Η ειδησεογραφία συνεχίζει να φέρνει στην επικαιρότητα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι η κακή συνήθεια των βεγγαλικών καλά κρατεί και μετράει όλο και περισσότερα θύματα. Το πρώτο Πάσχα χωρίς καμία είδηση για τέτοιο ατύχημα θα ήταν μια άλλου είδους «ανάσταση» για αυτόν τον τόπο, αλλά δυστυχώς απέχουμε ακόμα πολύ από αυτό…
Περιμένω να έρθει το πρώτο Πάσχα χωρίς καμία είδηση για τραυματισμό από βεγγαλικά. Θα είναι μια άλλου είδους «ανάσταση» για αυτόν τον τόπο, η αρχή μιας εποχής που ο κόσμος θα έχει καταλάβει, όχι μόνο την επικινδυνότητά τους για όποιον τα χρησιμοποιεί με την ημιμάθεια της εμπειρίας, αλλά και τις επιπτώσεις του θορύβου τους στο νευρικό σύστημα ζώων και ανθρώπων.
Η εποχή αυτή είναι μακριά μας, όμως. Και η ειδησεογραφία συνεχίζει να φέρνει στην επικαιρότητα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι η κακή συνήθεια των βεγγαλικών καλά κρατεί και μετράει όλο και περισσότερα θύματα. Ανθρώπους που φταίνε αλλά και άλλους τόσους που δεν φταίνε και την παθαίνουν γιατί «χωρίς βεγγαλικά εμείς δεν κάνουμε Πάσχα». Αρης Μουγκοπέτρος. Δεξιοτέχνης στο κλαρίνο. Κράτησε στο χέρι του μια μπλε κροτίδα ενώ έπαιζε σε γλέντι στα Τριπόταμα Καλαβρύτων.
Κάποιος του την έδωσε μέσα στο καφενείο, λένε οι μαρτυρίες, προτού σκάσει επάνω του και καταλήξει σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο, όπου δυστυχώς οι γιατροί αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν τα δύο του δάχτυλα. Ενας άνθρωπος που βγάζει το ψωμί του με τη δεξιότητα των χεριών του, να χάνει τα δάχτυλά του.
Η ζωή επιφυλάσσει τραγικές συμπτώσεις για όλους μας. Βέβαια, αναρωτιέσαι τι ήθελε ένας δεξιοτέχνης πνευστών οργάνων με μια κροτίδα στο χέρι. Γιατί πήρε το ρίσκο και δεν προστάτευσε, αν μη τι άλλο, τα εργαλεία της δουλειάς του. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute Δεν κατάλαβε ότι είναι κροτίδα, νόμιζε ότι είναι καπνογόνο, είπε ο ίδιος μέσα από το ΚΑΤ όπου νοσηλεύεται, εξηγώντας ότι φοβάται τις κροτίδες και μάλιστα, δεν πήγε και στην Ανάσταση εξαιτίας αυτού του φόβου του: «Και έχοντας στο μυαλό μου ότι αυτό είναι ένα καπνογόνο, το κράτησα σαν πανίβλακας. Και έχασα πραγματικά ό,τι πιο πολύτιμο είχα αυτή τη στιγμή, πέρα από τα μάτια μου, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να δω τα παιδιά μου», κατέληξε στην ανάρτησή του.
Κρίμα. Γιατί τώρα δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο έναν τραυματισμό που θα του αλλάξει τη ζωή, έχει να αντιμετωπίσει και μια ποινική δικογραφία εις βάρος του για παράβαση του νόμου «περί Φωτοβολίδων και Πυροτεχνημάτων», με τις Αρχές να ερευνούν τις συνθήκες κατοχής και χρήσης μιας κροτίδας που κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει βρεθεί σε ένα καφενείο, ένα βράδυ όπου πλήθος ανθρώπων γλεντούσε.
Εχει παραγίνει το κακό με τα βεγγαλικά. Και έχει παραγίνει γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι του Πάσχα μας τη χρήση αυτών των μικρών βομβών. Τα παιδιά τα βλέπουν σαν παιχνίδι και όχι σαν φονικά όπλα, η αυθαιρεσία στη χρήση τους τα μοιράζει σε λάθος χέρια και τα νοσοκομεία μετρούν τραυματισμένους. Κι εμείς, αντί να περιορίζουμε και να καταργούμε το έθιμο, το αφήνουμε να ζει και να βασιλεύει. Να μεγεθύνεται στη συνείδησή μας ως κάτι απαραίτητο που όταν λείπει από το πλάνο, μας χαλάει κιόλας. «Γιατί δεν έπεσαν βεγγαλικά;» με ρώτησαν τα παιδιά μου το βράδυ της Ανάστασης, καθώς στην πόλη της Ροδόπης όπου ήμασταν, είχε αποφασιστεί η ελεγχόμενη χρήση τους. Επεσαν λιγοστά σε ένα μόνο σημείο της πόλης και όχι σε κάθε γωνιά της, σαν να βομβαρδίζεται το Σύμπαν.
Αυτό που θα έπρεπε να είναι ο κανόνας, και όχι η εξαίρεση, σου φαίνεται περίεργο. Ξαφνιάζεσαι που δεν ακούς μπαμ και μπουμ δίπλα σου, πάνω από το κεφάλι σου. Ρουκετοπόλεμος, σου λέει ο άλλος. Η πασχαλιάτικη ατραξιόν της Χίου. Είναι τώρα αυτό έθιμο για το οποίο πρέπει να νιώθουμε περήφανοι; Το αντίθετο θα έπρεπε να συμβαίνει και με τον ρουκετοπόλεμο και με κάθε έθιμο που θυμίζει πολεμική σύρραξη. Το λογικό είναι να το νιώθουμε σαν κάτι ντροπιαστικό για τον πολιτισμό μας και να συμφωνούμε όλοι ότι καλό είναι να καταργηθεί με συνοπτικές διαδικασίες.
Τα βεγγαλικά πρέπει να βγουν από το πλαίσιο παραδόσεων του Πάσχα. Και πρέπει να βγουν πρωτίστως από τη συνείδησή μας. Γιατί τώρα δείχνουν αναπόσπαστο κομμάτι της γιορτής. Και φέρουν ως νοοτροπία και την επίδειξη μαγκιάς του κάθε ανόητου που θέλει οπωσδήποτε να ρίξει ένα πυροτέχνημα που συνήθως αγοράζει παράνομα ή το φτιάχνει αυτοσχέδια σπίτι του. Αυτό το χούι το πληρώνουμε ακριβά κάθε χρόνο και φέτος το πληρώσαμε πιο ακριβά από κάθε άλλη φορά.
Ηταν το πιο αιματηρό Πάσχα των τελευταίων ετών, με τους τραυματισμούς να ξεκινούν από τη Μεγάλη Πέμπτη, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος. Αντί να βελτιωνόμαστε, χειροτερεύουμε λοιπόν. Καλή μας τύχη.
Λίλα Σταμπούλογλου/protagon.gr
