθος, λατρεία, βαθιά σύνδεση και αγάπη. Η Αγάπη, είναι κατάσταση ζωής. Χωρίς αυτήν είμαστε νεκροί. Εκ προοιμίου θα έλεγα ότι στην επίγεια ζωή, χρειαζόμαστε και τα δύο. Με μία διαφορά.. ο Έρωτας μπορεί να οδηγήσει σε μίσος, η Αγάπη ποτέ.
Το έργο διαδραματίζεται στο Λονδίνο .Πιστεύετε ότι οι αντιδράσεις των ανθρώπων στα γεγονότα θα ήταν ίδιες παντού ή παίζει ρόλο εκτός απ’ τον χαρακτήρα των ανθρώπων και οι ιδιοσυγκρασία τους;
Στοιχειώματα ερευνώνται και μελετώνται παντού, οπότε θεωρώ ότι παντού θα μπορούσε να διαδραματίζεται! Η φύση των ανθρώπων είναι η ίδια, απλά ο καθένας μας αντιδρά διαφορετικά. Το Λονδίνο, έχει αρκετή ομίχλη, κι έχοντας αποτελέσει τόπο όπου έχουν διαδραματιστεί πολλές ιστορίες τρόμου, εξάπτει απλά λίγο παραπάνω τη φαντασία και προϊδεάζει τους θεατές η αναγνώστες-μην ξεχνάμε ότι το «Έμιλυ» είναι πριν από όλα βιβλίο!
Ποια η σημασία του έργου;
Έχει πολλά που λέει, νομίζω. Για τις σχέσεις, για το πώς σκεφτόμαστε και νιώθουμε όλοι διαφορετικά, για το ρόλο που παίζει η απόγνωση, το πώς οδηγούμαστε σε αυτήν, τι ρόλο παίζει το φύλο, τα στερεότυπα…Για μένα, είναι ίσως αυτό που δεν λέει: η σημασία της συγχώρεσης, γιατί η εκδίκηση οδηγεί μόνο στην καταστροφή.
- Συνέντευξη από zoitriadafullidh, [email protected]
