Στο τελευταίο φανάρι πριν τις σιδηροδρομικές γραμμές στο Άργος και σε ένα δρόμο που περνάνε χιλιάδες αυτοκίνητα αναγκαστικά κάθε χρόνο, αφού αποτελεί τη μία από τις δύο διόδους για το Ναύπλιο, υπάρχει ένα φρεάτιο που είναι αδύνατο να μη πέσεις μέσα!
Στενός δρόμος που ίσα ίσα περνάει μεσαίου μεγέθους φορτηγό και σπίτια ακριβώς σίρριζα με το πεζοδρόμιο. Ένας δρόμος και μία πόλη με μοναδική ιστορία όπως και το φρεάτιο του που θα το θυμούνται όλοι… αφού αναπόφευκτα θα πέσεις μέσα ότι και να κάνεις.
Κάπως έτσι, αναπόφευκτα δηλαδή, είναι και αυτά που ζούμε το τελευταίο διάστημα…
Μία χώρα, που αναγκάστηκε ή ίσως και την ανάγκασαν να ανοίξει τα σύνορα της και δυστυχώς εκ του αποτελέσματος, να πάει περίπατο όλη η τιτάνια προσπάθεια που κάναμε τη περίοδο της καραντίνας τόσο ψυχικά όσο και οικονομικά, αφού τα μηδενικά κρούσματα έγιναν εκατοντάδες. Όπως πήγε περίπατο και ο μεγάλος περίπατος της Αθήνας… αλλά αυτό είναι μία άλλη πονεμένη ιστορία.
Άνθρωποι που δε ξέρουν πλέον τι να φοβηθούν περισσότερο, την οικονομική καταστροφή ή τον ιό. Επιστήμονες, που τσακώνονται μεταξύ τους εκφράζοντας εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις και που άλλα λένε το πρωί και άλλα το βράδυ… βλ. κ. Σύψα με το «πότε είπαμε εμείς για Lockdown;». Σχολεία χωρίς την βασική στελέχωση, με αποτέλεσμα αρκετά παιδιά ακόμα και του Δημοτικού να σχολάνε από τις 12 και… σχολικές μάσκες που ακόμα και σήμερα ένα μήνα σχεδόν μετά κανένας δεν πήρε την ευθύνη γιατί φτιάχτηκαν σε μέγεθος τραπεζομάντηλου.
Μέτρα προφύλαξης και δεν αναφέρομαι στη μάσκα, που είναι από μόνα τους αντιφατικά και άλλα πολλά που όλοι μας σκεφτόμαστε αλλά δεν τα λέμε γιατί μας παρακολουθεί και ο bigbrother του διαδικτύου.
Το θέμα δεν είναι αν είναι καλή ή κακή η σημερινή κυβέρνηση η οποία βρίσκεται μπροστά σε ένα μοναδικό για τα παγκόσμια δεδομένα πρόβλημα.
Οδηγηθήκαμε καλώς ή κακώς σε ένα μονόδρομο με αναπόφευκτα αποτελέσματα και πλέον όλα κρέμονται από μία κλωστή… Τα καθολικά μέτρα που με ευκολία κάποιοι προτείνουν, μεσοπρόθεσμα φέρνουν τραγικές επιπτώσεις στην οικονομία και μεγάλες αδικίες στην κοινωνία. Όπως είπε και ο πρωθυπουργός, ένα γενικευμένο lockdown σημαίνει κλειστές επιχειρήσεις και ανεργία. Λιγότερα δημόσια έσοδα και μεγάλη ύφεση. Το πιο σημαντικό όμως είναι και ευτυχώς το έχουν καταλάβει, πως «lockdown» σημαίνει κοινωνική μεροληψία. Γιατί η ακίνητη οικονομία κινητοποιεί ανισότητες. Όπως και τα κλειστά σχολεία φέρνουν μόνο κλειστά μυαλά. Άλλωστε, κάθε οριζόντιος περιορισμός είναι άδικος. Γιατί εξισώνει διαφορετικά βάρη επάνω στις πλάτες όλων.
Είναι από τις φορές που συμφωνώ απολύτως με τον σημερινό πρωθυπουργό και όντως, το δίλημμα, «αυτοπροστασία ή καραντίνα» είναι η πραγματικότητα. Φυσικά θα προσθέσω εδώ πως ίσως θα ήταν ειλικρινέστερο αν περιείχε ακόμα οκτώ λέξεις: «…αφού το επιτελικό κράτος αδυνατεί να σας προστατεύσει». Και δεν αναφέρομε στην εξαιρετική τηρουμένων των αναλογιών ανοιξιάτικη αντιμετώπιση του πρώτου κύματος, αλλά στο τι έγινε από εκεί και μετά…
Στα μέσα μαζικής μεταφοράς εικόνες σαρδελοποιημένων επιβατών, πιτσιρικάδες, που το βράδυ μαζεύονται σε πλατείες και πεζοδρόμους αφού τα μαγαζιά κλείνουν νωρίς και σχολεία χωρίς να έχουν καλύψει ούτε τις βασικές υπηρεσιακές ανάγκες. Όλα αυτά είναι απλώς ενδεικτικά υποχρεώσεων του «επιτελικού» κράτους, τις οποίες δεν τήρησε.
Που καταλήγουμε; Πως ότι συμβαίνει πλέον είναι αναπόφευκτο… εδώ που φτάσαμε να συμβεί, όπως το να πέσεις στη τρύπα του Άργους.
Αυτοπροστατευθείτε λοιπόν μπας και σωθούμε…
Γράφει ο Βασίλης Σπαντούρος
Πηγή: Εφημερίδα Polis
