Ένα ξεχωριστό χριστουγεννιάτικο μπαζάρ από το Υποστηρικτικό και Κοινωνικό Δίκτυο «4ΑμεΑ», της Νένας Χρονοπούλου και του Τάσου Μητρόπουλου, έχει ανοίξει τις πόρτες του στην Ελευθερίου Βενιζέλου 95 στον Πειραιά και μοιράζει μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Το Δίκτυο λειτουργεί από τον Ιανουάριο του 2017, με εμπνευστή τον μικρό Χρήστο Μαυράκη και πηγή ζωής του, όπως και οι ίδιοι τονίζουν, την αγάπη του κόσμου. Δεν λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση και δεν εντάσσονται σε προγράμματα ΕΣΠΑ. Σκοπός είναι να μη μείνει κανένα παιδί χωρίς μία «τρυφερή αγκαλιά» και καμία οικογένεια χωρίς στήριξη για να τα βγάλει πέρα με τη φροντίδα αυτών των παιδιών.
Το όραμα του «4ΑμεΑ» είναι η δημιουργία χωριών «Δεύτερης οικογένειας» σε όλη την Ελλάδα για τα παιδιά με αναπηρία. Με σωστές συνθήκες, δομές και προϋποθέσεις. Είναι όραμα του Δικτύου αλλά και όνειρο κάθε γονιού να ξέρει ότι φεύγοντας από τη ζωή, το παιδί του θα είναι εξασφαλισμένο.
Αυτή τη στιγμή το «4ΑμεΑ» φροντίζει περισσότερες από τριάντα οικογένειες παιδιών με αναπηρίες, που τα ονομάζει «προστατευόμενα μέλη» και ενώνει επιχειρηματίες πανελλαδικής και τοπικής εμβέλειας ώστε να δημιουργηθεί μία τεράστια εκπτωτική αγορά στήριξης για τα «ωφελούμενα μέλη» του Δικτύου. Κεντρικό μήνυμα η αποδοχή αυτών των παιδιών. Η συνεισφορά της «4ΑμεΑ» από το 2017 έως και σήμερα, τόσο στη γνωστοποίηση των ιδιαίτερων αναγκών που έχει μία οικογένεια που μεγαλώνει ένα παιδί με αναπηρία όσο και στην αφύπνιση των συνανθρώπων μας, είναι αξιοθαύμαστη.
Η ιδρύτρια του υποστηρικτικού και κοινωνικού δικτύου Νένα Χρονοπούλου δηλώνει:
«Η “4ΑμεΑ” είναι η προσπάθεια που οφείλουμε να κάνουμε ως γονείς και ως άνθρωποι για τη δημιουργία ενός καλύτερου “αύριο” για τον Χρηστάκο αλλά και κάθε παιδί σαν το Χρηστάκο, είναι η ελπίδα μας πως το παιδί μας δε θα πρέπει να ταξιδέψει στη Γαλλία για ευθανασία λίγο πριν κλείσουμε τα μάτια μας.
Είναι η διέξοδος στο μόνιμο καημό που καίει το μυαλό μας καθημερινά για το πώς οφείλουμε όλοι να φροντίζουμε τους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα υγείας, είναι ο λόγος που ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει ξυπνήσει ο άλλος μας εαυτός, εκείνος που δεν περιμένει και δε συγχωρεί, εκείνος που δε φοβάται να ματώσει γιατί τον ματώνουν καθημερινά.
Με τη δημιουργία της “4ΑμεΑ” και με την ελπίδα πως μία μικρή ομάδα ανθρώπων που έχουν τον ίδιο σκοπό ζωής μπορούν να χτίσουν μία όαση επιβίωσης για τα παιδιά μας μετά το θάνατό μας, όλα μπορούν να πάνε λίγο πιο πίσω… Όχι πολύ όμως, γιατί απλά δεν υπάρχει χρόνος, μας τον έχουν ροκανίσει σιγά-σιγά, και δυστυχώς τα παιδιά μεγαλώνουν και οι γονείς καταρρέουν… Κανένας πλέον δε θέλει και δεν μπορεί να περιμένει άλλο…».
«Βραδυνή της Κυριακής»
