1. «Ο ξένος στο χώμα» Faulkner William (Nobel 1949) – Εκδόσεις Καστανιώτης
Δημοσιευμένο το 1948, μια χρονιά προτού του απονεμηθεί το Νόμπελ, το μυθιστόρημα αυτό του Φώκνερ -που διαδραματίζεται στη δικής του επινόησης κομητεία Γιοκναπατάουφα, τόπο δράσης πολλών άλλων έργων του- συνδυάζει το αστυνομικό μυθιστόρημα με μιαν εμβριθή εξερεύνηση των φυλετικών σχέσεων στον Αμερικανικό Νότο.
Ο Τσαρλς -Τσικ- Μάλισον, ένα δεκαεξάχρονο λευκό αγόρι, νιώθει πως πρέπει να ξοφλήσει ένα χρέος τιμής στον Λούκας Μποσάν, έναν ηλικιωμένο μαύρο που τον είχε βοηθήσει στο παρελθόν μα που έκτοτε περιφρονούσε κάθε προσπάθεια του έφηβου Τσικ να ξεπληρώσει το χρέος του. Έτσι, όταν ο Μποσάν συλλαμβάνεται για τη δολοφονία ενός λευκού, ο Τσικ, με τη βοήθεια του δικηγόρου θείου του Γκάβιν Στίβενς, αρχίζει να αναζητά τον αληθινό δολοφόνο για να σώσει τον Μποσάν απ’ το λιντσάρισμα.
Γραμμένο με το πυκνό, πολυεπίπεδο ιδίωμα του Φώκνερ, που συνδυάζει τη συνειδησιακή ροή με τις ντοπιολαλιές του Νότου, “Ο ξένος στο χώμα” είναι, περισσότερο ίσως από κάθε άλλο βιβλίο του, μια βαθιά και σοφή ανατομία του ανθρώπινου ψυχισμού όταν έρχεται αντιμέτωπος με το θηρίο του τυφλού ρατσιστικού μίσους. Ένα πραγματικό αριστούργημα, που εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
2. «Αόρατος άνθρωπος» Ellison Ralph – Εκδόσεις Κέδρος
Η απίστευτη ιστορία ενός ανθρώπου που είναι αόρατος “απλά επειδή οι άνθρωποι αρνούνται να με δουν”. Εκδομένο το 1952, σε μια οριακή περίοδο για την αμερικανική κοινωνία, κατά τη διάρκεια της οποίας η χώρα βίωνε δραματικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, το μυθιστόρημα του Ραλφ Έλισον αφηγείται τις περιπέτειες του ανώνυμου Αφροαμερικανού ήρωα – από την αποβολή του από ένα κολέγιο του Νότου ως την εμπλοκή του στην τρομερή φυλετική εξέγερση του Χάρλεμ – που υπερβαίνουν κατά πολύ την ιστορία ενός απλού ανθρώπου. Όπως επεσήμανε ο επιμελητής του βιβλίου, John F. Callahan “Με εντυπωσιακή ευρηματικότητα, ο Έλισον επινόησε τον απόλυτο συμβολισμό για την ξεχωριστή και ωστόσο την ίδια στιγμή κοινή κατάσταση των Αφροαμερικανών, των Αμερικανών και γενικότερα του ανθρώπου του εικοστού αιώνα”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Ένας λαμπρός προσωπικός θρίαμβος […] αποδεικνύει ότι η ποιότητα του αληθινά ηρωικού μπορεί να επιβιώσει στη σύγχρονη εποχή.” – Σολ Μπέλοου
“Όσοι από εμάς είμαστε πρόθυμοι (και όσοι θα έπρεπε) να διδαχθούμε, γίναμε χάρη στον Αόρατο Άνθρωπο λιγότερο αδαείς σχετικά με τις ζωές των Μαύρων.” – Φίλιπ Ροθ
3. «Ο πουλημένος» Beatty Paul – Εκδόσεις Καστανιώτης
Μια δηκτική, βαθιά πολιτική σάτιρα για την ταυτότητα της σύγχρονης Αμερικής, ένα μυθιστόρημα που περιγράφει την εκκεντρική ανατροφή ενός Αφροαμερικανού και μια δίκη άνευ προηγουμένου στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο αφηγητής, γεννημένος στο «αγροτικό γκέτο» του Ντίκενς στο Λος Άντζελες, αποδέχεται μοιρολατρικά το περιθώριο. Τον μεγαλώνει ο πατέρας του, ένας ιδιόρρυθμος επιστήμονας, ο οποίος τον χρησιμοποιεί ως πειραματόζωο στις αιρετικές ψυχολογικές μελέτες του για το ρατσισμό. Ο γιος πιστεύει ότι η πρωτοποριακή εργασία του πατέρα -και ένα βιβλίο που θα προκαλέσει αίσθηση, όταν κυκλοφορήσει- θα επιλύσει τα οικονομικά τους προβλήματα. Όταν όμως αστυνομικοί σκοτώνουν τον πατέρα του, ο πρωταγωνιστής συνειδητοποιεί ότι το μόνο που έχει στα χέρια του είναι ο λογαριασμός μιας κηδείας. Παρακινημένος από τη ματαίωση και την παρακμή του τόπου του, αναλαμβάνει μια εξωφρενική πρωτοβουλία: την επαναφορά της δουλείας και του φυλετικού διαχωρισμού, πράγμα που θα τον οδηγήσει ως κατηγορούμενο στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Ο “Πουλημένος” του Πωλ Μπέιτι σηματοδοτεί το δημιουργικό αποκορύφωμα ενός ιδιοφυούς συγγραφέα. Το βιβλίο τιμήθηκε με το Βραβείο Booker 2016. Το 2015 απέσπασε το Εθνικό Βραβείο του Κύκλου των Κριτικών στις ΗΠΑ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Πωλ Μπέιτι, μαύρος και ο ίδιος, και προφανώς μπουχτισμένος από την κυριαρχία της πολιτικής ορθότητας και της εμμονής περί αφροαμερικάνικης κουλτούρας, έγραψε με κέφι ένα σαρκαστικό μυθιστόρημα. Ο Πουλημένος είναι η ιστορία ενός μαύρου που συνειδητοποίει ότι δεν αρκεί να είναι “μαύρος και περήφανος” για να τα βγάλει πέρα στο σύγχρονο Λος Άντζελες. Και ότι το να έχεις ένα μαύρο σκλάβο είναι μια κάποια λύση, ιδιαίτερα αν ο σκλάβος νιώθει ευγνωμοσύνη προς τον αφέντη. Οπότε οι αγώνες του λαού του μπορούν να παραμεριστούν μπροστά στην δική του ευκολία. Από την άλλη, αυτός ο αλλόκοτος ιδιοκτήτης σκλάβων δεν ζει κάποια αξιοζήλευτη ζωή. Είναι μάλλον ένας μικρομεσαίος αμερικανός τσακισμένος από τα χρέη.
Οι Βρετανοί δεν δίστασαν να δώσουνε το βραβείο Booker σε αυτή την ανελέητη σάτιρα, βραβεύοντας για πρώτη φορά αμερικανό, συγκρίνοντας τον Μπέιτι με τον Σουίφτ. Και διακρίνοντας την γενναιότητα ενός συγγραφέα να εμπαίζει τα ιερά και τα όσια των σύγχρονων αφροαμερικανών. Ο Μπέιτι προτιμάει να αναφέρεται στον Αριστοφάνη, ίσως επειδή η γραφή του είναι έξοχα αντισυμβατική, όπως ταιριάζει στη γλώσσα του δρόμου. Άλλωστε ο Μπέιτι ξεκίνησε την πορεία του στην λογοτεχνική σκηνή της Αμερικής ως slam poet -ποιητής του δρόμου- ένας ράπερ χωρίς μουσική υπόκρουση.
Αλλά πέρα από την βράβευση, το μυθιστόρημά του είναι υπόγεια προφητικό για την τωρινή Αμερική. Ο ήρωας του μοιάζει με όλους εκείνους τους Αμερικανούς που απηύδησαν με αυτήν τη υπερβολή σε θέματα φυλετικής ισότητας που έφτασε να ζητήσει την εξάλειψη της λέξης “νέγρος” από τα μυθιστορήματα του Μαρκ Τουέιν. Και ψήφισαν τον Τραμπ κάνοντας στροφή 180 μοιρών μετά τον Ομπάμα, όχι επειδή πίστεψαν ότι θα τα καταφέρει καλύτερα αλλά επειδή αηδίασαν με την επιθετική στάση των οπαδών της πολιτικής ορθότητας.
Έτσι ο Μπέιτι εξηγεί μέσα σε τετρακόσιες σελίδες και με περίσσιο σαρκασμό αυτό που αδυνατούν να παραδεχτούν οι στρατιές των πολιτικών αναλυτών. Ότι η εξέγερση του συντηρητισμού μόλις ξεκίνησε και επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. (Δημήτρη Αναστασόπουλος, bookpress.gr, 14/12/2016)
4. «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους – Αγόρευση στη δίκη της Χρυσής Αυγής» Καμπαγιάννης Θανάσης – Εκδόσεις Αντίποδες
Η δίκη της Χρυσής Αυγής, που ξεκίνησε το 2015 και οδεύει προς το τέλος της, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων. Στη διάρκειά της αναδείχθηκε η εγκληματική δράση της οργάνωσης, από τις απαρχές της μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Η αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρου πολιτικής αγωγής των Αιγυπτίων αλιεργατών, αναδεικνύει τον ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης και τη στρατιωτική δομή της, περιγράφει τη δράση των ομάδων κρούσης και τις επιθέσεις κατά μεταναστών και πολιτικών αντιπάλων. Η επιχειρηματολογία και η ρητορική της ένταση την καθιστούν ένα σημαντικό τεκμήριο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
5. «Το κουαρτέτο του Χάρλεμ» Baldwin James – Εκδόσεις Πόλις
Τέσσερις νεαροί μαύροι μουσικοί, μεταξύ των οποίων ο μετέπειτα διάσημος “Αυτοκράτορας της σόουλ” Άρθουρ Μοντάνα, ξεκινούν από το Χάρλεμ της δεκαετίας του ’40 για να κατακτήσουν τον κόσμο με όχημα το πάθος τους για τα γκόσπελ. Τριάντα χρόνια αργότερα, όταν ο Άρθουρ θα βρεθεί νεκρός στο Λονδίνο, ο αδελφός του, ο Χαλ, επιστρέφει στο παρελθόν για να αφηγηθεί μια συναρπαστική και σπαρακτική ιστορία, που θα παρακολουθήσει την περιπλάνηση των ηρώων από τη Νέα Υόρκη ως το Παρίσι και από τον αμερικανικό Νότο ως την Αφρική και την Κορέα, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές συγκρούσεις, με τις ολέθριες συνέπειες της απώλειας, αλλά και τους ακατάλυτους δεσμούς που γεννούν η αφοσίωση, ο έρωτας (ομοφυλοφιλικός και μη) και η φιλία.
Στο “Κουαρτέτο του Χάρλεμ”, το τελευταίο και εκτενέστερο μυθιστόρημά του, ο Τζέιμς Μπόλντουιν χρησιμοποιεί ως φόντο το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων, που συντάραξε τις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’60, για να αφηγηθεί ένα επικό άσμα αγάπης, πάθους, πένθους και οργής, όπου η δυναμική των φυλετικών και σεξουαλικών σχέσεων καθορίζει σε καταλυτικό βαθμό τον αέναο αγώνα του ανθρώπου να παραμείνει άνθρωπος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Αν ο Βαν Γκογκ ήταν ο καλλιτέχνης-άγιος του 19ου αιώνα, ο Τζέιμς Μπόλντουιν είναι εκείνος του 20ού.» (Michael Ondaatje)
«Το έργο ενός γεννημένου αφηγητή, στο ζενίθ των δυνατοτήτων του… στιγμιότυπα οικογενειακής ζωής στο Χάρλεμ, μαγευτικοί μουσικοί αυτοσχεδιασμοί στις εκκλησίες, στιγμές δυσφορίας ακόμη και στις πιο χαλαρές συναντήσεις λευκών και μαύρων – σκηνές όπου ο Μπόλντουιν φαίνεται απίστευτα προικισμένος με κατανόηση. (The New York Times Book Review)
«Ένα έξοχο μυθιστόρημα… φαίνεται πως ο Μπόλντουιν, ακόμα κι αν προσπαθήσει, δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ευγλωττία του. Με τη μεγάλη και ιδιότυπη δύναμή του, ζωντανεύει αυτό το εξωφρενικό κέντρο επανένταξης όπου ήταν εγκλωβισμένοι οι μαύροι της Αμερικής στα τέλη του 20ού αιώνα. (The New Yorker)
6. «Οι Ναζί της διπλανής πόρτας – Πώς η Αμερική έγινε ο ασφαλής παράδεισος των χιτλερικών» Lichtblau Eric – Εκδόσεις Ποταμός
Ο ηλικιωμένος άντρας αργοπέθαινε σ’ ένα γηροκομείο της Καλιφόρνιας μέχρι τη μέρα που ο γιος του έλαβε ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα από την Ουάσιγκτον: “Γνωρίζατε πως ο πατέρας σας ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος των Ναζί και στενός συνεργάτης του Άντολφ Άιχμαν;”
Χιλιάδες Ναζί -από φύλακες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι υψηλόβαθμους αξιωματούχους του Γ΄ Ράιχ- κατέφυγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κι εγκαταστάθηκαν εκεί φτιάχνοντας, διακριτικά, από την αρχή τη ζωή τους. Δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερες δυσκολίες για να μπουν στη χώρα. Χωρίς να καταβάλουν μεγάλες προσπάθειες, πολλοί εξασφάλισαν την είσοδό τους στη νέα τους πατρίδα ως “πρόσφυγες πολέμου”, έσβησαν μ’ ευκολία το παρελθόν τους, και τα εγκλήματα που διέπραξαν σύντομα ξεχάστηκαν. Όμως κάποιοι από αυτούς είχαν τη βοήθεια και την προστασία της αμερικανικής κυβέρνησης. Η CIA, το FBI και ο στρατός χρησιμοποίησαν τα πρωτοπαλίκαρα του Χίτλερ ως κατασκόπους, μυστικούς πράκτορες και κορυφαίους επιστήμονες και μηχανικούς, βοηθώντας τους να “ξεπλύνουν” το παρελθόν τους.
Για πρώτη φορά, τα κάποτε απόρρητα αρχεία της κυβέρνησης και συνεντεύξεις αποκαλύπτουν ολόκληρη την ιστορία όχι μόνο των Ναζί επιστημόνων που έφτασαν στην Αμερική, αλλά και των Γερμανών κατασκόπων που τους ακολούθησαν κι έζησαν για δεκαετίες ως αξιοσέβαστοι πολίτες. Έπρεπε να περάσουν χρόνια από την άφιξή τους για να ξεκινήσουν έρευνες από ιδιώτες ερευνητές και κρατικούς εισαγγελείς με σκοπό να ανακαλυφθούν τα ίχνη των κρυμμένων Ναζί. Όμως ακόμα και τότε, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες προσπάθησαν παρασκηνιακά να προστατεύσουν από την έκθεση ένα μεγάλο αριθμό των πολύτιμων κατασκόπων τους. Σήμερα, κάποιοι Ναζί παραμένουν ακόμα στη χώρα.
Ο ερευνητής-δημοσιογράφος Έρικ Λίχτμπλαου χρησιμοποιεί ένα θησαυρό από πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα και αναρίθμητες συνεντεύξεις από διάφορους εμπλεκόμενους στην υπόθεση γι’ αυτό το ελάχιστα γνωστό κομμάτι της μεταπολεμικής ιστορίας και αποκαλύπτει την επαίσχυντη και σοκαριστική ιστορία τού πώς η Αμερική έγινε ένα ασφαλές καταφύγιο για τους άντρες του Χίτλερ.
Ο βραβευμένος με το βραβείο Πούλιτζερ ερευνητής-δημοσιογράφος των New York Times Έρικ Λίχτμπλαου αποκτά πρόσβαση στα μέχρι τώρα απόρρητα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών της Αμερικής και σε κυβερνητικά έγγραφα και ξετυλίγει με τρόπο κινηματογραφικό το απίστευτο και σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό σκοτεινό μυστικό της Αμερικής: Χιλιάδες πρώην Ναζί, από υψηλόβαθμα στελέχη της διοίκησης των SS, μέχρι φύλακες και βασανιστές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, γιατροί, επιστήμονες και επιχειρηματίες με ενεργό ρόλο στην μέχρι τέλους μαζική εξόντωση των Εβραίων και άλλων μειονοτήτων, βρήκαν μετά τον πόλεμο καταφύγιο στις ΗΠΑ όπου χρησιμοποιήθηκαν ως κατάσκοποι εναντίον των Σοβιετικών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Σε μια περίοδο αντικομμουνιστικής υστερίας η CIA, το FBI και η στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ βοήθησαν χιλιάδες Ναζί να διαφύγουν στην Αμερική, να αλλάξουν ταυτότητα, να σβήσουν το αμαρτωλό τους παρελθόν και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή με αντάλλαγμα την τεχνογνωσία τους στην πολεμική βιομηχανία και τις κατασκοπευτικές τους ικανότητες. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας τους ’60, ο Τσακ Άλεν, ένας πεισματάρης ρεπόρτερ άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της βρώμικης αυτής σελίδας της πρόσφατης ιστορίας της Αμερικής με αποτέλεσμα μία σειρά συγκλονιστικών αποκαλύψεων και τη σύλληψη πολλών φυγόδικων που ζούσαν μέχρι τότε ανενόχλητοι στις ΗΠΑ. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
7. «Γράφοντας για να σώσω μια ζωή – Ο φάκελος του Λούις Τιλ» Wideman John Edgar – Εκδόσεις Πόλις
Το 1955 ο δεκατετράχρονος Αφροαμερικανός Έμετ Τιλ ταξιδεύει με το τρένο από το Σικάγο στο Μισισίπι. Σφυρίζει με θαυμασμό, βλέποντας ένα λευκό κορίτσι. Τον απάγουν και τον δολοφονούν, αφού προηγουμένως τον βασανίσουν. (Η φωτογραφία του παραμορφωμένου προσώπου του θα στοιχειώσει τον Γουάιντμαν.) Οι δολοφόνοι του, λευκοί, δικάζονται και αθωώνονται. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ανασύρεται το φάντασμα του πατέρα του Έμετ, του Λούις Τιλ, που υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και καταδικάστηκε σε θάνατο για βιασμό. Οικογενειακή η ευθύνη, αποφαίνεται το σώμα των ενόρκων, που αποτελείται αποκλειστικά από λευκούς.
Ο Γουάιντμαν, εξήντα χρόνια μετά, αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση του Λούις Τιλ, η οποία στην εποχή της είχε προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Αποκαλύπτονται κενά και σιωπές (ιδίως η σιωπή του Λούις Τιλ), που αφήνουν να διαφανεί μια άλλη αλήθεια. Ο Γουάιντμαν, αναμειγνύοντας ιστορικά και αυτοβιογραφικά γεγονότα, και καταφεύγοντας, όπου χρειάζεται, στη μυθοπλασία, γράφει ένα βιβλίο σπαρακτικό και επίκαιρο όσο ποτέ, θέτοντας στο μικροσκόπιο μια αμερικανική κοινωνία που μαστίζεται από τον ρατσισμό, την αδικία και τη βία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Το “Γράφοντας για να σώσω μια ζωή” είναι ένας απρόβλεπτος συνδυασμός ιστορίας και μυθοπλασίας, γραμμένος από έναν βαθυστόχαστο συγγραφέα. Η ιδιοφυής σύλληψη, στην οποία στηρίζεται το βιβλίο του, έγκειται στο ότι, για να κατανοήσει κανείς τη ζωή και τον θάνατο του Έμετ, της Μέιμι και του Λούις Τιλ -γιου, μητέρας, πατέρα-, δεν αρκεί μόνο ένα μέσο της ανθρώπινης αντίληψης. Πρόκειται για ένα σπάνιο και εμπνευσμένο ντοκουμέντο.» (Ρίτσαρντ Φορντ)
«Αφήγηση υπέροχη και οδυνηρή, η οποία ξεθάβει τα φαντάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για να στηρίξουν μια μονοδιάστατη πραγματικότητα. Δουλειά του μυθιστοριογράφου να ανασυστήσει το σκηνικό.» (Liberation)
«Ο Γουάιντμαν μιλάει για τον καρκίνο του ρατσισμού: με μια ψυχρή οργή, διακριτικός, άοπλος, αλλά επίμονος, αντιμετωπίζει το τραγικό.» (Le Monde)
«Ένα αξιοθαύμαστο, σκληρό, σοβαρό και λυρικό έργο.» (Telerama)
8. «Γυναίκες φυλή και τάξη» Davis Y. Angela – Εκδόσεις Αρχείο 71
“Ο μύθος του μαύρου βιαστή ανέκυπτε μεθοδικά και ως δια μαγείας κάθε φορά που τα αλλεπάλληλα κύματα βίας και τρόμου που εξαπολύονταν ενάντια στη μαύρη κοινότητα έψαχναν πειστικές εξηγήσεις.
[…] Ο μύθος εξακολουθεί και σήμερα να κάνει την ύπουλη δουλειά της ρατσιστικής ιδεολογίας. Και σίγουρα ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό έχει η αποτυχία των περισσότερων θεωρητικών κατά του βιασμού να αναζητήσουν την ταυτότητα του τεράστιου πλήθους των ανώνυμων βιαστών που παραμένουν ατιμώρητοι και ακαταδίωκτοι.
[…] Όμως γιατί σε πρώτη φάση υπάρχουν τόσοι πολλοί ανώνυμοι βιαστές; Μήπως επειδή η ανωνυμία είναι το προνόμιο εκείνων των αντρών που έχουν ένα κοινωνικό στάτους ικανό να τους προστατεύει από διώξεις; Είναι γνωστό ότι λευκοί άντρες, εργοδότες, πολιτικοί, γιατροί, καθηγητές κλπ “επωφελούνται” από γυναίκες που είναι κοινωνικά υφιστάμενες ή κατώτερές τους, τα σεξουαλικά τους ωστόσο αδικήματα σπανίως έρχονται στο φως σε κάποιο δικαστήριο. Δεν είναι λοιπόν πιθανό αυτοί οι άντρες των ανώτερων τάξεων να ευθύνονται για ένα σημαντικό ποσοστό των μη καταγγελθέντων βιασμών; Πολλοί άλλωστε από αυτούς τους αδήλωτους βιασμούς έχουν θύματα μαύρες γυναίκες. Η ιστορική εμπειρία των μαύρων γυναικών καταδεικνύει ότι η ρατσιστική ιδεολογία είναι μια ανοικτή πρόσκληση για βιασμό.
[…] Οι άντρες της εργατικής τάξης, όποιο κι είναι το χρώμα τους, μπορούν να παρακινηθούν στη διάπραξη βιασμού από την πεποίθηση ότι η αρρενωπότητά τους τούς δίνει το δικαίωμα να εξουσιάζουν τις γυναίκες. Όταν οι άντρες της εργατικής τάξης αποδέχονται την πρόσκληση στο βιασμό λόγω της ιδεολογίας περί αντρικής υπεροχής, είναι σαν να αποδέχονται μια δωροδοκία, μια ψευτοανταμοιβή για την κοινωνική και οικονομική τους αδυναμία.
[…] Η τωρινή επιδημία βιασμών εμφανίζεται σε μια περίοδο όπου η τάξη των καπιταλιστών ψάχνει να επανεδραιώσει λυσσασμένα την ισχύ της μέσα σε ένα περιβάλλον διεθνών και εσωτερικών προκλήσεων. Ο ρατσισμός και ο σεξισμός, κεντρικά στοιχεία στην εγχώρια στρατηγική της αυξανόμενης οικονομικής εκμετάλλευσης, γνωρίζουν ώθηση πέρα από κάθε προηγούμενο. Ο πολλαπλασιασμός της σεξουαλικής βίας είναι το κτηνώδες πρόσωπο μιας γενικευμένης εντατικοποίησης του σεξισμού που συνοδεύει την ταξική αυτή επίθεση”. (Από το κείμενο “Βιασμός, ρατσισμός και ο μύθος του μαύρου βιαστή”)
9. «Από το #blacklivesmatter στη μαύρη απελευθέρωση – Η πάλη ενάντια στο ρατσισμό στις ΗΠΑ» Taylor Keeanga – Yamahtta – Εκδόσεις Red Marks
Το ξέσπασμα μαζικών κινητοποιήσεων μετά τις αστυνομικές δολοφονίες του Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον του Μιζούρι και του Έρικ Γκάρνερ στην πόλη της Νέας Υόρκης έθεσε το ζήτημα της ατιμωρησίας αστυνομικών που βιαιοπραγούν εις βάρος Μαύρων και χάλασε την ψευδαίσθηση ότι η Αμερική είναι μεταφυλετική. Το κίνημα Black Lives Matter αφύπνισε μια νέα γενιά ακτιβιστών.
Σε αυτή την εμπνευσμένη και καίρια ανάλυση, η ακτιβίστρια και ακαδημαϊκός Keeanga-Yamahtta Taylor ερευνά τα ιστορικά και σύγχρονα προβλήματα που συνδέονται με το ρατσισμό και τη διατήρηση της δομικής ανισότητας, όπως είναι οι μαζικές φυλακίσεις και η ανεργία των Μαύρων. Στο πλαίσιο αυτό, η συγγραφέας υποστηρίζει ότι ο νέος αγώνας ενάντια στην αστυνομική βία έχει τη δυνατότητα να αναζωπυρώσει την ευρύτερη επίθεση για τη μαύρη απελευθέρωση. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
10. «Το μαύρο αγόρι» Wright Richard – Εκδόσεις Αστάρτη
Το “Μαύρο Αγόρι” του Ρίτσαρντ Ράιτ -του μεγαλύτερου νέγρου συγγραφέα της Αμερικής- είναι η σπαρακτική μαρτυρία ενός μαύρου του αμερικάνικου Νότου, που, μες στη φτώχεια, τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς, παλεύει να διατηρήσει τον αυτοσεβασμό του, διεκδικώντας το δικαίωμα να λέγεται άνθρωπος.
Αλλά πέρα απ’ όλα αυτά, “το Μαύρο Αγόρι” είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα ρεαλιστικής φαντασίας, άγριο, τρυφερό και συγκινητικό, με ολοζώντανους χαρακτήρες και εξαιρετικά δυνατή, καλοδουλεμένη γραφή: το μυθιστόρημα ενός ιδιοφυούς λογοτέχνη, ενός ελεύθερου πνεύματος, ενός θαρραλέου ανθρώπου που αγωνίστηκε με πάθος ενάντια στη μοίρα του. Και νίκησε! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
11. «Δεν είμαι ο νέγρος σου – Μια ταινία του Raoul Peck» James Baldwin – Εκδόσεις Πόλις
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Τζέιμς Μπόλντουιν άρχισε να γράψει ένα βιβλίο για την Αμερική, στηριγμένο στις προσωπογραφίες τριών φίλων του, του Μέντγκαρ Έβερς, του Μάλκολμ X και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Και οι τρεις, μεγάλες μορφές του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, δολοφονήθηκαν. Το βιβλίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο σκηνοθέτης Ραούλ Πεκ βασίστηκε στις σημειώσεις του Μπόλντουιν για το βιβλίο αυτό, στις ομιλίες, τις επιστολές και τις συνεντεύξεις του, για να γράψει το σενάριο και να γυρίσει το ντοκιμαντέρ Δεν είμαι ο νέγρος σου, που γνώρισε τεράστια επιτυχία. Το ντοκιμαντέρ έγινε, με τη σειρά του, βιβλίο, το οποίο μάλιστα αποτελεί μια θαυμάσια εισαγωγή στο έργο του Τζέιμς Μπόλντουιν. Ένα ταξίδι στον χρόνο, που αποκαλύπτει την τραγική και βαθιά ανθρώπινη ματιά του Μπόλντουιν πάνω στην ιστορία των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ και στο κίνημα χειραφέτησης των μαύρων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
12. «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» Harper Lee – Εκδόσεις Bell
«Σκοτώστε όσες κίσες θέλετε, αν μπορείτε να τις πετύχετε, αλλά να θυμάστε ότι είναι αμαρτία να σκοτώσεις τα κοτσύφια». Αυτή είναι η συμβουλή του δικηγόρου Άτικους Φιντς στα παιδιά του, καθώς ο ίδιος αποφασίζει να υπερασπιστεί στο δικαστήριο το πραγματικό «κοτσύφι» αυτής της υπέροχης ιστορίας, έναν νεαρό μαύρο. [. . .] Το φαινομενικά γαλήνιο και ειρηνικό Μέικομπ της Αλαμπάμα είναι στην πραγματικότητα βουτηγμένο στην προκατάληψη, τη βία και την υποκρισία. Αλλά τη ναρκωμένη συνείδηση της πόλης θα συνταράξει το σθένος ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για δικαιοσύνη. . . Ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ, το “Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια” συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αξιολογότερα κλασικά έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. [. . .] (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
littlebookstores.gr
