Ο Γιάννης Ζουγανέλης είναι ένας άνθρωπος γεμάτος όνειρα, αφοσιωμένος εδώ και 50 χρόνια στην τέχνη του. Ξεκίνησε τη μουσική του διαδρομή με το δίσκο «Σώστον Κύριε, τον λαόν σου» και μέχρι σήμερα η διαδρομή του είναι αξιοζήλευτη. Ένας άνθρωπος που νιώθεις ότι δεν κουράζεται ποτέ και συνεχίζει ακάθεκτος και με επιτυχία με ότι καταπιάνεται.
Ο Γιάννης Ζουγανέλης μίλησε σε συνέντευξή του με απόλυτη ειλικρίνεια για την καριέρα του, για ότι πέρασε κορονοϊό αλλά και για τη σχέση του με το Θεό.
Πενήντα χρόνια πριν, ξεκινήσεις τη μουσική διαδρομή σου με το δίσκο «Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου», ένας τίτλος που παραμένει εξαιρετικά επίκαιρος ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι τότε ήταν Χούντα.
Χρησιμοποίησα αυτό το τροπάριο στην ηλικία των δεκαπέντε χρόνων για κάλυμμα, προκειμένου να μιλήσω για την εχθρότητα με την οποία αντιμετωπίζει ο φασισμός τον άνθρωπο. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω χωρίς να παρεξηγηθώ ότι, επειδή κηδεμόνευσα τους γονείς μου, μεγάλωσα πολύ νωρίς. Στα δεκαπέντε μου, ήμουν ένας άνθρωπος πολύ ώριμος αλλά και πολύ τυχερός. Προσπαθούσα πάντα για το καλό, Η τέχνη, άλλωστε, οφείλει να είναι διαχρονική.
Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό που μοιράζεται ο Γιάννης σήμερα με το δεκαπεντάχρονο αγόρι που τότε ξεκινούσε «η ζωή και την καριέρα του;
Έχω χάσει πάρα πολλά πράγματα, δυστυχώς. Την αθωότητα μου κατ’ αρχάς, ενώ δεν έχω και την ελευθερία που είχα τότε. Τώρα σκέφτομαι συχνά τι θα πει ο άλλος, κρατιέμαι πολλές φορές. Έχω κάνει τον απολογισμό μου. Οφείλουμε να κοιτάμε την ψυχή και το πνεύμα μας. Εγώ, επειδή πιστεύω ότι το πιο σοβαρό πράγμα είναι η κωμικότητα, την υπηρετώ, όχι μόνο ως έκφραση τέχνης, αλλά γενικότερα σαν στάση ζωής. Στη διαδρομή μου στην τέχνη αγωνίζομαι για να ισορροπήσω σε ένα σχοινί τεράστιο που από τη μια είναι η μουσική και από την άλλη το θέατρο και η υποκριτική. Προσπαθώ σαν σχοινοβάτης, με αυτό το τεράστιο κοντάρι που κρατάω, να ισορροπώ και να κάνω την καθημερινότητα των ανθρώπων καλύτερη. Χάσαμε την αισθητική, χάσαμε την αγάπη και τη φροντίδα μας ο ένας για τον άλλο.
Πόσο επέδρασε το ενάμισι έτος της πανδημίας στη ζωή σου; Σε στεναχωρά που έχει πληγεί τόσοπολύ ο χώρος τns τέχνης;
Δεινοπαθήσαμε! Κάποιοι εξ ημών ούτε να βιοποριστούν δεν μπορούσαν σωστά. Το έχω ζήσει με συναδέλφους οι οποίοι πτώχευσαν. Περάσαμε πολύ σκληρά. Πέρυσι κάναμε πρόβες δύο μήνες για να ανεβάσουμε μια επιθεώρηση, μια εξαιρετική δουλειά, και δύο ημέρες πριν από την έναρξη, μας έκλεισαν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια πια να μην εργαζόμαστε. Προσωπικά, ήμουν για αρκετά μεγάλο δημιουργικό διάστημα στο στούντιο. Πέρασα και κορονοϊό… Ευτυχώς ήμουν ασυμπτωματικός. Θα έλεγα πως αυτό το διάστημα ανασυγκροτήθηκα ως άνθρωπος. Έκανα ενδοσκόπηση. Πιστεύω ότι η ζωή αλλάζει. Οι άνθρωποι έγιναν πιο σοφοί και ουσιαστικοί.
Έχεις πει πως κάποια στιγμή συνάντησες έναν πνευματικό στο Άγιο ‘Ορος που με την εσωτερική του δύναμη άνοιξε μια πόρτα για σένα. Πιστεύεις στη μεταφυσική; Θεωρείς ότι ο άνθρωπος έχει τη δύναμη να αλλάξει ακόμα και το πεπρωμένο του;
Κατ’ αρχάς, είναι σίγουρο πως η φαντασία του ανθρώπου δεν μπορεί να δημιουργήσει κάτι το οποίο δεν υπάρχει. Ο νους σκέφτεται πράγματα, χωρίς να τα έχει ζήσει, είτε φοβούμενος, είτε κάνοντας ενοράσεις, είτε προβλέποντας το μέλλον, είτε ακολουθώντας το ένστικτό του. Το ότι τα σκέφτεται, όμως, σημαίνει ότι υπάρχουν.
Πώς ονειρεύεσαι τον επόμενο χρόνο σου;
Να αγαπηθούμε μεταξύ μας οι άνθρωποι, να βρεθούμε, να σταματήσει όποια διχαστική λογική μάς χωρίζει και να μπούμε στη δημιουργία. Να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς μας και τους εαυτούς μας τη ζωή.
gossip-tv.gr
