Επιτέλους, μετά από χρόνια αγώνων των ζωοφιλικών οργανώσεων, αλλά και όσων ασχολούνται συστηματικά με το θέμα των αδέσποτων ζώων -μόνο εγώ, από το 1991, έχω γράψει πάνω από 100 φορές γι’ αυτό-, έγινε κατανοητό από την Πολιτεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση το αυτονόητο: Μόνο με μαζικές στειρώσεις δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων μπορεί, σε μερικά χρόνια, να ελεγχθεί και να μειωθεί ο πληθυσμός των αδέσποτων.
Το πράγμα ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια, όταν η Ελλάδα, έστω και καθυστερημένα, κύρωσε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς. Τότε, όμως, ούτε η κοινωνία ούτε οι δημοτικοί της άρχοντες ήταν έτοιμοι να την εφαρμόσουν.
Στα χρόνια που πέρασαν οι αντιλήψεις άλλαξαν, οι συνθήκες ωρίμασαν και οι καλοί μας δήμαρχοι σταμάτησαν τις… πατροπαράδοτες ετήσιες δηλητηριάσεις. Και σήμερα φτάσαμε στις μαζικές και χρηματοδοτούμενες στειρώσεις! Οχι μόνο αδέσποτων, αλλά και δεσποζόμενων.
Ενα τέτοιο πρόγραμμα έχει βάλει μπροστά ο Δήμος Μαραθώνα (Ν. Μάκρη, Μαραθώνας, Γραμματικό), προς μεγάλη μου χαρά. Να τι γράφει το σχετικό φυλλάδιο που έχω στα χέρια μου:
Ο Δήμος Μαραθώνα εξασφάλισε χρηματοδότηση για επιδότηση του κόστους στείρωσης. Ετσι, το κόστος είναι 15 ευρώ για αρσενικά σκυλιά και 20 ευρώ για θηλυκά. Πληροφορίες στο 22943-20957 και [email protected]
Ο δήμος προτρέπει τους κατόχους σκύλων να στειρώσουν τα ζωάκια τους, παραθέτοντας 5 λόγους γι’ αυτό:
1. Αποφεύγετε ανεπιθύμητες γέννες. Πού θα βρείτε σπίτι για 6-8 κουτάβια; (Ακόμα κι αν βρείτε, πόσο βέβαιοι είστε ότι δεν θα τα πετάξουν στον δρόμο μετά από λίγους μήνες; λέω εγώ).
2. Τα αρσενικά παύουν να φεύγουν για εύρεση θηλυκού.
3. Τα θηλυκά δεν αναπτύσσουν καρκίνο μήτρας και ωοθηκών, ενώ μειώνονται θεαματικά οι καρκίνοι του μαστού.
4. Τα αρσενικά δεν αναπτύσσουν καρκίνο του προστάτη, των όρχεων και του πρωκτού.
5. Μειώνεται η τυχόν επιθετικότητά τους, χωρίς να παύουν να είναι καλοί φύλακες – η στείρωση δεν μειώνει το ένστικτο προστασίας.
Ακολουθούν οι 5 μύθοι εναντίον της στείρωσης, που στηρίζονται σε 5 ψέματα:
1. Αλλοιώνεται ο χαρακτήρας τους.
2. Γίνονται τεμπέλικα και παχαίνουν.
3. Τα κυνηγόσκυλα χάνουν τις ικανότητές τους.
4. Τα θηλυκά πρέπει να ζήσουν την εμπειρία και τη χαρά της μητρότητας.
5. Τα αρσενικά αισθάνονται μειονεκτικά, έχοντας χάσει τον «ανδρισμό» τους.
Βάσει της πείρας μου -εκτός από τα περί κυνηγόσκυλων, μιας και ποτέ δεν υπήρξα κυνηγός- όλα αυτά είναι ανοησίες. Και να γιατί: Ο χαρακτήρας του σκύλου διαμορφώνεται στους πρώτους μήνες της ζωής του και εξαρτάται από το περιβάλλον στο οποίο ζει.
Η στείρωση δεν έχει καμιά δουλειά με τον χαρακτήρα. Κανένα από τα 11 σκυλιά που έζησαν μαζί μου στειρωμένα -συμπεριλαμβανομένης της Αλλοπάρ- δεν έγινε χοντρό και τεμπέλικο, διότι έλεγχα πάντα την τροφή τους και τα τρέλαινα στις βόλτες.
Εκείνο με τη… χαρά της μητρότητας είναι ανύπαρκτο. Η σκύλα απλώς γεννάει κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με αρσενικό. Αν και οι γυναίκες έκαναν το ίδιο, θα είχε η κάθε μία από 500 παιδιά!
Βλέπετε, προφυλακτικά σκύλων δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα. Οσο για τον χαμένο ανδρισμό, τι να πω; Αυτά συμβαίνουν μόνο στους ανθρώπους και κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι άλλο σκύλος κι άλλο άνθρωπος…
Πόσα από τα γλυκύτατα μωρά της περήφανης σκυλίτσας θα βρουν το σπίτι και τους ανθρώπους που τους αξίζουν; Και πόσα, μετά από λίγο, θα πεταχτούν στον δρόμο, σαν άχρηστα, πια, παιχνίδια; Πριν, λοιπόν, μιλήσουμε για τη χαρά της μητρότητας, ας αναλογιστούμε τη δυστυχία των αδέσποτων…
Παναγιώτης Διαμαντής
