Στη χώρα του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, οι τραγωδίες ήταν ανέκαθεν είδος γνώριμο, οικείο και προσπελάσιμο… Ξεχνιούνται δηλαδή σε χρόνο dt, ενώ ταυτόχρονα δεν αφήνουν και πέρα από τους άμεσους εμπλεκόμενους (τα κάθε μορφής και είδους θύματα), κανένα στοιχείο αυτοκριτικής, κανένα ίχνος γνώσης και σίγουρα καμία πιθανότητα προ νόησής για το πως θα αντιμετωπιστεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον…
Δεν είναι πολύ παλιά, όταν ο «στρατηγός άνεμος» από τη μία και οι «ξένοι πράκτορες» από την άλλη, ήταν υπεύθυνοι για τις δεκάδες φωτιές που έκαψαν τη μισή Ελλάδα, μαζί με εκατοντάδες περιουσίες και προκάλεσαν το θάνατο σε αρκετούς ανθρώπους. Ήταν η πρώτη της μεταπολιτευτικής Ελλάδας τόσο μεγάλη τραγωδία και είχε προκαλέσει τεράστια κύματα οργής κατά της τότε κυβέρνησης σοκάροντας τους πάντες.
Τότε λοιπόν πρωτοακούστηκαν οι λέξεις ότι η Ελλάδα πρέπει να θωρακιστεί από τις φωτιές, να υπάρξει πρόληψη, σχεδιασμός, ενημέρωση των πολιτών. Στήθηκαν επιτροπές, υπεύθυνοι και οργανογράμματα… Σχέδια επί χάρτου δηλαδή και όλα καλά.
Και ξαφνικά έρχεται η 23η Ιουλίου 2018. Το Μάτι. Μία ανεπανάληπτη τραγωδία με τριψήφιο αριθμό θυμάτων και ιστορίες που οι αρχαίοι τραγωδοί δε θα μπορούσαν ούτε να τις φανταστούν! Η περιβαλλοντική καταστροφή ανυπολόγιστη, περιουσίες εξαφανίστηκαν μαζί και αποδείξεις ολόκληρων ζωών. Η κατακραυγή τεράστια, όπως και η οργή του κόσμου για τα απίστευτα διαχειριστικά λάθη που έγιναν όπως και τις γελοίες δικαιολογίες που δόθηκαν…
Η επόμενη μέρα… Μία από τα ίδια. Υποσχέσεις για μεγάλες τομές, δεσμεύσεις για αλλαγή της νοοτροπίας, σχεδιασμοί για κατεδαφίσεις αυθαιρέτων, για προληπτική αντιπυρική πολιτική, για ανανέωση του στόλου της Πυροσβεστικής, για προσλήψεις.
Το αποτέλεσμα μετά από τρία χρόνια; Η Πυροσβεστική χαροπαλεύει να προσλάβει άτομα και να συντηρήσει τον εξοπλισμό της, η Πολιτική Προστασία απέκτησε μετά βαΐων και κλάδων ολόκληρο Υπουργείο αλλά εξακολουθεί να τρέχει πίσω από τα γεγονότα και το πολιτικό σύστημα κοιτάει και αυτοδοξάζετε.
Και σκάει η Βαρυμπόμπη. Μία φωτιά που χωρίς αέρα, αλλά με καύσωνα και άρα canadair παροπλισμένα κατέστρεψε την τελευταία αγνή περιοχή του λεκανοπεδίου, καίγοντας επιχειρήσεις και σπίτια, ευτυχώς όμως, χωρίς να υπάρχουν θύματα!!!
…και άρχισαν πάλι τα «όργανα». Ποιος φταίει; Tι πρέπει να γίνει; Tι γίνετε με την κλιματική αλλαγή και άλλα πολλά… Και ως συνήθως κάπου εκεί μπαίνει και η ατομική ευθύνη…
Μία επιτελική εξουσία που σέβεται τον εαυτό της, θα έπρεπε πρωτίστως να προλαμβάνει και να μη μπλέκει την επικοινωνιακή πολιτική με την πραγματικότητα… Επίσης, ίσως επιτέλους θα έπρεπε να βρει άμεσα λύση και να αφήσει τους πάντες (Ιδιώτες και Δήμους) να καθαρίσουν, ακόμα και κόβοντας δέντρα τις περιουσίες τους, χωρίς να γίνονται μπαλάκι ευθυνών μεταξύ δασαρχείου, περιφέρειας και πυροσβεστικής για να κοπεί ακόμα και ένα κλαδάκι!!! Θα έπρεπε ακόμα να είναι σε θέση, να διασφαλίσει την χωρίς πολιτικές πιέσεις εργασία των ανθρώπων που πέφτουν στις φλόγες (πυροσβεστών, αστυνομικών, εθελοντών) και να μην τους απειλεί ακόμα ακόμα και με… τον εμβολιασμό! Να αφήσουν τα 5 και 6 και 7 G και να ρίξουν άμεσα λεφτά στην αντικατάσταση όλων των μεγάλων πυλώνων της ενέργειας που σύμφωνα με την πυροσβεστική προκαλούν θέματα…
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους επιτελικούς άριστους χειρισμούς στη πατρίδα του Αισχύλου.
Του Βασίλη Σπαντούρου
Πηγή: Εφημερίδα Polis
