Νωρίς την εγκαινιάσαμε τη «σεζόν». Και με βαρβάτα ονόματα: Ανω Γλυφάδα, Πανόραμα Βούλας, Βάρη, Αρτέμιδα. Συνολικά 42 πυρκαγιές εκδηλώθηκαν σε ένα 24ωρο, από τις 4 Ιουνίου.
Στο ίδιο έργο, οι ίδιοι θεατές. Αλλά και ο ίδιος θίασος. Και τα ίδια «σκηνικά». Κλαδιά και ξερόχορτα, σημεία που δεν αποψιλώθηκαν, δεν καθαρίστηκαν, αρμόδιοι που αμέλησαν, ευθύνες που δεν αναλήφθηκαν έγκαιρα. Όταν τον Αύγουστο του 2021 η πύρινη λαίλαπα κατέστρεψε χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, σε Αττική, Εύβοια, Πελοπόννησο και όχι μόνο όσοι δεν πάσχιζαν να σώσουν τους ανθρώπους, τα σπίτια τους, τα ζωντανά και τη φύση που λαμπάδιαζε, είχαμε μείνει καθηλωμένοι μπροστά στην οθόνη που για δέκα μέρες σχεδόν είχε μόνο φλόγες και αποκαΐδια.
Και μετά την καταστροφή, αρμόδιοι και μη, είπαμε μαζί με τα πιο επίσημα χείλη ότι «αυτό δεν πρέπει να συμβεί ξανά». Οπότε; Φταίει η κλιματική αλλαγή; Φταίει. Φταίει ο «στρατηγός άνεμος»; Φταίει, χρόνια τώρα.
Όλα αυτά είναι γνωστά. Τα λέμε, τα ακούμε σε ομιλίες, τα διαβάζουμε… Η κλιματική κρίση είναι εδώ. Αρα προσαρμοζόμαστε. Αυτό δεν σηκώνει συζήτηση. Και τα δάση είναι εδώ, ευτυχώς. Αρα τα προστατεύουμε. Όπως και τους πολίτες και τις περιουσίες των πολιτών. Πώς λοιπόν θα αποφύγουμε τα χειρότερα; Αυτά που είδαμε με τα μάτια μας πέρυσι; Και χρόνια τώρα; Στην Ηλεία, στον Διόνυσο, στη Νέα Μάκρη; Οι αφορμές είναι επαναλαμβανόμενες: μια σπίθα και ξερόχορτα. Οι αιτίες μπορεί να είναι από (επικίνδυνη) αμέλεια μέχρι εμπρησμό. Αλλά τα ξερά χόρτα και κλαδιά είναι πάντα εκεί.
Πόσα επιπλέον πυροσβεστικά αεροπλάνα, πόσα πεζοπόρα τμήματα, πόσα οχήματα μπορούν να αντιμετωπίσουν κάθε πυρκαγιά, όταν το φυτίλι είναι πάντα πρόσφορο; Όταν οι Δήμοι ακόμα δεν έχουν φροντίσει για το δικό τους απλό, αλλά και μείζον καθήκον, τον καθαρισμό, των περιοχών τους, για την αποφυγή πυρκαγιάς. Τη στιγμή μάλιστα που έχουν χρηματοδοτηθεί με επιπλέον κονδύλια γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Και ενώ έχει μπει ο Ιούνιος και έχουμε φθάσει στους 35 βαθμούς Κελσίου, σε κάθε γωνιά οικοδομικού τετραγώνου στα βόρεια προάστια είναι χυμένα τα κηπαία, μπερδεμένα με κάθε λογής σκουπίδια, σχηματίζοντας βουνά από ξερά φύλλα και κλαδιά. Περιμένοντας μια σπίθα.
Το φυτίλι της γειτονιάς σας. Ποιος φταίει εδώ; Ο Δήμος, η Περιφέρεια, οι πολίτες; Ολοι. Ο καθένας στη διαβάθμισή του. Αλλά ακόμα και αν οι πολίτες φέρουν ευθύνη, οι θεσμοί και στην προκείμενη περίπτωση, η Περιφέρεια και ο Δήμος είναι αρμόδιοι για να θέσουν τους πολίτες προ των ευθυνών τους. Και να τους εκπαιδεύσουν να είναι υπεύθυνοι απέναντι στο περιβάλλον (οικείο και μη). Αναλαμβάνοντας με τη σειρά τους κι εκείνοι τις δικές τους ευθύνες. Γιατί έχουν και τις αμελούν. Χωρίς, δυστυχώς, να λογοδοτούν γι’ αυτή την αμέλεια. Όλα χάνονται στον Καιάδα της γραφειοκρατίας. Γιατί δεν έχει κανένα νόημα να ζήσουμε πάλι, το πινγκ – πονγκ των ευθυνών μεταξύ οργάνων της Πολιτείας, της Αυτοδιοίκησης και των οργανισμών κοινής ωφέλειας.
Αυτό κούρασε. Ή μάλλον εξόργισε. Όταν κάθε χρόνο ζεις μια περιβαλλοντική τραγωδία, το αστείο σταματά. Φέτος λοιπόν, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε τα αρμόδια υπουργεία, ούτε ο ΔΕΔΔΗΕ, ούτε οι Περιφέρειες, ούτε οι Δήμοι, ούτε οι πολίτες. Ολοι μας έχουμε ευθύνη γι’ αυτό που θα συμβεί φέτος. Και η πρόβλεψη δεν είναι καλή. Τα στοιχεία είναι ήδη στο τραπέζι. Ολες οι μετεωρολογικές προβλέψεις επισημαίνουν ότι το καλοκαίρι θα είναι πολύ θερμό, είπε ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Χρήστος Στυλιανίδης. Αυτό είναι στοιχείο, δεν χωρά αμφισβήτηση.
Γι’ αυτό και απαιτεί την ανάλογη προετοιμασία και προστασία. Απ’ όλους. Και κυρίως από εκείνους που πρέπει να φροντίσουν να μην υπάρχουν «φυτίλια» στις γειτονιές τους. Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Υπάρχει και ο πολιτισμός της καθημερινότητας. Και είναι κάτι που στερούμαστε. Τουλάχιστον να τον αναζητήσουμε, πριν χάσουμε περισσότερες ζωές, πράσινο, περιουσίες.
Ας περάσουμε λοιπόν από την άρνηση της πραγματικότητας, στην αποδοχή και στη δράση. Γιατί, φέτος, κανείς δεν μπορεί να πει «δεν ήξερα».
Χριστίνα Πουτέτση
Πηγή: Protagon.gr
