Την τελευταία του πνοή άφησε ο αγαπημένος ηθοποιός Ανέστης Βλάχος στα 87 του χρόνια, ο οποίος νοσηλευόταν από τις 27 Ιουλίου στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός.
Η οικογένειά του γνωστοποιεί ότι η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή το μεσημέρι:
«Mε βαθυτάτη οδύνη ανακοινώνουμε την απώλεια του πολυαγαπημένου μας πατέρα και παππού Ανέστη Βλάχου.
Ο Ανέστης Βλάχος έδωσε μία γενναία μάχη για τη ζωή, τον τελευταίο σχεδόν ένα μήνα που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Δυστυχώς όμως, η καρδιακή ανεπάρκεια η οποία τον ταλάνιζε τα τελευταία χρόνια και η σοβαρότερη επιπλοκή της, η πολυοργανική ανεπάρκεια, τον κατέβαλλαν με αποτέλεσμα να καταλήξει εχθές, 23 Αυγούστου 2021, λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου που έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό και φρόντισαν τον άνθρωπό μας.
Ευχαριστούμε επίσης όλον αυτόν τον υπέροχο κόσμο που τον αγάπησε και συνδέθηκε μαζί του για την συμπαράσταση στο πένθος μας.
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, πως η εξόδιος ακολουθία, θα ψαλεί, την ερχόμενη Παρασκευή, 27 Αυγούστου, στις 12 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Αγιών Θεοδώρων του Α’ Κοιμητηρίου Αθηνών. Αιωνία σου η μνήμη πατέρα, παππού, σύζυγε, φίλε, αδελφέ».
Με απόφαση του δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, η κηδεία του ηθοποιού θα πραγματοποιηθεί τιμής ένεκεν και με δημοτική δαπάνη στο Α’ Κοιμητήριο του Δήμου Αθηναίων. Ο ηθοποιός διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος του Δήμου Αθηναίων.
Ποιος ήταν ο Ανέστης Βλάχος
Καθιερώθηκε παίζοντας το ρόλο του κακού τόσο στον ελληνικό κινηματογράφο όσο και στο θέατρο και την τηλεόραση. Αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν ότι είχε χάσει το ένα του μάτι και το γεγονός αυτό ίσως να συνέβαλε στο είδος ρόλων που του έδιναν να παίξει. Είχε χάσει το μάτι του όταν παράλληλα με τις σπουδές του στη Σχολή Σταυράκου δούλευε και σε οικοδομή. Τότε χτύπησε σ’ ένα καρφί, κάτι που του στοίχισε το ένα του μάτι. Η Ελλη Λαμπέτη με τον Δημήτρη Χορν του συμπαραστάθηκαν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο νοσοκομείο, ενώ μέχρι να αναρρώσει, τον φρόντιζαν στο σπίτι τους, καθώς διατηρούσαν φιλική σχέση.
Την είδηση του θανάτου του Ανέστη Βλάχου έκανε γνωστή ο γιος του με ανάρτηση στα social media. «Eφυγε από τη ζωή σήμερα ο ηθοποιός Ανέστης Βλάχος», έγραψε ο γιος του Ηρακλής. «Να την προσέχεις τη μαμά, σε παρακαλώ, εκεί που πας Πατέρα, βρες και τη Σοφία μας και να με περιμένετε, σας αγαπώ όλους τόσο πολύ… Αντίο μπαμπά… Καλό ταξίδι».
Ο Ανέστης Βλάχος γεννήθηκε στην Προσοτσάνη Δράμας στις 7 Φεβρουαρίου 1934 από πολύ φτωχούς γονείς, οι οποίοι ήταν γεωργοί στο επάγγελμα. Ο παππούς του, Φίλιππος, ήταν Μακεδονομάχος (σύνδεσμος του Παύλου Μελά) και ο πατέρας του, Ηρακλής, σκοτώθηκε στο αλβανικό μέτωπο το 1940. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα (Καλλιθέα) το 1946.
Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου-Θεάτρου Σταυράκου, όπου είχε συμμαθητή τον Κώστα Καζάκο και άλλους γνωστούς ηθοποιούς της γενιάς του. Το 1956 πρωτοεμφανίστηκε στην ταινία «Το κορίτσι με τα μαύρα», όπου ερμήνευε έναν χαρακτηριστικό ρόλο. Καθιερώθηκε με την ταινία του Κώστα Μανουσάκη «Ο Φόβος», για την οποία έλαβε τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Τυνησίας το 1966, αλλά και Χρυσή Αρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου κι από κει και πέρα ερμήνευσε πάντα δεύτερους ρόλους ενσαρκώνοντας συνήθως τον τύπο του «σκληρού» – «κακού».
Ο Ανέστης Βλάχος και οι 90 ταινίες του
Είχε λάβει μέρος σε περισσότερες από 90 ταινίες. Είχε κερδίσει τιμητικές διακρίσεις στο ΦΕΚΘ το 1966 και το 1974 για τις ερμηνείες στις ταινίες «Με τη Λάμψη στα Μάτια» του Πάνου Γλυκοφρύδη και «Κιέριον» του Δήμου Θέου αντίστοιχα.
Αφησε το στίγμα του σε κινηματογραφικές παραγωγές όπως «Ο Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου (1955), «Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη (1956), «Η κατάρα της μάνας» του Βασίλη Γεωργιάδη (1961), «Το σπίτι της ηδονής» του Γιώργου Ζερβουλάκου (1961), «Μικρές Αφροδίτες» του Νίκου Κούνδουρου (1963), «Η Κύπρος στις φλόγες» του Ερρίκου Θαλασσινού (1964), «Λόλα» του Ντίνου Δημόπουλου (1964), «Πόθοι στον καταραμένο βάλτο» «Ληστεία στην Αθήνα» του Βαγγέλη Σερντάρη (1969), «Στο Δρόμο του Λαμόρε» του Δημήτρη Μαυρίκιου (1979), «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι» του Θόδωρου Μαραγκού (1980), «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο» του Νίκου Τζήμα (1980), «Τα όπλα μου ρίχνουν λουλούδια» του Γιάννη Φαφούτη (1981), «Αυτόπτης Μάρτυς» του Μάρκου Χολέβα (1993) και «Lilly’s Story» του Ροβήρου Μανθούλη (2002).
Στο θέατρο, πρωτοεμφανίστηκε με το έργο «Θάψτε τους νεκρούς» (Κυκλικό Θέατρο του Τριβιζά) και συνέχισε παίζοντας σε όλα τα είδη, ενώ εμφανίστηκε και στην τηλεόραση. Το 1994, μετά από απουσία πολλών χρόνων, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Αυτόπτης μάρτυρας». Ηταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρία Γαρίτση.
eleftherostypos.gr
