Το τελευταίο διάστημα έχει αναθερμανθεί η συζήτηση για το τέλος του δολαρίου σαν κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα και πολλές υποθέσεις κατασκευάζονται σχετικά με την αντικατάστασή του από την θέση του κύριου νομίσματος του παγκόσμιου εμπορίου και των επενδύσεων.
Η αποδολαριοποίηση έγινε ξανά καυτό υλικό ενασχόλησης και συζήτησης σε πολλά δημοσιεύματα. Αφορμή αποτέλεσε η έναρξη χρήσης του Γιουάν του εθνικού νομίσματος της Κίνας σαν κύριο μέσο συναλλαγής της χώρας, στις αγοραπωλησίες εμπορευμάτων με εμπορικούς της εταίρους, όπως επίσης και η διερεύνηση τρόπου χρήσης ενός κοινού νομίσματος εκ μέρους της Αργεντινής και της Βραζιλίας για τις μεταξύ τους συναλλαγές.
Σύμφωνα με τον πιστοποιημένο διαχειριστή κεφαλαίων από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και κάτοχο μεταπτυχιακού διπλώματος από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Αλέξανδρο Νικολόπουλο η προβολή των δεδομένων αυτών, σε συνδυασμό με την πρόσφατη υποχώρηση του δολαρίου, τροφοδοτεί τον προβληματισμό για μια επικείμενη εντονότερη υποχώρηση του δολαρίου. Κρίνουμε ότι τα επιχειρήματα αυτά είναι υπερβολικά.
Παρά την υποχώρηση του δολαρίου το τελευταίο 6μηνο, παραμένει ακόμη πολύ κοντά στα 20ετή υψηλά του. Συνεχίζει δε να αποτελεί το κύριο νόμισμα των παγκόσμιων εμπορικών και χρηματιστηριακών συναλλαγών. Το ύψος των μη δολαριακών συναλλαγών είναι ακόμη πολύ χαμηλό. Η ζήτηση δολαρίου για συναλλαγές συνεχίζει να παραμένει σταθερή πολλά χρόνια (περισσότερο από 80% των χρημ/κων συναλλαγών). Το Γιουάν για παράδειγμα στην διάρκεια του 2022 ήταν το νόμισμα του 2% των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών.
Οι ροές διεθνών επενδύσεων συνεχίζουν να καταδεικνύουν ότι υπάρχει αμείωτη ζήτηση όχι μόνο σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου αλλά και σε αμερικανικά εταιρικά ομόλογα και μετοχές. Στην διάρκεια του 2022 οι άμεσες ξένες επενδύσεις (σε επιχειρήσεις και ακίνητα) ήταν οι υψηλότερες από όλες τις μεγάλες οικονομίες.
Συγκεκριμένα και πάντα σύμφωνα με τον κ. Νικολόπουλο (φωτό) της επενδυτικής εταιρείας HellasFin η πρόσφατη δημοσίευση από το ΔΝΤ των παγκόσμιων αποθεματικών σε ξένο συνάλλαγμα, δείχνει ότι το ποσοστό του δολαρίου συνέχισε την 10ετή του βαθμιαία υποχώρηση, αλλά συνεχίζει να αποτελεί ακόμη το 58,4% των παγκόσμιων αποθεματικών (από 66% το 2015). Να αναφέρουμε ότι τα αντίστοιχα ποσοστά των ενδεχόμενων διαδόχων του δολαρίου σαν αποθεματικό νόμισμα, ανέρχονται στο ευρώ σε 20,5%, στο γιεν 5,5% και στο γιουάν 2,7%.
Βέβαια οι προϋποθέσεις ανάδειξης ενός νομίσματος είναι πρακτικά αυστηρότατες. Με την ελεύθερη μετατρεψιμότητα και επαρκή και σχεδόν ανεξάντλητη ρευστότητα πρώτες και κύριες. Λίγες χώρες διαθέτουν αυτές τις αρετές. Καμία όμως χώρα εκτός των ΗΠΑ δεν διαθέτει την ευρύτητα και το βάθος των μετοχικών και ομολογιακών αγορών της. Οπωσδήποτε μια μακροχρόνια τάση προς την διαφοροποίηση στην χρήση νομισμάτων στις χρηματιστηριακές συναλλαγές ή στο εμπόριο, δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη και στην κατάργηση της κυριαρχίας του δολαρίου ή στην αποδολαριοποίηση.
Για το επόμενο διάστημα βλέπουμε την παγκόσμια οικονομία να μεταβαίνει σταδιακά σε μια συνθήκη όπου το δολάριο θα είναι λιγότερο κυρίαρχο αλλά η κατάργησή του σαν αποθεματικό φαίνεται ακόμη μακρινή γιατί δεν είναι ακόμη ορατοί οι αντάξιοι διάδοχοί του.
