Για τον αποκλεισμό της αθλήτριας παρατριάλθου, Κατερίνας Σαράντη, από τον 39ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, για «λόγους ασφαλείας», κάνει λόγο, με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή, προς την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, ο βουλευτής Β2 Δυτικού Τομέα Αθήνας ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και πρώην υπουργός, Παναγιώτης Κουρουμπλής. Την ερώτηση συνυπογράφουν οι βουλευτές και αρμόδιοι Τομεάρχες της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Σία Αναγνωστοπούλου και Θάνος Μωραΐτης.
Σύμφωνα με την καταγγελία της αθλήτριας, ενημερώθηκε μέσω email ότι από τη στιγμή που υπάρχουν ζητήματα ασφαλείας, η Τροχαία, φέτος, έχει σαφή οδηγία να απομακρύνει οποιοδήποτε τροχοφόρο είναι εκτός αγώνα. Οι βουλευτές, θεωρώντας αδιανόητο το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης του αγώνα θεωρούν τους ανθρώπους με αμαξίδια ως «τροχοφόρα που εμποδίζουν την ασφαλή διεξαγωγή του αγώνα» και επιτρέπουν μονάχα τη συμμετοχή αναπήρων με συνοδεία, λογική που προσβάλει την αθλήτρια και ως ανάπηρη, αλλά και ως γυναίκα, τονίζουν ότι είναι απαράδεκτος ο αποκλεισμός των αθλητών/ τριών, από έναν αγώνα, για λόγους αναπηρίας.
Επιπλέον οι βουλευτές αναφέρονται στην ευθύνη της εκάστοτε διοργάνωσης να εξασφαλίζει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μπορούν να συμμετέχουν χωρίς διακρίσεις όλοι οι αθλητές και οι αθλήτριες και υπογραμμίζουν ότι σε ένα πολιτισμένο κράτος, δεν πρέπει να επιτρέπονται, τέτοιου είδους ρατσιστικές και μισοαναπηρικές πολιτικές.
Καταλήγοντας στην ερώτησή τους, οι βουλευτές ερωτούν την αρμόδια υπουργό, εάν θα προχωρήσει στην άμεση άρση της απαγόρευσης της συμμετοχής των ανάπηρων αθλητών και αθλητριών από τον 39ο Αυθεντικό Μαραθώνιος της Αθήνας αλλά και από οποιαδήποτε άλλη ανάλογη διοργάνωση στο μέλλον.
Διαβάστε αναλυτικά τα όσα έγραψε η Κατερίνα Σαράντη , στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η απάντηση που έλαβε από τη διοργανώτρια επιτροπή του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας.
«Αποκλεισμός Αναπήρων Αθλητών από το Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας 2022.
Την τελευταία Κυριακή του Οκτώβριου, καθώς ολοκλήρωσα το Ολυμπιακό τρίαθλο στο νησί μου, τη Ρόδο (1,5χιλ κολύμπι, 40χιλ χειρήλατο, 10χιλ τρέξιμο με αγωνιστικό αμαξίδιο), ένιωσα τόση απέραντη χαρά μαζί με τους συντοπίτες μου που αυτόματα αποζημίωνε τους κόπους και την προσπάθεια μου.
Εξαντλημένη από την υπερπροσπάθεια, συγκινημένη από την εγκάρδια υποστήριξη των ανθρώπων που παρακολουθούσαν και και υπερήφανη για τη ζεστασιά των διοργανωτών, δέχομαι ένα αναπάντεχο μαντάτο στο κινητό μου.
Ένα mail από τους υπευθύνους του Αυθεντικού Μαραθώνιου της Αθήνας με το οποίο μου ανακοίνωναν της ακύρωση της συμμετοχής μου.
Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει, κάποιο λάθος έχει γίνει σκέφτομαι!
Πέρυσι πανηγυρίζαμε την ολοκλήρωση του Αυθεντικού Μαραθωνίου με το χειρήλατο μου. Αξίωσα λοιπόν να μάθω τι είχε συμβεί και έρχεται η επόμενη επίσημη απάντηση:
“Το ότι πέρσι κάποιοι δηλώθηκαν και εμφανίστηκαν δεν σημαίνει ότι θα κάνουμε το ίδιο και φέτος… από τη στιγμή που υπάρχουν ζητήματα ασφαλείας δεν πρόκειται να συζητηθεί ξανά”.
“Η τροχαία φέτος έχει σαφή οδηγία να απομακρύνει οποιοδήποτε τροχοφόρο είναι εκτός αγώνα…”.
Οι ανάπηροι αθλητές, γινόμαστε κατά τα φαινόμενα αντιληπτοί ως επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια τροχοφόρα και σε περίπτωση αξίωσης μας – του αυτονόητου – θα απομακρυνθούμε από την τροχαία.
Ο ορισμός του μισαναπηρισμού ως αιτιολόγηση του αποκλεισμού μας.
Είμαι ανάπηρη αθλήτρια και κοπιάζω κάθε μέρα, όλο το χρόνο, για να γίνομαι συνεχώς καλύτερη.
Δεν επιτρέπω σε κανέναν αρμόδιο να με συγκρίνει με τροχοφόρο και να με υποτιμά με αυτό τον βάναυσο τρόπο.
Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας επιτρέπει μονάχα τη συμμετοχή ανάπηρων με συνοδεία και αυτή η “λογική” με προσβάλει ως ανάπηρη αλλά και ως γυναίκα.
Ένα αθλητικό γεγονός, που προωθεί τις πανανθρώπινες αξίες, διαστρεβλώνει την εικόνα του ανάπηρου αθλητή, επιτρέποντας και εξυμνώντας τα καθημερινά αμαξίδια με συνοδεία.
Τα καθημερινά αμαξίδια με συνοδεία συμμετέχουν για δύο λόγους, είτε διότι το άτομο δεν διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, είτε γιατί δεν έχει προπονηθεί για τη χρήση του αντίστοιχου αθλητικού εξοπλισμού κι απόστασης .
Αλλά σας διαβεβαιώ ότι με προπόνηση και εξοπλισμό, μπορεί να αγωνιστεί ΧΩΡΙΣ συνοδεία και χωρίς καμία δικαιολογία.
Για τις περισσότερες κινητικές βλάβες το πιστοποιημένο μέσο για αγώνες δρόμου είναι το χειρήλατο και το αγωνιστικό αμαξίδιο.
Ο Μαραθώνιος με αμαξίδιο, είναι από τα πιο δημοφιλή και ανταγωνιστικά αθλήματα σε όλο τον κόσμο, ενώ στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε έναν/μια αθλητή/τρια ανταγωνιστικό με βάση τα διεθνή στάνταρ.
Γιατί άραγε;
Μήπως κάποιες φορές χαϊδεύουμε πλάτες για να μην ξεβολευτούμε;
Ο προσωπικός μου στόχος είναι να ολοκληρώσω για άλλη μια χρονιά τον Αυθεντικό Μαραθώνιο με το χειρηλατό μου.
Αν συμβεί αυτό, το 2023, με περισσότερη εμπειρία και εντατική προπόνηση, ίσως καταφέρω να ολοκληρώσω την Αυθεντική διαδρομή με το αγωνιστικό μου αμαξίδιο, το πλέον αναγνωρισμένο μέσο για την ολοκλήρωση μαραθωνίου για εμάς τις/τους ανάπηρες/ους αθλητριες/ες.
Αξιώνω να δοκιμαστώ πρώτα στη χώρα μου, και ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα, να τα καταφέρω και εκτός συνόρων.
Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει πρώτα να υπερνικήσουμε τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, τις προκαταλήψεις και τον μισαναπηρισμό.
Κατερίνα Σαράντη, αθλήτρια παρατρίαθλου».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
