Όπως την περιγράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο χρονογράφημα του «Εκδρομή εις Χαρβάτι» που δημοσιεύτηκε στην αθηναϊκή εφημερίδα “ΕΦΗΜΕΡΙΣ” 18 Αυγούστου 1886
Το χωρίον είναι εκτισμένον εν είδει μοναστηρίου, και τούτο δια να προφυλάττηται ασφαλέστερον από της ληστείας, πάλαι ποτέ, ως θα έλεγε των νεωτέρων τις, χθες και πρώην, λέγομεν ημείς, ότε η ληστεία ήνθει και εκαρποφόροι ακόμη εν Αττική.
Την πρόνοιαν ταύτην έλαβεν ο προόην ιδιοκτήτης, κ. Ροζού, της. Αυτός, ούτος, έχει κτίσει και την ωραίαν έπαυλιν ην κατέχει νυν ο κ. Θεοφιλάτος, ήτις δεσπόζουσα προς Β. του χωρίου, έχει την θέαν λαμπράν και αγλαωτάτην. Και τούτο διότι η φύσις της γης εις το μέρος εκείνο είνε μία των ευγεωτάτων της ευάνδρου Αττικής.
Φαντάσθητε στρογγύλην κοιλάδα, περιεχομένην ένθεν μεν μεταξύ Πεντέλης και Υμηττού, ένθεν δε μεταξύ χθαμαλωτέρων κορυφών ΒΑ, μέχρι ΝΑ, όλην πρασίνην και χλοάζουσαν, αλλά ποικιλλομένην, χρυσίζουσαν τώρα τον Αύγουστον, κατόπιν του χρυσού θέρους.
Ευγεωτάτων = καλλίστων γαιών, εδαφών Χθαμαλωτέρων = χαμηλότερων
Χλοάζουσαν = ζωηρά πράσινη
Και ακολούθως στο διήγημα του «Η ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ» που εκδόθηκε το 1892
Ορίζων τοῦ δροσεροῦ χωρίου, κειμένου εἰς τὸ κέντρον γοητευτικοῦ ὀροπεδίου ἀνάμεσα εἰς τέσσαρας ἐξεχούσας ράχεις, ὅπου εὐωδιάζει ὁ θύμος, ἡ φασκομηλιὰ καὶ τὸ ὕσσωπον, καὶ ὅπου τὰ πεῦκα, ὡς χειροκρατούμενα παιδία, σείονται ὅλα ὁμοῦ μὲ μίαν ὁμοιόμορφον κίνησιν ἀπὸ τὴν αὐτὴν ριπὴν τοῦ βορρᾶ, τοῦ καταφερομένου ἀπὸ τοῦ ὕψους τῆς ἐπιβλητικῆς Πεντέλης.
pallineus.gr
