Τα Χριστούγεννα στη Ραφήνα που ονειρεύομαι…

Κάθε φορά που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα ονειρεύομαι… Και στα ονειρά μου βλέπω πως φέτος αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι μαγευτικά.


Οικογενειακά να είναι γεμάτα αγάπη, φιλία, ζεστές αγκαλιές, μυρωδιές, λιχουδιές. Και η πόλη που ζω με πολύχρωμα φωτάκια, παιδικές φωνούλες να τραγουδούν τα κάλαντα, μαγαζιά να σφύζουν από κόσμο, να συναντώ χαρούμενες φατσούλες στο δρόμο, κι ένα χαμόγελο να πλημμυρίζει τα πρόσωπα όλων.

Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Όμως η κρίση άραγε, η μιζέρια και η κατήφεια προφανώς, που μας έχει καταβάλλει, δεν αφήνει πολλούς να ζήσουν τα Χριστούγεννα που όλοι μας ονειρευόμαστε. Μέρες γιορτινές που είναι η γκρίνια και η μουρμούρα είναι απαγορευτικές λέξεις. Θα τολμήσω πάντως να πω με ειλικρίνεια τι θάθελα…

Θάθελα λοιπόν να δω το χωριό του Αι Βασίλη, πιο ζεστό, πιο κομψό, πιο λειτουργικό, με ωραίες και καλαίσθητες κατασκευές, με περισσότερη φαντασία, με καλύτερη οργάνωση, με πολλά παιχνίδια για τα παιδιά. Άλλωστε αυτές τις μέρες όλα γίνονται για τα παιδιά. Ίσως είχα μεγαλύτερες προσδοκίες. Ίσως το κρύο «πάγωσε» τον ενθουσιασμό και την προσμονή για καλύτερο θέαμα. Ίσως του χρόνου να είναι καλύτερα. Ποιος ξέρει…

Και κατανοώντας πως υπάρχει για όλα τα πράγματα, η πρώτη φορά, φέτος δίνω ένα μεγάλο ελαφρυντικό. Προσπάθειες γίνονται, κι αυτό είναι καλό.

Θάθελα από την άλλη να δω μια χαρούμενη και φανταχτερή πόλη. Να με παρασύρει σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα, να ζήσω μερικές στιγμές, μερικές μέρες, όπως ονειρευόμαστε ως παιδιά. Δύσκολο το ξέρω. Δεν είναι ο κατάλληλος καιρός για τέτοια, θα μου πείτε. Το κατανοώ, το καταλαβαίνω. Τουλάχιστον ας ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα το ζήσουμε.

Θάθελα ο Εμπορικός Σύλλογος να λειτουργεί δραστήρια. Καλή σκέψη η «Λευκή Νύχτα» στην πόλη μας. Αλλά, έγινε απροειδοποίητα, ξαφνικά, χωρίς χρόνο προετοιμασίας από πολλούς μαγαζάτορες. Κάποιοι δεν το έμαθαν, δεν το άκουσαν, δεν το είδαν. Ξέρω είναι πολύ νωρίς. Ο Σύλλογος τώρα ξανασυστήνεται στον κόσμο, τώρα κάνει επανεκκίνηση και θέλει χρόνο. Σωστά. Δεν καταδικάζουμε κανένα. Σκέψεις κάνουμε και τροφή για το μέλλον.

Θάθελα τα παιδιά να λένε τα κάλαντα. Κάποτε, για να πω την αμαρτία μου βάραγε το κουδούνι του σπιτιού, τόσες πολλές φορές για να πουν τα κάλαντα μικροί και μεγάλοι που νευρίαζα στο τέλος, δυσανασχετούσα. Τώρα που δεν έρχονται τα παιδιά να πουν τα κάλαντα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων πάλι δυσανασχετώ, πάλι νευριάζω, πάλι προβληματίζομαι. Σκέφτηκα: Με τον ρυθμό που μειώνονται τα παιδιά που έρχονται σε λίγο δεν θα λέει κανείς τα κάλαντα! Βρες λες…

Πολλά θάθελα… Και τα όνειρα δεν στοιχίζουν. Αισθάνομαι όμως να μιζεριάζω και λέω να τα αφήσω για μια άλλη φορά. Εύχομαι σε όλους σας να περάσετε τις γιορτινές μέρες όπως θα θέλατε. Εύχομαι ολόψυχα καλή χρονιά και χρόνια πολλά.

Δείτε τις ειδήσεις από την Ανατολική Αττική και όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο στο irafina.gr.
Κάντε like στη σελίδα του irafina.gr στο Facebook
Ακολούθηστε το irafina.gr στο Twitter

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.

© 2022 - iRafina. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.