Δεν θέλω να καταπιαστώ καθόλου μα καθόλου με το πολιτικό μπάχαλο και ακόμα περισσότερο με την ευκολία που κάποιοι μπορούν να εκφράζουν άποψη χωρίς να έχουν την παραμικρή γνώση εθνικής ιστοριογραφίας αλλά και πολιτικής ιστορίας.
Λέω όμως να αναφερθώ στο «λευκό μπάχαλο»!
Είμαστε πραγματικά απίστευτοι ως λαός. Υπερβολικοί σε όλα…
Γιατί το λέω αυτό; Γιατί όποτε βρέχει λίγο παραπάνω, ή ρίχνει λίγο χιονάκι στην Αθήνα νομίζουμε πως έρχεται ο Αρμαγεδδών. Μπορεί για τον κάτοικο της Δράμας και της Καστοριάς αυτά τα καιρικά φαινόμενα να είναι απολύτως φυσιολογικά, για τον Αθηναίο όμως είναι μοναδική εμπειρία ζωής!
Όλα, ξεκινάνε μέρες πριν. Από τη στιγμή που τα ΜΜΕ προειδοποιούν για το τι έρχεται… αφήνοντας υπονοούμενα για το πόσο έντονα θα είναι τα φαινόμενα και τι μπορεί να προκαλέσουν…Αν και είναι γνωστή η υπερβολή χάριν θεαματικότητας, ακροαματικότητας, αναγνωσιμότητας, αφήνουμε να μας συνεπάρει…
Αιφνιδίως, τα δελτία καιρού γίνονται must.Όλοι περιμένουν μπροστά στην TVτην πρόβλεψη για το κακό που θα μας έβρει. Και άκουσον – άκουσον, ενδέχεται να πέσουν νιφάδες στο Σύνταγμα. Το ρίγος κυριεύει,η αυτοκυριαρχία συγκρατείται με δυσκολία….
Μέχρι που βλέπεις να πέφτει! Τότε αρχίζουν όλα… Τα κανάλια στέλνουν τους «δύσμοιρους» ρεπόρτερ να μετρήσουν το… ύψος του χιονιού. Ώρες ολάκερες ξεροσταλιάζουν έως ότου κάνουν το live,των… 30 δευτερολέπτων για να περιγράψουν το αυτονόητο.
Τα τηλέφωνα μεταξύ φίλων και συγγενών παίρνουν φωτιά:
-Το’ στρωσε εκεί;
-Άστα, πάνω από δυο δάχτυλα…
Είναι ο «ασυγκράτητος» χειμώνας του Νότου που ενσκήπτει αιφνιδίως, πασπαλίζοντας δεντράκια και θάμνους.
Ανοίγεις ντουλάπια για να δεις αν τα τρόφιμα που αγόρασες όταν έμαθες για την κακοκαιρία δύο μέρες πριν, σαν να έρχεται ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, είναι αρκετά για τις ημέρες του αποκλεισμού. Ρίχνεις «κλεφτές» ματιές αν το χιόνι «ψηλώνει» και φυσικά η τηλεόραση στη διαπασών, για να επιβεβαιωθεί η έλευση της σφοδρής χιονοθύελλας.
Στην Πάρνηθα έφθασε το… ένα μέτρο και έκλεισαν οι δρόμοι από το τελεφερίκ.
Δεν κρύβεται και η χαρά, σπάνια τέτοια φαινόμενα στα μέρη μας. Απ’ την άλλη υπάρχουν και οι σκέψεις αν θα κοπεί ρεύμα και νερό! Μην έχοντας απαντήσεις αφήνεσαι στο έλεος της μοίρας, καιανήμπορος να κάνεις το οτιδήποτε την πέφτεις για ύπνο.
Το επόμενο πρωί η αγωνία κορυφώνεται. Πετάγεσαι από το κρεβάτι τρέχοντας στο παράθυρο και αντιλαμβάνεσαι πως για όσους κατάφεραν να…«επιβιώσουν», τα πράγματα είναι ακόμα πιο επικίνδυνα. Ανοίγει η τηλεόραση (πάντα επίκαιρη). Σχολεία κλειστά, μαγαζιά και υπηρεσίες εκτός λειτουργίας.Η Αθήνα στην «κατάψυξη».
Δραματικές σκηνές διαδραματίζονται μπροστά στα εμβρόντητα μάτια σου, με ανθρώπους να καθαρίζουν πεζοδρόμια και παρμπρίζ αυτοκινήτων. Τρόμος…
Πρέπει να τα δεις από κοντά. Ντύσιμο Εσκιμώου, αρματωσιά εξερευνητή βόρειου Πόλουκαι δειλά βήματα, μήπως έρθει καμία τούμπα και γίνουμε ρεζίλι στον γείτονα.
Και τότε ω! του θαύματος. Ο λαμπερός ήλιος μέχρι το μεσημέρι «αφανίζει» τα υπολείμματα χιονιού αφήνοντας μια διάχυτη απογοήτευση να κυριεύει εσένα και τους γύρω σου. Όλα σαν όνειρο…Και μια σκέψη περνά σαν αστραπή από το μυαλό:
«Πάλι καλά που δεν φόρεσα αλυσίδες να κατέβω στην πλατεία να γελάει ο κόσμος»….
Βασίλης Σπαντούρος
Πηγή: Εφημερίδα Polis
