Ο Αντίνοος Αλμπάνης, τον οποίο θα απολαύσουμε μελλοντικά τόσο στον «Δάσκαλο» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, όσο και στον νέο κύκλο του «Έτερος Εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «The 2Night Show» του Ant1 και άνοιξε την καρδιά του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου.
Κατά τη διάρκεια της ενδιαφέρουσας αυτής συνάντησης, αναφέρθηκε στην απόφασή του να μιλήσει -από την πρώτη κιόλας στιγμή- δημόσια για τη μάχη του με τον καρκίνο.
«Είναι σημαντικό να νιώθει το κοινό ότι οι ηθοποιοί είμαστε ανθρώπινοι. Είδαν δικά μου τρωτά σημεία με τα οποία μπορούσαν να ταυτιστούν», τόνισε ο ηθοποιός.
Επιπλέον, δεν έκρυψε ότι πέρασε από τη φάση που προσπαθούσε να αποδείξει το πόσο σημαντική είναι η δουλειά του. «Όλα τα υπόλοιπα δεν είχαν αξία για μένα και το κομμάτι της οικονομικής ανεξαρτησίας το ζούσα από μικρή ηλικία γιατί έκανα εκφωνήσεις κι έβγαζα τα προς το ζην. Δεν περίμενα από την τηλεόραση να πω ότι βγάζω χρήματα. Τώρα μπορώ να πω με σιγουριά ότι την ψώνισα σε σχέση με τη δουλειά. Πίστευα ότι είναι σημαντική, όπως και όλο αυτό που μας περικλείει. Αλλά δεν είναι», δήλωσε κατηγορηματικά.
Η μετά εποχή του Αντίνοου
Ο ταλαντούχος ηθοποιός εξήγησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου ότι το πρόβλημα της υγείας του έφερε πολλές αλλαγές στη ζωή του.
«Αποφάσισα να είμαι πιο εξωστρεφής και πιο ειλικρινής με τους ανθρώπους, γιατί περνούν τα χρόνια, μεγαλώνουμε και αυτό που καταλαβαίνω στο τέλος της μέρας είναι ότι, έχω πολλή ανάγκη την παρέα, τη συντροφιά, τους ανθρώπους και το μοίρασμα. Κι όσο αυτά τα κρατάμε για μας, γίνονται πιεστικά καρκινώματα. Δεν είναι φυσιολογικό και υγιές. Είναι καλό να επικοινωνούμε το πρόβλημά μας, να μην ντρεπόμαστε για οτιδήποτε έρχεται μπροστά μας και να το μοιραζόμαστε, γιατί δεν έχουμε έρθει με κάποιο εγχειρίδιο σε αυτή τη ζωή να ξέρουμε πώς να αντιμετωπίζουμε όλα αυτά τα δύσκολα πράγματα», υπογράμμισε ο ταλαντούχος ηθοποιός.
«Είναι όμορφο να μοιράζεσαι τη ζωή»
Ο Αντίνοος Αλμπάνης αποκάλυψε, επίσης, πως κατά το παρελθόν δεν ήταν τόσο συντροφικός.
«Ήμουν πάρα πολύ αυτάρκης, είχα χτίσει ένα πολύ ωραίο κάστρο στο σπίτι μου το οποίο το έλεγχα με τρομακτική ακρίβεια, ήξερα πότε θα έρθει μια παρέα να περάσουμε καλά και πότε θα τους διώξω για να μείνω μόνος μου. Όλα ήταν μελετημένα πολύ καλά. Ωστόσο, αυτό το κάστρο δημιουργεί μία ψευδαίσθησή ευτυχίας και ηρεμίας. Δεν γίνεται ένας άνθρωπος να ζει μόνος του, είναι επίπλαστο. Όσο περνάει ο χρόνος αυτή η λύτρωση είναι που μου δίνει χαρά, το ότι δεν ντρέπομαι να συζητάω πράγματα, να τους κοιτάζω στα μάτια και επικοινωνώ αυτό που μου συμβαίνει. Είναι ωραίο να τη μοιράζεται τη ζωή», πρόσθεσε.
Όπως τόνισε, μέσα από την ιστορία αυτή κατέληξε σ’ ένα συμπέρασμα: «Στην περιπέτειά μου κατάλαβα ότι οι άνθρωποι μπορούν να σου συμπαρασταθούν όσο εσύ τους επιτρέπεις. Όσο εγώ δεν τους επέτρεπα του άφησαν σε μία απόσταση και αυτοί απλώς δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Όταν εγώ επέλεξα να ανοίξω την αγκαλιά μου και να δεχτώ την φροντίδα του τότε όλοι ήταν παρόντες και αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Πολλές φορές ζούμε σαν να μας χρωστάει η ζωή ενώ δεν μας χρωστάει», κατέληξε ο ηθοποιός.
ieidiseis.gr
