Όλος ο κόσμος ρωτά και αναρωτιέται τι θα γίνει τελικά με το πανηγύρι που γίνεται στη Ραφήνα κάθε χρόνο στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου κατά τον εορτασμό του Ιερού Ναού της Παντοβασίλισσας.
Η απόφαση όπως θα διαβάσατε το irafina.gr θα παρθεί αύριο Δευτέρα βράδυ στο έκτακτο δημοτικό συμβούλιο όπου θα μάθουμε αν θα γίνει ή όχι. Ωστόσο πολλά ερωτηματικά εγείρουν για την συγκεκριμένη διοργάνωση του πανηγυριού.
Το θέμα το τελευταίο χρονικό διάστημα απασχολεί έντονα την τοπική κοινωνία. Άλλοι τάσσονται υπέρ, του να γίνει δηλαδή κι άλλοι έχουν αντίθετη άποψη ισχυριζόμενοι το πένθος και τον σεβασμό που πρέπει να δείξει η πόλη στους ανθρώπους που χάθηκαν στην καταστροφική φωτιά της 23ης Ιουλίου. Όλες οι απόψεις φυσικά είναι σεβαστές. Κια οι μεν και οι δε.
Σαφώς και όποια απόφαση κι αν παρθεί θα γίνει δεκτή από όλους μας, δίχως αντιρρήσεις και σχόλια. Όπως αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός πως όσα πανηγύρια κι αν γίνουν πάντα αυτή η μέρα θα είναι χαραγμένη σε όλους και πάντα θα υπάρχει στο μυαλό μας η θλίψη και το πένθος των ανθρώπων που έφυγαν από κοντά μας.
Κατανοούμε το βάρος και την ευθύνη που έχουν όσοι πάρουν αυτή την απόφαση και κυρίως αυτούς που σκέπτονται “ωχ τι θα πει ο κόσμος…”. Δυστυχώς δεν είναι έτσι γιατί όλοι μας ξέρουμε και ξέρετε πως σε κάθε απόφαση υπάρχει και η άλλη άποψη.
Το να πραγματοποιηθεί όμως μία εμποροπανήγυρη δεν δίνει πανηγυρικό τόνο κατά πρώτον και κατά δεύτερον αυτές οι εκδηλώσεις με τους πάγκους, τα παζάρια και όλα αυτά δίνουν μεγάλη χαρά στα παιδιά και βασικός λόγος που κάποιος κάνει μια βόλτα στο πανηγύρι είναι να χαζέψουν, να ξεφύγουν και να πάρουν κανα παιχνίδι στους λιλιπούτειους φίλους.
Τα παιδιά χαίρονται, αυτά θα παίξουν και γι αυτά γίνεται όλη η “φασαρία”. Τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω. Γιατί να τους στερήσουμε αυτή την δυνατότητα.
Από την άλλη σε μια περιοχή που είναι τόσο πρόσφατη αυτή η τραγωδία και μας έχει επηρεάσει όλους τόσο που δεν έχουμε την ψυχολογική διάθεση ούτε την όρεξη να κάνουμε πολλά πράγματα, αυτό το διήμερο είναι μια καλή ευκαιρία να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας, να επανέλθει το χαμόγελο στα χείλη και στην τελική να υπάρξει μία τόνωση στην τοπική αγορά, που το έχει πολύ μεγάλη ανάγκη μετά από όσα έχουν συμβεί.
Επαναλαμβάνω σεβόμενοι τον πόνο των πυρόπληκτων, στους οποίους η πλειονότητα έχει συμπαρασταθεί έμπρακτα από την πρώτη στιγμή. Κι ακόμα συνεχίζουμε να είμαστε στο πλευρό τους, όσο χρειαστεί.
Ιδού λοιπόν αυτή η ευκαιρία που ίσως ψάχνουμε όλοι μας. Η πόλη ενωμένη να προσκυνήσει στην Παναγία, να ανάψουν όλοι ένα κερί και μετά να περπατήσουμε μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μας στο πανηγύρι, για να τους δώσουμε λίγη χαρά. Είναι η δική τους μέρα, είναι η δική μας μέρα…
