Ο σχεδιαστής θυµάται τον Μάκη Ζουγανέλη, τα πρώτα µπαρ και τα µέχρι πρωίας ξεφαντώµατα του διεθνούς τζετ-σετ δίπλα δίπλα µε τους κατοίκους του πανέµορφου νησιού
Η είδηση του θανάτου του Μάκη Ζουγανέλη, ιδιοκτήτη και «ψυχής» του «Remezzo», του θρυλικού κλαµπ της Μυκόνου που έγραψε ιστορία στη νυχτερινή διασκέδαση του κοσµοπολίτικου νησιού, σκόρπισε µερικές µέρες πριν (στις 12 Απριλίου) συγκίνηση, αλλά ταυτόχρονα ξύπνησε µνήµες από άλλες εποχές.
Τότε που η πανέµορφη Μύκονος δεν είχε καµία απολύτως σχέση µε τη σηµερινή εικόνα της χλιδής και της υπερβολής, τότε που οι διάσηµοι από κάθε γωνιά του κόσµου µπορούσαν να χαλαρώσουν στα λευκά σκαλοπάτια της Χώρας και να κάνουν γυµνοί το µπάνιο τους σε κάποια από τις µοναχικές παραλίες της, τότε που η διασκέδαση ήταν πιο απλή αλλά και πολύ πιο αυθεντική.
Ένας από τους ανθρώπους που γνωρίζουν καλά την ιστορία της Μυκόνου, µια και την έχει ζήσει σε διαφορετικές εποχές της, ο σχεδιαστής Γιάννης Γαλάτης θυµάται µε νοσταλγία τις παλιές καλές εποχές του νησιού, το οποίο µέσα σε λίγα χρόνια εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο δηµοφιλείς τουριστικούς προορισµούς ολόκληρου του κόσµου. Ήταν εκείνος εξάλλου που άνοιξε το πρώτο µπαρ στη γραφική Χώρα, η οποία µέχρι τότε είχε µόνον κάνα δυο ταβερνάκια και µερικά παραδοσιακά καφενεία.
«Το “7 Sins”, που άνοιξα το 1960, ήταν το πρώτο κέντρο διασκέδασης της Μυκόνου. Hταν κάτω από το σπίτι µου και το έφτιαξα για να κάνω πάρτι υποδοχής στους διάσηµους προσκεκληµένους µου. Είχα κάνει πολλές γνωριµίες από τις επιδείξεις µου στο εξωτερικό και αρκετοί ήταν εκείνοι που δέχονταν την πρόσκλησή µου και έρχονταν στο νησί. Ανάµεσά τους η Σοράγια, που µου έλεγε ότι της µεταδίδω την αισιοδοξία µου, η Ρίτα Χέιγουορθ, η Ελίζαµπεθ Τέιλορ, ο Γιαχούντι Μενουχίν, η Τζούλι Κρίστι. Επίσης πολλές ξένες προσωπικότητες έφερναν στο νησί ο Ωνάσης και ο Νιάρχος» µας διηγείται ο ίδιος.
Τα θρυλικά µπαρ
Τα πρώτα στέκια διασκέδασης της Μυκόνου άνοιξαν τις πύλες τους στα µέσα της δεκαετίας του ’60. Εκτός από το «7 Sins», φτιάχτηκαν σιγά σιγά µερικά ακόµη µπαρ, που µονοπωλούσαν τα βράδια των εκλεκτών επισκεπτών. Ο Μάκης Ζουγανέλης άνοιξε αρχικά το «After8», µέσα σε λίγα χρόνια όµως το «Remezzο», µε τη µοναδική θέα, απέκτησε τεράστια αίγλη. «Πρώτα ο ∆ηµήτρης Ζουγανέλης άνοιξε το µπαρ “Πάραλος” και έπειτα ο αδελφός του, ο Μάκης, το ανέλαβε και το µετονόµασε σε “Remezzo”.
Από κει πέρασε η αφρόκρεµά της κοσµικής ζωής. Το µεγάλο ατού αυτού του µαγαζιού ήταν η τοποθεσία του, µια και βρισκόταν πάνω στο παλιό λιµάνι και από τη βεράντα του έβλεπες όλο τον Γιαλό και την ονειρεµένη ακτογραµµή του νησιού. Πέρασαν από κει όλοι οι µεγάλοι σταρ, επιχειρηµατίες, πολιτικοί, βασιλιάδες, πρίγκιπες. Ο Αντονι Κουίν, ο Γιουλ Μπρίνερ, ο Ωνάσης, η Τζάκι, ο Νιάρχος…» θυµάται ο Γιάννης Γαλάτης.
Από τα πιο ιστορικά µπαρ της Μυκόνου ήταν επίσης οι «Μούσες» και φυσικά το πασίγνωστο «Pierro’s», που ανοίγει τη δεκαετία του ’70 και γίνεται πόλος έλξης των πλούσιων και διάσηµων ξένων επισκεπτών, από την Μπάρµπαρα Στρέιζαντ και τον Μικ Τζάγκερ µέχρι τη Ζακλίν Μπισέ, τη Γιόκο Ονο και τον κορυφαίο ζωγράφο Νταλί.
Και µπορεί οι πελάτες να ήταν εκλεκτοί, η ατµόσφαιρα ωστόσο δεν θύµιζε σε τίποτα τη σηµερινή εικόνα του νησιού που είναι πλέον ταυτισµένη µε την επίδειξη του πλούτου, τον σνοµπισµό και την υπερβολή. Οι διάσηµοι σταρ κάθονταν πλάι πλάι µε τους κατοίκους του νησιού, φιλοξενούνταν στα σπίτια τους µια και δεν υπήρχαν αρκετά ξενοδοχεία, έτρωγαν και διασκέδαζαν όλοι µαζί.
«Η νυχτερινή διασκέδαση έγινε ένα σηµαντικό κοµµάτι της ζωής της Μυκόνου. Υπήρχε κέφι, καλή διάθεση, γινόταν χαβαλές αλλά χωρίς αυτές τις απαράδεκτες υπερβολές που συµβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Παλιά διασκεδάζαµε µε ένα γραµµόφωνο και µε λίγο βερµούτ. Κάναµε ωραία πάρτι, χορεύαµε αγκαλιαστά. Ψυχή της παρέας ήταν πάντα η Μελίνα Μερκούρη» µας περιγράφει ο Γιάννης Γαλάτης, ο οποίος νιώθει πλέον εγκλωβισµένος µέσα στην πολυκοσµία και την υπερβολή της σηµερινής Μυκόνου.
Χάνει την ταυτότητά του
«Το όµορφο νησάκι µας µετατράπηκε σε ένα διεθνές τουριστικό θέρετρο, γέµισε ασφυκτικά και µοιάζει να χάνει σιγά σιγά την ταυτότητά του. Το έχουν καταστρέψει, και αυτό µε στενοχωρεί πολύ. Η απληστία και η πλεονεξία έχουν καταστρέψει τη Μύκονο» λέει µε πικρία. Παρ’ όλα αυτά, η κυκλαδίτικη οµορφιά και η µοναδική αύρα της Μυκόνου δεν έχουν χαθεί. Είναι εκεί τα πρωινά του φθινοπώρου όταν τα καΐκια φέρνουν τα φρέσκα ψάρια, είναι εκεί τα ήσυχα µεσηµέρια της άνοιξης στα κατάλευκα Ματογιάννια, είναι εκεί τις νύχτες του Οκτώβρη που ο φωτισµένος Γιαλός θυµίζει ένα υπέροχο θεατρικό σκηνικό.
ethnos.gr
