Μετά από την απομάκρυνση του Λάζλο Μπόλονι, για την έλευση του νέου προπονητή, αποδεικνύεται πως δεν έφταιγαν μονάχα οι «ξεπερασμένες» τακτικές του, που οδήγησαν σε κατρακύλα τον Παναθηναϊκό.
Και λέμε ΜΟΝΆΧΑ, γιατί και οι τακτικές του Λάζλο, έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο να μην παρουσιαστεί η Αθηναϊκή ομάδα στην Ευρώπη, και ήταν κατά πολύ, δακτυλοδεικτούμενες από τον κόσμο του ΠΑΟ.
Ωστόσο στο προσκήνιο, βγαίνουν μαρτυρίες που κάνουν λόγο για απαράδεκτες συμπεριφορές των παικτών που δεν αρμόζουν σε επαγγελματίες. Στον ηττημένο φιλικό με την Άλκμααρ, ο αδρανής Παναθηναϊκός, δέχονταν το ένα γκολ μετά το άλλο, ανίκανος να δείξει τα δικά του προσόντα. Ήταν εμφανής ότι στη διαχείριση των συμπεριφορών των παικτών από την διοίκηση, δεν έχει επιβληθεί «εξουσία» για να επιτευχθεί η τάξη, παρά «χάιδεμα» στα αυτιά. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει δυναμισμός στο χορτάρι, και οι παίκτες, να μην κάνουν την δουλειά τους. Ως επακόλουθο ; τα δικαιολογημένα νεύρα του Γιοβάνοβιτς (του νέου προπονητή) που βγαίνουν στην προπόνηση εις βάρος του παθητικού παναθηναϊκού, να μην οδηγούν πουθενά.
Επιπρόσθετα, μια ομάδα, που έχει κάνει μόνο δύο μεταγραφές, και μένει στις υποσχέσεις και στις φήμες, χωρίς να μαθαίνει από τα λάθη της, δεν φαίνεται ικανή να ανταπεξέρχεται, ακόμα και στις «εύκολες» δοκιμασίες. Την ώρα που άλλες ομάδες, κάνουν αγοραπωλησίες για να αναβαθμίσουν τα ρόστερ τους, ο Παναθηναϊκός παραμένει στο ίδιο έργο… «θεατής». Συνεπώς, η όλη κρίση που περνά η ομάδα, αγανακτεί περισσότερο τον κόσμο, οποίος δεν αντέχει την στασιμότητα των παραγόντων του, που καταστρέφουν αργά και βασανιστικά την ομάδα. Αυτό έχει φέρει σε ρήξη την ομάδα με τους φιλάθλους, έχοντας χαθεί από χέρι, η αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Γράφει ο Αντώνης Κυράννας
