Από εκείνη τη μαύρη μέρα του Ιουλίου, κάθε που φυσάει μανιασμένα ο αέρας νιώθουμε όλοι ένα σφίξιμο και η αίσθηση της κάπνας με την εφιαλτική μυρωδιά του καμένου νομίζεις θα σε πνίξει…Δε βγαίνει λέξη τότε, αλλά ξέρεις…
Για όλες εκείνες τις ψυχές που έφυγαν μαρτυρικά…
Για όλους εκείνους που έμειναν πίσω παλεύοντας με την απώλεια έκτοτε να ξαναστήσουν ζωές, μνήμες, βιός, τον τόπο τους με τόση αξιοπρέπεια και πείσμα μέσα στη συντριβή τους, μόνο σεβασμός.
Με σκυμμένο το κεφάλι και τα μάτια χαμηλά θυμάται κανείς, αποτίει φόρο τιμής σιωπηρά και δίνει υπόσχεση ζωής:
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ – ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
Θα ξαναφτιαξουμε τον τόπο μας. Είναι χρέος ζωής, απέναντι στο θάνατο, τη συντριβή, τη λήθη , την αδιαφορία.
Χρήστος Τσεμπέρης
Αντιδήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου
