Χθες παραβρέθηκα στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι από την ενεργό δράση, τριών ποδοσφαιριστών, του Τσέλιου Γιάννη, Μαγκουσοχατζάκη Κώστα και Μαγγίνα Γιώργου στο γήπεδο του Θησέα Ν. Μάκρης, μεταξύ των ομάδων του Θησέα και της Θύελλα Ραφήνας.
Μία πολύ ωραία και ζεστή εκδήλωση, που μας έκανε όλους να συγκινηθούμε αλλά και να ταξιδέψουμε με το μυαλό μας στην διαδρομή τους από το ξεκίνημά τους, μέχρι την στιγμή της αποχώρησης, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά με την κορυφαία στιγμή, ο γιος Ανδρέας Τσέλιος, να μπαίνει αλλαγή στην θέση του μπαμπά του.
Προσωπικά είχα την τύχη να τους έχω ως ποδοσφαιριστές μου, περισσότερο τον Γιάννη και λίγο τον Κώστα και τον Γιώργο.
Τον Γιώργο τον συνάντησα σχεδόν έφηβο στον Εθνικό Νέας Μάκρης, με πλούσιο ταλέντο, αριστεροπόδαρος και εξαιρετικός χαρακτήρας. Δεν έπαιξα σίγουρα μεγάλο ρόλο στην εξέλιξή του, αλλά αισθάνομαι τυχερός που βρέθηκα στην πορεία του.
Με τον Κώστα συναντήθηκα στον Α.Ο. Αρτέμιδας, εκεί γύρω στα 18 του, ερχόμενος ως μόνιμος κάτοικος από την Αθήνα κι αν θυμάμαι καλά από την Ανθούπολη. Έπαιζε ως επιθετικός στα δεξιά και μαζί κάναμε μία προετοιμασία μόνο. Δεν καθόρισα φυσικά την πορεία του, αλλά και για τον Κώστα, αισθάνθηκα ακριβώς το ίδιο, δηλαδή τυχερός που τον γνώρισα μέσα από το αγαπημένο μας άθλημα και φυσικά για τον άριστο χαρακτήρα του.
Με τον Γιάννη, είχαμε πολύ περισσότερη συνεργασία , αρχικά στην Τριγλία Ραφήνας, εκεί γύρω στα 19του και μετά τον ξανασυνάντησα ως αρχηγό της Θύελλας και πολύ ώριμο ποδοσφαιρικά, ήδη οικογενειάρχης με δύο παιδιά και πολύ ξεκάθαρη όψη για το ποδόσφαιρο. Τον χαρακτηρίζει η ψυχή που βγάζει πάντα μέσα στο γήπεδο, αλλά και ο αδαμάντινος χαρακτήρας του. Είναι απόλυτα φυσικό η συνέχεια να είναι πάλι μέσα στο ποδόσφαιρο, ως προπονητής πια, αλλά και βάζοντας τους γιους του στην διαδικασία του ποδοσφαίρου.
Εύχομαι και στους τρεις σας, να είστε πάντα καλά και να πετύχετε σε ότι κάνετε στο μέλλον. Ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα, αλλά αυτό που μένει τελικά, είναι πως μέσα από το ποδόσφαιρο αποκτάμε μόνο φίλους. Μακριά από πείσματα και ίσως κάποιες πικρίες που μας μένουν λίγο θαμμένες, μένουν μόνο τα καλά.
Παράδειγμα και οι τρεις για τους νεότερους , πως η πορεία μπορεί να συνδυάσει το ποδόσφαιρο με την οικογένεια και την επαγγελματική σταδιοδρομία , αφήνετε σπουδαία παρακαταθήκη.
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Πέτρος Τσιγκούλης
