Αγαπητά μέλη,
Συνεχίζουμε και αυτή την εβδομάδα τις κατ’ οίκον προβολές της λέσχης μας, προτείνοντας σας μια εξαιρετική Ιταλική ταινία, Ο Τυχοδιώκτης της Πεντάρας
Κυριολεκτικά «ξεχασμένη» είναι αυτή η μαυρόασπρη ταινία του γίγαντα της ιταλικής κωμωδίας ΜΑΡΙΟ ΜΟΝΙΤΣΕΛΙ, την οποία έχει γυρίσει ένα χρόνο πριν από το «Ο κλέψας του κλέψαντος» που τον έκανε γνωστό σε όλον τον κόσμο.
Μα το σπουδαιότερο, για μας τουλάχιστον, είναι πως ένα χρόνο μετά εμφανίζεται στις ελληνικές οθόνες μια ταινία που δανείζεται(;), εμπνέεται(;) από αυτήν και την κάνει ένας Έλληνας, ο οποίος θα μπορούσε να θεωρηθεί αντάξιος ή ισάξιος του Μονιτσέλι. Ο ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ κι είναι το «Η ΚΥΡΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΗ» που όλοι γνωρίζουμε. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε τη «μαμή» κι όχι τον «Medico», οι Ιταλοί ξέρουν τον δικό τους κι αγνοούν τη δικιά μας..
Στην ιταλική ταινία, που είναι και το κέντρο του ενδιαφέροντος μας, «μαμή» είναι ο ΒΙΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ,ο μεγάλος Βιτόριο Ντε Σίκα όπου εδώ συμμετέχει ως ηθοποιός κι όχι ως σκηνοθέτης. Μόνο που δεν είναι «μαμή», όπως τη μετέτρεψε ευφυώς ο Σακελλάριος για την ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ αλλά ένας «μάγος», που δεν ήρθε φυσικά από το πουθενά, είναι γέννημα θρέμμα της περιοχής κι είναι αυτός που σε όλα απαντά, γιατρεύει πόνoυς , σωματικούς και ψυχικούς, πότε με το λόγο, πότε με το βοτάνι και τον αγαπά όλο το αναλφάβητο κεφαλοχώρι, Ο γιατρός, εδώ είναι ο ΜΑΡΤΣΕΛΟ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΙ. Νεαρός γιατρός που θέλει να βοηθήσει, έρχεται με εντολή του υπουργείου να ανοίξει ιατρείο στο κεφαλοχώρι και καταρχάς να εμβολιάσει τους κατοίκους που αγνοούν τις έννοιες αλλά και τα ονόματα των ασθενειών αφού για όλα υπάρχει ο «μάγος».
Μεγάλο σενάριο διότι στην ταινία υπάρχει εκπληκτική παράλληλη πλοκή κι η παράλληλη πλοκή δεν είναι μία, δεν είναι καν δύο αλλά ούτε και τρεις. Είτε με σύντομους είτε με μεγαλύτερης διάρκειας ρόλους ξεδιπλώνονται χαρακτήρες οι οποίοι κουβαλούν κι ένα κοινωνικό πρόβλημα της Ιταλίας κι οποίοι εξαρτώνται αλλά κι εντάσσονται σε αυτή τη διαμάχη, μεταξύ μάγου και γιατρού. Και φυσικά, ως χαρακτηριστικό του ιταλικού κινηματογράφου που συνηθίζει την κοινωνική αναφορά σε όλες του τις ταινίες ακόμα και στις πιο αγοραίες, η ταινία προβάλει το κοινωνικό αλλά μέσα από αυτό προβάλει τους ανθρώπους. Κι οι άνθρωποι είναι ολοζώντανοι, οι χαρακτήρες του σεναρίου είναι άνθρωποι ολοκληρωμένοι με δική τους ζωή και τα κωμικά τους έχουν όλα κοινωνική διάσταση.
Απόδειξη το φινάλε, όπου η κάθαρση φυσικά έρχεται με την ήττα του μάγου αλλά με μια ήττα τόσο ανθρωπιστική .
Ο ηττημένος μάγος, απέναντι στη νίκη της επιστήμης, μπορεί να εγκαταλείπει το μέρος στο οποίο δεν έχει πια λόγο ύπαρξης, όμως, η ανθρωπιστική διάθεση της ταινίας δεν τον αφήνει έτσι: Του αναγνωρίζει, μέσα από ευφυώς γραμμένες σύντομες σκηνές ή ατάκες, όλο αυτό που εκπροσώπησε για τον κόσμο εκείνο, πριν εισβάλλει η επιστήμη για να πει το δικό της λόγο και να σώσει. Μπορεί να ήταν ένας κομπογιαννίτης αλλά ήταν δίπλα στους ανθρώπους. Κι αυτό κάνει την ταινία τόσο μα τόσο ΙΤΑΛΙΚΗ !!!!!!!
Καλή θέαση και ραντεβού την επόμενη εβδομάδα
Να είστε όλοι καλά
Πηγές δημοσίευσης
Mario Cavali. Ιστορία του Ιταλικού κινηματογράφου.
Παναγιώτης Τιμογιαννάκης Ο Ιταλός μπαμπάς της κυράς μας της μαμής.
