Το να παλεύεις για να διατηρήσεις τα κεκτημένα σου, έστω κι αν αυτά συνιστούν μονοπώλιο για σένα και μονο ψώνιο για τον ατυχή πολίτη, στην «χρυσοφόρο» τοπική αγορά με την τεράστια κίνηση του Λιμένα, θα μπορούσε κάποιος και να το καταλάβει.
Το να βάζεις όμως «τρικλοποδιές» και μάλιστα «εκτός φάσης», στην προσπάθεια ενός ολόκληρου Δήμου, να προχωρήσει επιτέλους στη συγκρότηση δικτύου δημοτικής συγκοινωνίας , ιδιαίτερα όταν η λειτουργία της αφορά και στην αναγκαία σύνδεση των πολιτών με το ΚΥ Ραφήνας Πικερμίου, ε αυτό πάει πολύ.
Η επί χρόνια και χρόνια αδιαφορία των ΚΤΕΛ (το εισιτήριο και το μονοπώλιο να είναι καλά) για τις ανύπαρκτες ενδοτοπικές συνδέσεις με τον κυρίως ιστό της πόλης, η ανυπαρξία οποιασδήποτε νέας πρότασης , που θα μπορούσε να «παντρέψει» τις τοπικές ανάγκες μετακίνησης, τη σύνδεση με την Αθήνα, το Μετρό ή τον προαστιακό, δε μπορεί να «μακιγιαριστεί» με εκ των υστέρων ενστάσεις. Πάει πολύ.
Με λίγα λόγια:
Νισάφι πιά με τα ΚΤΕΛ.
Νισάφι με τις δημόσιες ευχαριστίες για τις επιπλέον”…παροχές”…
Μόνο ένας δρόμος υπάρχει. Συνεργαστείτε για να βοηθήσετε και να βοηθηθείτε από την δημοτική συγκοινωνία, και να επωφεληθεί , όχι ο πελάτης, αλλά ο πολίτης – δημότης .
Κι επειδή το θέμα είναι οριζόντιο και μας αφορά όλους ως πολίτες – δημότες, νισάφι πια και με τα παραταξιακά. Το θέμα αυτό δεν έχει χρώματα, δεν έχει κόμματα, δεν έχει μικροπολιτική. Απαιτεί καθαρή και ενιαία θέση από όλους.
Φτάνει πια. Πάει πολύ.
