Την προηγούμενή εβδομάδα γιορτάσαμε τα 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία του 1821. Ένα πολύ μεγάλο γεγονός, το οποίο για διαφορετικούς λόγους αποτελεί ιστορική στιγμή παγκόσμιας εμβέλειας.
Φυσικά και έχει σημασία αλλά δεν είναι της παρούσης, ούτε το πως και από ποιους γιορτάστηκε, υπό ποιες συνθήκες και σε ποια διάσταση… Μην ξεχνάμε άλλωστε πως αποτελούμε μονάδες ενός λαού με διαπιστωμένη καταγραφή παραποιημένης ιστορίας και στρεβλής παιδείας.
Οι παρελάσεις και οι βαθυστόχαστες δηλώσεις των πατριωτών μας, κοπιαρισμένες για δύο φορές το χρόνο, δεν αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο τις ιδέες και πράξεις των προγόνων μας.
Αυτό που θα έπρεπε να κάναμε χρόνια τώρα, θα ήταν να μάθουμε στη νέα γενιά την πραγματική ιστορία της Επανάστασης. Το τι σημαίνει να δακρύζεις μπροστά στην ελληνική σημαία και τι σημαίνει αγάπη για την πατρίδα σου.
Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η αγνή πατριωτική διάθεση κι άλλο πράγμα οι πατριδοκάπηλοι και οι λεβεντοπατριώτες τζάμπα μάγκες. Είναι εντελώς διαφορετικό να ανατριχιάζεις ακούγοντας τον Εθνικό σου ύμνο σε έναν αγώνα, σε μία απονομή, στο σχολείο και άλλο πράγμα να άγεσαι και φέρεσαι από ψεύτικους εθνικούς «μύθους».
Οφείλουμε λοιπόν να μάθουμε στα παιδιά μας την πραγματικότητα για την Ελληνική Επανάσταση, λέγοντας τους όλες τις αλήθειες που αρκετοί εντέχνως αποκρύπτουν από την πρώτη στιγμή. Το ότι στη Μυθολογία μας υπάρχουν αλήθειες και ψέματα δε σημαίνει πως και στην νεότερη μας ιστορία πρέπει να συμβαίνει το ίδιο… Και δεν είναι καθόλου θέμα οπτικής σκοπιάς!
Δεν είναι μεμπτό να πούμε, πως εκτός από μία αναμφισβήτητα εθνική εξέγερση απέναντι στους Τούρκους ήταν και μία βαθιά ταξική επανάσταση Ελλήνων κατά μίας ομάδας ομοεθνών τους που συνδιαλεγόντουσαν αρμονικά με τους εχθρούς, για 400 ολόκληρα χρόνια! Δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που συνέβη κάτι αντίστοιχο και όπου φατρίες ολόκληρες ευδοκίμησαν από την συνεργασία τους με τον κατακτητή. Δεν είναι κακό να αναφερθούμε στον τρόπο που λειτούργησαν τα «κρυφά σχολεία», ούτε για μερικούς «αγωνιστές»- πλιατσικολόγους. Δεν θα μικρύνει καθόλου τη σημασία του ξεσηκωμού και των τεράστιων στρατιωτικών νικών επί των Τούρκων, η επισήμανση πως η οριστική τυπική ελευθερία ήρθε από τις ξένες δυνάμεις και τα δικά τους συμφέροντα στο μοίρασμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ναι δεν είναι καθόλου κακό να μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του 21, αλλά μην το «νερώνουμε» με τις νεοελληνικές παθογένειές μας. Και όπως έγραψε ο Ελύτης:
«Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα»
Και για να επανέλθω. Η επανάσταση είχε συγκεκριμένα θεμελιώδη αιτήματα τα οποία δυστυχώς εξακολουθούν να παραμένουν λιγότερο ή περισσότερο ανεκπλήρωτα. Ο πήχης που έθεσαν οι ήρωες του 1821 ήταν μάλλον πολύ ψηλός για εμάς… Η ιστορική διαδρομή και η ομιλία του Κολοκοτρώνη στη Πνύκα λένε σχεδόν τα πάντα τόσο για το τότε όσο και για το σήμερα…!
Ελεύθεροι λοιπόν, σε μία χώρα που γιόρτασε τα 200 χρόνια από την εποχή των επαναστατών, με κριτική στα social media, με 5 μήνες lockdown, με περισσότερους από 700 διασωληνωμένους, με συζητήσεις για διαλογή ασθενών ένα χρόνο μετά, με εκπαίδευση-σχολεία a la cart περισσότερο από 14 μήνες, με εγκλωβισμένη σε ιδεολογικές αγκυλώσεις και πολιτικές αντιπαραθέσεις την καθημερινότητα και κατά συνέπεια και την διαχείριση της πανδημίας.
Σε μία χώρα την οποία είναι πασιφανές, πως οι απόγονοι των ηρώων του ΄21 και όχι μόνο, τα έχουν κάνει μαντάρα, είναι ηλίου φαεινότερον ότι η σκιά των άθλων των προγόνων μας, πέφτει πολύ βαριά επάνω μας… Νομίζω.
Του Βασίλη Σπαντούρου
Πηγή: Εφημερίδα Polis
