Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε τι είναι ο “Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής” και τι σημαίνει “παράλληλη στήριξη”.
Ξέρουμε τους σκοπούς που εξυπηρετεί και αναγνωρίζουμε τα οφέλη.
Αυτό που ίσως δεν είναι το ίδιο γνωστό είναι το τι μπορεί να συμβεί σε ένα παιδί, σε μία τάξη, σε ένα ολόκληρο σχολείο, στην περίπτωση που αυτή η ανάγκη του μαθητή δεν καλύπτεται.
Ενδεικτικά…
Η κατάσταση του μαθητή μέρα με τη μέρα επιδεινώνεται.
Η διεξαγωγή των μαθημάτων επηρεάζεται σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές το μάθημα διακόπτεται ή και σταματά.
Οι μαθητές δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν το μάθημα και έτσι δημιουργούνται μαθησιακά και γνωστικά κενά σχεδόν σε κάθε μαθητή της τάξης.
Ο εκπαιδευτικός της τάξης καλείται, ή πιο σωστά υποχρεούται, να αναλάβει καθήκοντα μιας άλλης ειδικότητας για την οποία δεν έχει τη γνώση.
Η ατμόσφαιρα στην τάξη γίνεται στρεσογόνα. Η συχνότητα των ατυχημάτων και των τραυματισμών μαθητών, εκπαιδευτικών και οι στιγμές έντασης όλο και πυκνώνουν.
Τα περιστατικά δεν αργούν να παρατηρηθούν και έξω από την τάξη.
Εκπαιδευτικοί άλλων τάξεων υποχρεώνονται να αφήσουν την τάξη τους για να καλύψουν τος ώρες ειδικής αγωγής. Χωρίς πτυχίο και χωρίς τη θέλησή τους. Η ένταση κλιμακώνεται.
Οι γονείς απορούν, ρωτούν, θυμώνουν, αντιδρούν ή και όχι…
Η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής μας απαντά πως δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί!
Το ξέρατε εσείς αυτό;
Ότι δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί;
Αυτό που εννοεί είναι ότι το Υπουργείο Παιδείας αρνείται να κάνει νέες προσλήψεις.
Δε δίστασαν μάλιστα να φορτώσουν εμάς τους γονείς με την ευθύνη για την απομάκρυνση εκπαιδευτικού από τη θέση του δίπλα σε άλλο μαθητή σε περίπτωση που πιέσουμε περισσότερο.
“Αν πιέσετε κι άλλο θα πρέπει να πάρω εκπαιδευτικό απο όμορο σχολείο και να τον φέρω σε εσάς”, σα να λέμε, ο θάνατος σου η ζωή μου”.
Όχι δεν είναι το 3ο δημοτικο σχολείο Ραφήνας το μόνο που υποφέρει, εκπαιδευτικά κενά υπάρχουν πολλά.
Για τα σάπια κοντέινερ, την έλλειψη εξόδου διαφυγής, την υπεραριθμία της σχολικής μονάδας, τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια θα σας μιλήσω μια άλλη φορά.
