Μια κίνηση ανθρωπιάς για τα ελληνόπουλα της Μαριούπολης που έφυγαν από την φρίκη του πολέμου και ήρθαν στα μέρη μας, ανέδειξε ο Σάββα Ιωαννίδης, ο ιδιοκτήτης των καταστημάτων καλλυντικών La Beaute στη Ραφήνα και στην Αρτέμιδα και Αντιπρόεδρος του ΣΕΒΕΑ, μέσα από τη σελίδα του στο fb.
Αυτή λοιπόν την εμπειρία που βίωσε, την μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς φίλους του, δείχνοντας τις ευαισθησίες και την ανθρωπιά που μας διακατέχει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Αναφέρει λοιπόν ο Σάββας Ιωαννίδης…
“Μόνο χαρά και τιμή μπορω να αισθανθώ σήμερα.. Είχα την τύχη να συναντήσω τον Γιάννη στο κατάστημα μου.. Ψηλός, ασπρόμαλλης, άντρας δυνατός με επιβλητικό παράρτημα..
Μπήκε με την κόρη του να της αγοράσει ότι επιθυμεί η καρδούλα της.. Πραγματικά δεν της χάλασε χατήρι.. Στην κουβέντα επάνω μου είπε πως είναι από την Ουκρανία.. Έλληνες της Ουκρανίας που έφυγαν από την Μαριουπολη…
Εάν δεν στο πει κάποιος, δεν θα σου περάσει ποτέ από το μυαλό ότι αυτοί οι άνθρωποι πριν από λίγες ώρες ήταν μέσα σε ένα πεδίο βολών, σε έναν παράλογο πόλεμο και πως παραλίγο, όχι μια αλλά πολλές φορές, βρεθούν αντιμέτωποι με τον θάνατο.. Οι ιστορίες τους δε, συγκλονίζουν…
Ζήτησα να τους βοηθάω σε ότι χρειαστούν.. Ήταν απίστευτο ότι δεν ζήτησαν σχεδόν τίποτα, παρά μόνο ένα πλυντήριο ρούχων καθώς οι γυναίκες, ήθελαν να έχουν καθαρά τα ρούχα τους..
Το μυαλό μου δεν το χωρούσε.. Μπορούσε να ζητήσει ότι θέλει και όμως δεν ζήτησε πάρα μόνο αυτό που είχε πραγματικά ανάγκη.. Από εκείνη την στιγμή εγινε μια τεράστια κινητοποίηση… Το πλυντήριο βρέθηκε και σε λιγότερο από 24 ώρες ήταν εκεί για αυτούς.. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Δαγουνη από την Καισαριανή καθώς ήταν η κυρία που το δώρισε. Όμως με έτρωγε..
Ξανά μίλησα στον Γιάννη.. Τι χρειάζεστε..? Τίποτα, είναι όλα καλά να επιμένει.. Κάποια στιγμή λοιπόν τον λυγισα.. Έχουμε 8 παιδιά που θα πάνε σχολείο και δεν έχουν σχολικά… Ήταν να μην μου το πει.. Έστειλα στο γκρουπ του εμπορικού συλλόγου Αρτέμιδος που έχω την τιμή να είμαι αντιπρόεδρος.. Χωρίς δεύτερη σκέψη, όλοι με μια φωνή είπαμε να καλύψουμε τα έξοδα των παιδιών.. Είχα και μια δεύτερη σκέψη.. Γιατί να τους τα πάω αυτά που θα διαλέξω εγώ και να μην έρθουν τα παιδιά στο κατάστημα να πάρουν αυτά που τα ίδια χρειάζονται..? Όπως και έγινε..
Συνάντησα εφτά από τα οχτώ παιδιά.. Διαφορετικές ηλικίες από δημοτικό μέχρι λύκειο.. Παιδιά που ήταν ακόμα χαμένα αλλά δεν τους έλειπε το χαμόγελο και η αισιοδοξία.. Εξάλλου δεν είναι και λίγο..? Πριν από δεκαπέντε ημέρες ήταν στο σπίτι τους και στο σχολείο τους στην Ουκρανία.. Τώρα είναι σε μια περιοχή ξένη και καλούνται να κάνουν νέους φίλους, νέα πράγματα και να εγκλιματιστούν σε ένα νέο περιβάλλον.. Μόλις μπήκαν στο βιβλιοπωλείο του Αλέξανδρου ήταν ελαφρώς χαμένα.. δίστασαν να κάνουν κίνηση.. Πάρτε ότι θέλετε.. ότι έχετε ανάγκη και θέλει η ψυχή σας, ήταν η προτροπή μας..
Τα χαμόγελα δεν μπορείτε να τα φανταστείτε.. Γέλαγαν, έπαιζαν, διάλεγαν, σκέφτονταν, άφηναν έπαιρναν.. Τριάντα και πλέον λεπτά γινόταν στο κατάστημα πανηγύρι.. Ήταν ξανά Χαρούμενα και ευτυχισμένα.. Και να πω που αλλού χάρηκα πάρα πολύ..? Διάλεξαν αυτά που πραγματικά είχαν ανάγκη και όχι αυτά που θα μπορούσαν να αγοράσουν.. Δίδαξαν Ήθος και σεμνότητα.. Θα μπορούσαν να κατεβάσουν όλο το βιβλιοπωλείο.. Όχι..
Πήραν αυτά που χρειάζονταν… Πόσο ευγενικό..? Πόσο τίμιο και αγνό..? Το επόμενο που θα κάνουμε..? Από την ομάδα του “αποφασίζω” και του “τρόπος ζωής” θα γίνουμε νονοί σε αυτά τα παιδιά..
Το δέχτηκαν με ενθουσιασμό.. Το Πάσχα εξάλλου είναι κοντά.. Στο τέλος ζήτησα να βγούμε μια φωτογραφία όλοι μαζί.. Βλέποντας την, ξανά και ξανά, μόνο χαρά παίρνω.. Παίρνω και τιμή, γιατί έχω την τιμή να είμαι στην ομάδα αυτήν του ΣΕΒΕΑ με ανθρώπους που έχουν Ήθος και αξίες υψηλές..
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς…”
