Σε μία αγορά που η συγκέντρωση είναι το κύριο χαρακτηριστικό της τα τελευταία χρόνια και που αυτή προβλέπεται ότι θα συνεχιστεί απρόσκοπτα, η νοοτροπία του εκάστοτε υποψήφιου αγοραστή, είναι αυτή που πολλές φορές κάνει την διαφορά.
Σε μία αγορά σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε αυτήν, ο Σκλαβενίτης έχει επιλέξει να μην διαφημίζεται, να μην έχει φυλλάδιο προσφορών για τα προϊόντα που πουλάει και όπως φαίνεται από το ρεπορτάζ που έχουμε στη διάθεσή μας κινείται με διαφοροποιημένη φιλοσοφία και στις εξαγορές.
Η ασυνήθιστη διπλή ταμπέλα Γέγος-Σκλαβενίτης
Κάτι που κατά πληροφορίες του capital.gr, φάνηκε πρόσφατα στην περίπτωση της αλυσίδας Γέγος, με την οποία συμφώνησε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα να αποκτήσει τέσσερα από τα καταστήματά της σε Πόρτο Ράφτη, Λούτσα και Μαρκόπουλο, η οποία κρίθηκε στις – σημαντικές – λεπτομέρειες κυρίως σε ό,τι αφορά των εξαγοραζόμενο. Για κάποιους στην προκειμένη περίπτωση, ίσως το πιο ασυνήθιστο γεγονός στο άκουσμά του, είναι ότι τα τέσσερα καταστήματα για ένα χρονικό διάστημα – όσο δηλαδή διαρκούν τα μισθωτήρια καταστήματα που θα νοικιάζει η Σκλαβενίτης από τους πρώην ιδιοκτήτες της Γέγος – θα φέρουν κοινή ταμπέλα Γέγος-Σκλαβενίτης. Πώς έφτασαν οι δύο επιχειρήσεις σε αυτή την απόφαση;
Η πραγματικότητα είναι ότι o Nίκος Γέγος, εκ των εκπροσώπων της δεύτερης γενιάς της επιχείρησης – σήμερα η επιχείρηση διοικείται από την τρίτη γενιά – , φαινόταν ότι δεν θα συναινούσε στην πώληση ακόμα ακόμα και για ένα τίμημα πολύ υψηλότερο της πραγματικής αξίας της επιχείρησής του. Εν προκειμένω το ζήτημα που τέθηκε ήταν ηθικής φύσεως. Όπως πληροφορούμαστε, στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων η πλευρά Σκλαβενίτη επανήλθε, προτείνοντας στις οικογένειες Γέγου και Μεθενίτη, ιδιοκτήτριες της επιχείρησης, το ενδεχόμενο να τοποθετηθεί διπλή ταμπέλα στα καταστήματα. Κάτι που πρακτικά συμβαίνει πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά του οργανωμένου λιανεμπορίου.
Η πλευρά του μεγαλύτερου αυτή τη στιγμή λιανέμπορου στην Ελλάδα, αναγνώρισε κατά πληροφορίες, τον ισχυρό συναισθηματικό δεσμό του 80χρονου, Νίκου Γέγου, με την εταιρεία του, προχωρώντας στη συγκεκριμένη κίνηση. Ταυτόχρονα όμως, ο ίδιος ο επιχειρηματίας, έχει μία ακόμα συνήθεια. Στο κλείσιμο του “Z” κάθε βράδυ από τις ταμειακές των 6 καταστήματων, τηλεφωνεί και πληροφορείται το τζίρο της ημέρας. Όπως πληροφορούμαστε η πλευρά Σκλαβενίτη, δεσμεύτηκε να τον ενημερώνει σε καθημερινή βάση, κάνοντας ένα ακόμα βήμα σύγκλισης προς την άλλη πλευρά.
“Ο κοινωνικό-συναισθηματικός πλούτος των οικογενειακών επιχειρήσεων”
Σε σχέση με τα παραπάνω, θα χρειαστεί να επικαλεστούμε πρόσφατη παγκόσμια έρευνά των KPMG Private Enterprise και STEP Project Global Consortium, η οποία αναφερόταν σε ένα από τα βασικά της συμπεράσματα, στον κοινωνικο-συναισθηματικό πλούτο των οικογενειακών επιχειρήσεων. Όπως χαρακτηριστικά σημείωνε: “o έλεγχος και η επιρροή της οικογένειας επιτρέπουν τη γρήγορη λήψη αποφάσεων και ο κοινωνικο-συναισθηματικός πλούτος τους θεωρείται ως μία σημαντική προίκα – που η οικογένεια εκτιμά και προστατεύει. Για πολλούς από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, αυτός είναι ένας δείκτης μέτρησης των επιδόσεων πέρα από τον οικονομικό πλούτο και ένα στοιχείο που είναι συχνά δύσκολο να αναπαραχθεί σε μη οικογενειακές επιχειρήσεις”.
Σε ό,τι αφορά την πλευρά της Γέγος, η εταιρεία στα τέσσερα καταστήματα που περνούν πλέον στον Σκλαβενίτη, απασχολεί περίπου 130 άτομα. Ορισμένοι από τους εργαζόμενους, έχουν συμπλεύσει επαγγελματικά με την επιχείρηση ακόμα και για 30 ή και περισσότερα χρόνια, ενώ η σχέση τους με τους ιδιοκτήτες είναι ιδιαίτερα στενή. Όπως πληροφορούμαστε, ο Σκλαβενίτης δεσμεύτηκε αφενός να απορροφήσει το σύνολο του προσωπικού της Γέγος στα καταστήματα αυτά καθώς και το προσωπικό στο λογιστήριο, ενώ σε όσους λαμβάνουν μισθό στα επίπεδα του βασικού, προτίθεται να τους αναβαθμίσει μισθολογικά κατά το προσεχές χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι ήδη οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι του ομίλου Σκλαβενίτη αμείβονται σε επίπεδα άνω του βασικού. Η διασφάλιση των εργαζομένων στην προκειμένη περίπτωση ήταν κύριο μέλημα των δύο πλευρών, κάτι που δεν συμβαίνει πάντοτε σε όλες τις επιχειρηματικές συμφωνίες, όπως μπορεί κανείς εύλογα να αντιληφθεί.
Ερχόμενοι τώρα στο οικονομικό μέρος της συμφωνίας. Οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια χωρίς επιφυλάξεις, δεύτερες σκέψεις ή ψιλά γράμματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αμφιβολίες ως προς την ορθότητα της συμφωνίας κυρίως στην πλευρά της εξαγοραζόμενης επιχείρησης. Μάλιστα, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το τίμημα εμφανίστηκε ικανοποιητικό και για τις δύο πλευρές και θεωρήθηκε επαρκές χωρίς παραδοχές ή άλλες νομικές επιφυλάξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που τελικά επετεύχθη.
