Αν υπήρχε η δυνατότητα να παρακολουθήσουμε την πραγματική διαδικασία γέννησης μιας γνώμης αλλά και την καθιέρωση αυτής ως κοινώς αποδεκτή θα καταλήγαμε χωρίς την παραμικρή αμφιβολία στο εξής συμπέρασμα: Ότι αυτοί που ανέλαβαν το «έργο» της προώθησης είναι… ένας, άντε δύο, το πολύ τρεις άνθρωποι, οι οποίοι χρησιμοποιώντας την επιστήμη της επικοινωνίας σερβίρουν ότι «μαγειρεύουν» σε όλους εμάς.
Θα διαπιστώναμε πως αυτοί που υιοθετούν, προωθούν και υποστηρίζουν μια φρέσκια άποψη είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού και ότι όλοι οι υπόλοιποι σχεδόν αναγκάζονται να πιστέψουν –συχνά αφελώς- πως οι προωθητές την είχαν εξετάσει εξονυχιστικά προτού τη διαδώσουν.
Η συνέχεια είναι για γέλια και για κλάματα.
Θεωρώντας πως η κατάρτιση των «διακινητών» γνώμης, χωρίς κανένας να το αναζητήσει ή να το ψάξει, είναι επαρκείς οι πολίτες (αφού πρώτα την αφομοίωσαν από τα Μίντια) αρχίζουν να τη διαδίδουν και εν συνεχεία, σ’ αυτούς βασίζονται άλλοι και άλλοι και άλλοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων από συνήθεια ή βαρεμάρα προτιμούν να πιστέψουν κάτι χωρίς δεύτερη σκέψη.
Έτσι, ο αριθμός των «νωθρών» και εύπιστων υποστηρικτών μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η συγκεκριμένη άποψη, σωστή, λάθος, έξυπνη, χαζή, κερδίζει ευρεία υποστήριξη και αποδοχή.
Κάποιοι δε, και σε αυτό έχουμε αρκετούς, αποφασίζουν να την ενστερνιστούν μόνο και μόνο λόγο της «μεγάλης απήχησης». Οι ελάχιστοι σκεπτόμενοι που απομένουν, αναγκάζονται και αυτοί να την ενστερνιστούν ως κοινώς αποδεκτή, προκειμένου να μη θεωρηθούν ταραξίες ή περιθώριο. Δηλ. πολίτες που μονίμως αντιδρούν ή απορρίπτουν γενικώς παραδεδεγμένες απόψεις. Ή ακόμη θρασείς και αλαζόνες, που θεωρούν ότι είναι πιο έξυπνοι από όλους τους άλλους.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα, σκεφτείτε το, κοιτάξτε γύρω σας, ή μάλλον για κοιτάξτε τα χαζοκούτια που έχουμε στο σπίτι μας και τις αναδημοσιεύσεις σε χρόνο dt στο διαδίκτυο. Ακόμα και η πιο ηλίθια γνώμη, ακόμα και αυτή που αντιλαμβανόμαστε πως μας κοροϊδεύει κατάμουτρα, αγγίζει ένα τέτοιο βαθμό αποδοχής, που η συγκατάνευση «αποτελεί» πλέον… ιερό καθήκον.
Οι απειροελάχιστοι σκεπτόμενοι που είναι ικανοί να κρίνουν, θα προτιμήσουν να σιωπήσουν (όχι όλοι) και εν συνεχεία ως συνήθως θα πρυτανεύσουν τα παπαγαλάκια…
Δυστυχώς στη χώρα του Σωκράτη, του Πυθαγόρα, του Ηράκλειτου και των άλλων φιλοσόφων, αν και ελάχιστοι έχουν την παιδεία και την ικανότητα, όλοι ανεξαιρέτως διατυπώνουν άποψη. Ποια άποψη; Αυτή που τους σέρβιραν ως κοινώς αποδεκτή και δήθεν θεσμικά κατοχυρωμένη.
Και μη τρώμε κουτόχορτο λέγοντας πως στις έρευνες που πραγματοποιούνται φαίνεται πως ο κόσμος έχει γυρίσει τη πλάτη του στα τηλεοπτικά κατευθυντήρια… Η «δουλίτσα» γίνετε πολύ πιο εύκολα… μέσα από το διαδίκτυο!!! Τόσο πιο εύκολα που πλέον ξέρουν όχι μόνο το τι μας ενδιαφέρει αλλά και το χρώμα του…. κινητού μας!
Ο κόσμος μας πλέον φυσικά και δεν είναι αγγελικά πλασμένος… αφού είναι ιντερνετικά προγραμματισμένος…
Του Βασίλη Σπαντούρου
