Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη στιγμή της Μεταπολίτευσης. Αύριο αποφασίζουμε για το προσωπικό μας, οικογενειακό μας μέλλον, το μέλλον της πατρίδας. Σε αυτό το σύντομο κείμενο δεν έχω την πρόθεση να κουράσω τους αναγνώστες με παραθέσεις θεωρητικού τύπου.
Θα επιχειρήσω να αναδείξω τα βασικά θέματα που συνδέονται με το αυριανό εγχείρημα.
Είναι ξεκάθαρο ότι η ουσία της απόφασης του δημοψηφίσματος δεν είναι η λήψη η όχι των επερχόμενων μέτρων, αλλά η παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Το δημοψήφισμα αφορά στην ευρωπαική παρουσία της χώρας μας, την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών της. Και σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω ότι είτε μας αρέσει είτε όχι , η μεγαλύτερη περίοδος διατήρησης ειρήνης, ευημερίας και προόδου ταυτίζεται με το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης.
Είμαι από αυτούς που πίστευα ότι έστω και την ύστατη στιγμή θα υπήρχε ο περιβόητος «έντιμος συμβιβασμός», επειδή συνεχίζω να πιστεύω ότι κάτι τέτοιο ήταν σε αμοιβαίο ώφελος, και θα ερχόταν η έστω σχετική ισσοροπία στη κοινωνία και την οικονομία. Αλλωστε, έχω αναπτύξει σε προηγούμενα κείμενά μου τα σχετικά επιχειρήματα, τους λόγους για τους οποίους η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να επιτύχει βελτιωτικούς για τη χώρα όρους στο πρόγραμμα στήριξης.
Η απουσία πλαισίου στήριξης της ελληνικής οικονομίας, η απουσία ενός προγράμματος, θα δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας. Το πιό πιθανό είναι να οδηγηθούμε σε περαιτέρω κλείσιμο των τραπεζών και την εξ’ ανάγκης εκτύπωση νέου νομίσματος. Σε αυτή την περίπτωση μπαίνουμε, πλέον, σε μια νέα περίοδο, τις συνθήκες της οποίας , δυστυχώς, είμαι σε θέση να προσδιορίσω, μπορώ να φανταστώ αλλά που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να ζήσει η πατρίδα.
Σε αυτό το σημείο θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν πιστεύω ότι το πρόγραμμα στήριξης πέτυχε τους στόχους του. Αντίθετα, πρεσβεύω ότι υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις, ιδιαίτερα στους τομείς της αναδιάρθρωσης του χρέους και της ανάπτυξης. Εχω στο παρελθόν υποστηρίξει ότι η εξυπηρέτηση του χρέους δεν είναι μια βιώσιμη διαδικασία για τη χώρα, δημιουργεί κοινωνικές ανισσοροπίες και αδικίες, ενώ , παράλληλα, απορροφά την αναπτυξιακή μας προοπτική αφού οι ελάχιστοι πόροι , τελικά, διατίθενται για την ικανοποίηση των δανειακών μας αναγκών. Παράλληλα, είναι βέβαιον ότι προυπόθεση για την επιτυχή έκβαση του όποιου εγχειρήματος απαιτείται μια ξεκάθαρη χρηματοδοτική βάση της αναπτυξιακής μας προοπτικής .
Σε καμία περίπτωση δεν είμαι απο αυτούς που ψάχνουν την εύκολη λύση. Αλλωστε είμαι ένας άνθρωπος που στα 46 του έτη έχει ήδη κλείσει 28 χρόνια εργασίας με ένσημα, η μεγάλη πλειοψηφία τους στον ιδιωτικό τομέα και σε ιδιαίτερα ανταγωνιστικές συνθήκες στο εγχώριο και το διεθνές περιβάλλον.
Οι εύκολες λύσεις δεν συνιστούν πάντα τις καλύτερες επιλογές. Μετά από ένα ΝΑΙ στο δημοψήφισμα απαιτείται σκληρή και επίπονη δουλειά, αλλά αυτή τη φορά χωρίς παλλινωδίες, καθυστερήσεις η άλλους είδους μικρόνοη πολιτική διαχείριση, που μέχρι σήμερα μόνον ζημιά έχει αποφέρει στην αξιοπιστία της χώρας και την ποιότητα της ζωής των Ελλήνων πολιτών.
Συνοψίζοντας, οι Ελληνίδες και οι Ελληνες καλούμασθε από την ερχόμενη Δευτέρα, την επόμενη του δημοψηφίσματος ημέρα , ενωμένοι, χωρίς ρήξεις και συγκρούσεις, να οδηγηθούμε μέσα από εθνική συστράτευση, στο δρόμο της αξιοπιστης σχέσης με τους εταίρους μας στην Ευρώπη, στο δρόμο της αξιοπρέπειας και, τελικά, στην εγκαθίδρυση της πεποίθησης από όλους ότι η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ!
Καθηγητής Παντελής Σκλιάς
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
