Ημέρα μνήμης για τον Παύλο το Φύσσα… Ημέρα μνήμης για το γελαστό παιδί του Περάματος.
Ημέρα μνήμης για όλους όσους αγωνίζονται να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όσους του στέρησαν άνανδρα και ύπουλα τη ζωή…
Μακάρι να ζούσε το παλικάρι….
Μακάρι να ζούσε και να τους τσάκιζε με το χαμόγελο και τα τραγούδια του
Μακάρι να ζούσε και να τους έδειχνε τι σημαίνει Άνθρωπος και Άνδρας
Τους τσάκισε με την απώλειά του
Τους τσάκισε με τη δολοφονία του
Τους έβγαλε τη μάσκα της υποκρισίας
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν φύγει από τη ζωή και παραμένουν πιο ζωντανοί από αυτούς που ζουν, ή νομίζουν πως ζουν…
Σήμερα (σ.σ.σ χθες) επισκεφτήκαμε τυχαία την αγαπημένη του Σαλαμινο-Μύκονο.
Την ώρα που φθάναμε στο Πέραμα ένα στεφάνι πέρασε μπροστά από το “Σάλαμις Εξπρές ΙΙΙ”
Ένα στεφάνι που μπορεί και να προοριζόταν για τον Παύλο Φύσσα
Εκείνη την ώρα αυτό νιώσαμε, ένα στεφάνι που κάποιος έριξε από την Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, όπου ο Παύλος δούλευε για χρόνια….
Καλή δύναμη στους γονείς του και σε όλους όσους τους στηρίζουν στον τιτάνιο αγώνα που κάνουν …
Οι στίχοι του θα γυρνούν πάντα σαν Ερινύες σε όσους μπορούν ακόμα να νιώσουν τύψεις για το χαμό του:
“Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθαίνεις
όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα
με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία
Έλληνας κι ότι συνάδει αυτό όχι μια σημαία
μελανοχίτωνος γόνος τού Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη
κι αν όντως ξέρω κάτι είναι πως γεννήθηκα ήδη
με δυο καταδίκες βαριές φορτωμένος πάνω στην πλάτη
δυο φτερά από γέννα πάνω στο σώμα μου ραμμένα
που δυστυχώς φτερουγίζουν μόνο μέσα από τη πένα
και κάνουν όλα γύρω μου να μοιάζουν μάταια
ειδικά όσα θυσιάστηκαν για μένα
μα δεν θυσιάζω τίποτα που θυσιάζεται
δεν θυσιάζομαι για όποιον θυσιάζει
μάλλον θα φταίει που τα πάντα ασπάζομαι
ίσως να φταίει η επόμενη μέρα που πλησιάζει
γι’αυτό σου λέω όλα καλά ηρέμησε
τα ζόρια σου τα ζόρια μου κοίτα ψηλά τ’αστέρια
απόψε μοιάζουν να’ναι τόσο φωτεινά
το θέμα είναι να παίζεις τη μπάλα σωστά στα χέρια…”.
Αντώνης Λαζαρής
