Ένα μεγάλο παράπονο εκφράζουν η διοίκηση, οι λίγοι φίλοι της ομάδας και όσοι αγαπούν την Τριγλία: “Γιατί ο κόσμος δεν έρχεται στο γήπεδο”… λένε και ουδείς μπορεί να δώσει μιαν απάντηση.
Η ομάδα έχει ανάγκη τους φιλάθλους της, ειδικά φέτος που δίνει αγώνα κόντρα στην οικονομική δυσκολία που υπάρχει και στο σωματείο αλλά και γενικά και απέναντι σε έναν όμιλο όπου μέχρι το τέλος θα γίνει “σφαγή” για το ποιοι τελικά θα αποφύγουν τον υποβιβασμό και του χρόνου θ΄ αγωνίζονται στα τοπικά πρωταθλήματα.
Κάθε φορά, σε κάθε αγώνα φέτος, όχι ότι τις προηγούμενες χρονιές γέμιζε το γήπεδο, η εξέδρες είναι σχεδόν άδειες. Μάλιστα αν μετρήσει κανείς πόσοι παρακολουθούν τον αγώνα στην τσιμεντένια εξέδρα, όπου κάθονται οι φίλοι των γηπεδούχων, ζήτημα αν είναι 70-80 άτομα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων άντε 100!
Δεν μετράμε την σιδερένια κερκίδα όπου φιλοξενούνται οι φίλοι της αντίπαλης ομάδας. Μα, ολόκληρη Ραφήνα δεν μπορεί να γεμίσει ένα τόσο μικρό γήπεδο;
Όμως υπάρχει κι η άλλη παράμετρος. Όλες τις φορές που γίνεται κουβέντα περί ενώσεων των δύο ομάδων, για τα οικονομικά, για το ποιοι θα συμμετάσχουν στην διοίκηση, για το ταμείον που είναι μείον, για τα έξοδα διαιτητών, παρατηρητών και λειτουργικών αναγκών, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Που είναι λοιπόν οι Τριγλιάρες με τις “κορόνες” και τα διαγγέλματα όταν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπέρ του σωματείου. Ας κοπιάσουν πρώτα στο γήπεδο, να παρακολουθούν τα παιχνίδια της ομάδας, και μετά έχουν όλο το δικαίωμα να εκφράσουν και την γνώμη τους και την αποψή τους.
Να μην έρχονται όλες οι ομάδες να κάνουν “πάρτυ” στην εξέδρα και από την κερκίδα της Τριγλίας να μην ακούγεται τίποτα. Κι έπειτα μη ξεχνάτε ότι και τα έσοδα από τα εισιτήρια ενός αγώνα, δεν φτάνουν για να καλυφθούν οι πληρωμές των διαιτητών, γιατρού και των παρατηρητών.
