O Τσίπρας, το Star Wars, o Ρόκι και η Βουγιουκλάκη στη “Μαρία της Σιωπής” όπως τα είδε ο ΤΑΖ και δημοσιεύτηκαν στη στήλη ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ της Freddo.
AYTOΣ: Tαξιδάκι βλέπω. Πάλι ετοιμάζεις βαλίτσες.
ΕΓΩ: Ναι, κι αν θες βάλε ένα χεράκι γιατί μόνος μου δεν τη βγάζω. Να εκεί αριστερά, το αλεξίσφαιρο γιλέκο μου, το πιάνεις;
ΑΥΤΟΣ: Τι συνέβη; Κατάλαβες επιτέλους κι εσύ πως είσαι άχρηστος σε ότι έχεις δοκιμάσει κι αποφάσισες να δοκιμάσεις πως θα το γυρίσεις σε ρόλο πολεμικού ανταποκριτή;
ΕΓΩ: Όχι, συνεχίζω σαν κριτικός κινηματογράφου μόνο που δυστυχώς αυτή τη φορά ταξιδεύω για το Φεστιβάλ του Βερολίνου.
ΑΥΤΟΣ: 10 χρόνια πας, τώρα σε έπιασε ο φόβος;
ΕΓΩ: Ναι γιατί ειδικά φέτος δεν τους βλέπω πολύ φιλικούς απέναντι στο “Έλληνας”. Άσε που φοβάμαι μην την πατήσω όπως ο Τομ Χανκς στο “Terminal” που ενώ ταξίδευε, καταργήθηκε η χώρα του και ως πολίτης μιας ανύπαρκτης χώρας, δεν του επέτρεπαν να βγει από το αεροδρόμιο. Έχει λήξει και το διαβατήριο μου γαμώτο, ταξιδεύω με ταυτότητα και δεν ξέρω αν θα μπω Βερολίνο εντός Σένγκεν και θα αποκλειστώ εκτός.
ΑΥΤΟΣ: Πάντως είναι μαγικό αυτό που όταν γίνεται μια μεγαλη συνάντηση, και οι δύο πλευρές βγαίνουν ευχαριστημένες και την αμέσως επόμενη μέρα εκεί που νομίζαμε ότι όλα καλά, αρχίζουν ξανά οι απειλές, το Grexit, η κόψη του ξυραφιού κλπ.
ΕΓΩ: Αφού λένε τα ίδια και τα ίδια, γιατί συναντιούνται τόσο συχνά;
ΑΥΤΟΣ: Είναι σαν τις κηδείες που χωρίς να ξέρεις τον πεθαμένο, απλά πας μετά στο καφέ του νεκροταφείου μπας και φας κανένα παξιμάδι και τυλώσεις. Το αστείο της υπόθεσης, είναι πως ενώ πριν στην τελετή έβλεπες τον Τσίπρα ντυμένο ιερέα να εύχεται για την αιώνια ζωή του πεθαμένου, λίγο μετά τον βλέπεις ντυμένο με την ποδιά του καφετζή να σερβίρει το μπράντι, τον καφέ και τα παξιμάδια.
ΕΓΩ: Nομίζω πως ο Τσίπρας πιστεύει στην αιώνια ζωή. Τις τελευταίες μέρες όποτε μιλάει, λέει για κάτι που θα αλλάξει το 2026, το 3075, κλπ. Τον ακούει η γριά, μένει άφωνη γιατί αρχίζει να πιστεύει ότι θα είναι ζωντανή μέχρι τότε και τον ξαναψηφίζει.
ΑΥΤΟΣ: Έτσι εξηγείται και η επιτυχία του ¨”Star Wars”. To αντιμετωπίζουν όλοι σαν αλληγορία ενός σύγχρονου πολιτικού θρίλερ που από λάθος του μεταφραστή, οι ιππότες Τζεντάι, έγιναν ιππότες Ξεχνάει.
ΕΓΩ: Όχι. Υπάρχει και ο Λεβέντης που ενώ έχει όλα τα ηλικιακά βιολογικά δεδομένα για να ανήκει στους “Ξεχνάει”, θυμήθηκε τις προάλλες στη Βουλή πως ο Φλωράκης έφαγε τα ντολμαδάκια της Μαρίκας κι έτσι λέει συντηρήθηκε οικονομικά το ΚΚΕ.
ΑΥΤΟΣ: Αποκλείεται, έχουν πράσινο χρώμα. Αν το ΚΚΕ ήθελε να επωφεληθεί οικονομικά ο Χαρίλαος θα ζητούσε από τη Μαρίκα κόκκινες πιπεριές γεμιστές.
ΕΓΩ: Όταν δεν υπάρχει χρήμα, όλοι για φαγιά μιλάνε. Όπως η τηλεόραση με τα reality μαγειρικής. Κι ο Κουτσούμπας αυγά ονειρεύεται. Είπε “τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου, στη φωλιά της κότας του Μαξίμου”.
ΑΥΤΟΣ: Είπε τον Αλέξη κότα ή μου φαίνεται να αγιάσει το στόμα του;
ΕΓΩ: Με λειρί. Και τα αβγά εν προκειμένω δεν χρησιμοποιήθηκαν
με την έννοια του τροφίμου. Αλλά του “στήσου σου έρχεται στη μούρη”.
ΑΥΤΟΣ: Κι ο Αλέξης τι κάνει απέναντι σε όλα αυτά;
ΕΓΩ: Ότι κάνει κάθε εξουσία εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Χαμουρεύεται με μιντιακούς ομίλους ώστε να χρησιμοποιεί τις εφημερίδες τους για να τυλίγουν τα αυγά οι έμποροι, να τα παραλάβει η δούλα, να τα δώσει στην κυρά χωρίς να γίνουν εκρήξεις.
ΑΥΤΟΣ: Αλήθεια, αυτόν τον καιρό τι τρώει το θρεφτάρι μας;
ΕΓΩ: Πράσα. Που και δίαιτα θα του κάνουν και πράσινα είναι οπότε πασοκίζουν κι από την άλλη, επειδή κατά βάθος είναι ειλικρινής άνθρωπος, δίνουν το πολιτικό του στίγμα: “Τα πράσα δεν κάνουν τον παπά”.
ΑΥΤΟΣ: Τα πράσα όμως λειτουργούν στον Κυριάκο Μητσοτάκη όπως το σπανάκι στον Ποπάι. Αυτή η φράση μπούρου μπούρου μπούρου που είπε με την κατάληξη “όπως θα το λέγαμε στα Αγγλικά για να το καταλάβει κι ο κύριος Τσίπρας” δικαιώνει σαν γροθιά ακόμα και τον Σταλόνε που στα 70 του επέστρεψε ως “Ρόκι”.
ΕΓΩ: Έβλεπε ο Κυριάκος “Ρόκι”;
ΑΥΤΟΣ: Ναι αλλά για μην του το χαλάσουν, του έλεγαν ότι πρόκειται για λονδρέζικο εγκεφαλικό άθλημα κινήσεων ανάλογο με το σκάκι κι εκεί κάπου μπερδεύτηκε. Αντίθετα ο Τσίπρας έβλεπε μικρός τη Βουγιουκλάκη στη “Μαρία της Σιωπής¨” και του έλεγαν πως πρόκειται για την ιστορία μιας φτωχής μουγκής γυναίκας, πολύ όμορφη και πολύ καλή, που τη βίασε το σύστημα αλλά αυτή είχε πάντα τέλειο μανικιούρ και βλεφαρίδες. Τη βοηθούσε ο Θεός.
ΕΓΩ: Σύμφωνα με τον Βαρουφάκη, “Ούτε ο Θεός ούτε οι άγγελοι του μπορούν να βοηθήσουν την Ελλάδα”.
ΑΥΤΟΣ: Και τότε γιατί επιχείρησε ο ίδιος να το κάνει;
ΕΓΩ: Γιατί με τόσες ομιλίες που δίνει σε ξένες χώρες, περιμένει να τον καλέσουν και στο Royal Albert Hall να τραγουδήσει το “Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω, νόμιζα πως είχα αγκαλιά” ενώ από κάτω ο Τσίπρας να ζητάει Βίσση “Το γκάζι ανοιχτό”.
ΑΥΤΟΣ: Τι θαρραλέος άντρας
ΕΓΩ: Σε παντομίμα που θα παίζει το πράσο, ναι, είναι.
