Χθες Πέμπτη ώρα 13.00 τελέστηκε στον Ενοριακό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα, στο χωριό Καρκάδος της Τήνου, η εξόδια ακολουθία ενός εκ των δύο θυμάτων του εργατικού ατυχήματος που έγινε στην περιοχή της Ποταμιάς Τήνου τη Δευτέρα 30 Απριλίου, του Γιάννη Κορίνθιου.
Πλήθος κόσμου έφθασε στο Ναό για να αποχαιρετήσει τον άτυχο εργάτη και να συμπαρασταθεί στους πονεμένους γονείς του, στη σύζυγο και τα παιδιά του και σε όλα τα μέλη της μεγάλης οικογένειάς του.
Η Εξόδια Ακολουθία τελέστηκε με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία την οποία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαος και συλλειτούργησε μαζί του όλος ο Κλήρος της Τήνου, την παρουσία και τεσσάρων Ιερέων και ενός διακόνου της Αδελφής Ορθόδοξης Εκκλησίας με επί κεφαλής τον Αρχιερατικό Επίτροπο Τήνου π. Γεώργιο Φανερό.
Στην Εξόδια Ακολουθία έδωσαν το παρόν ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο Τήνου, άλλες αρχές αλλά και ένα πολύ μεγάλο πλήθος Τηνίων που θέλησε με την παρουσία του να εκφράσει τη συμμετοχή του στον αβάστακτο πόνο της οικογένειας του Γιάννη.
Η ατμόσφαιρα ήταν αληθινά «νεκρική» και βοήθησε, ώστε η προσευχή όσων βρισκόταν μέσα στο ναό αλλά και στους γύρω χώρους έξω από το Ναό, να γίνει για όλους κατάλληλη ατμόσφαιρα προσευχής με την οποία εμπιστευθήκαμε τον αδελφό μας Γιάννη στα χέρια του Εύσπλαχνου Θεού Πατέρα.
Ο Αρχιεπίσκοπος, μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου, μίλησε στους στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
“Να είστε πάντοτε έτοιμοι διότι την ώρα που δε νομίζετε ο Υιός του ανθρώπου έρχεται”.
Αυτό μας είπε λίγο πριν ο Κύριος. Είναι λόγια που συχνά μας επαναλαμβάνει. Είναι λόγια που συχνά επαληθεύονται στη ζωή μας. Δεν είναι όμως λόγια τρόμου και φόβου, αλλά λόγια φιλικής ενημέρωσης και προειδοποίησης.
Αυτά τα λόγια απευθύνονται σε εκείνους που ο Κύριος αγαπά και θέλει, όταν έλθει η στιγμή της αναχώρησής τους από αυτό τον πρόσκαιρο και μάταιο κόσμο, να είναι έτοιμοι, να περάσουν μαζί Tου στον κόσμο της αιωνιότητας και της ευτυχίας που εξασφαλίζει η παντοτινή παρουσία του Θεού.
Αυτά τα λόγια αδελφοί μου και αδελφές μου επαληθεύτηκαν το πρωί της περασμένης Δευτέρας 30 Μαΐου στο νησί μας για δύο αδελφούς μας, κατά την ώρα της εργασία τους. Η ώρα για τους δύο αδελφούς μας έφθασε απρόσμενα. Η αναχώρησή τους από τον κόσμο αυτό σε στιγμή ανύποπτη. Είναι γνωστό, πως η αναχώρησή μας από τον κόσμο αυτό για άλλους ανθρώπους έρχεται με τρόπο αναμενόμενο και για άλλους με τρόπο απρόσμενο. Για άλλους νωρίς και για άλλους αργά.
Σήμερα εδώ αυτή η ενοριακή κοινότητα βιώνει τον αποχαιρετισμό δύο μελών της: του νέου σε ηλικία Ιωάννη αυτή τη στιγμή και σε λίγες ώρες της ηλικιωμένης αδελφής μας Ελένης. Ανεξιχνίαστα πράγματι τα σχέδια του Κυρίου.
Όταν ο χρόνος συγκρίνεται με την αιωνιότητα, τότε χίλια χρόνια είναι σαν μια ημέρα που έρχεται, αλλά γρήγορα φεύγει.
Είναι αλήθεια πως για μας τους θνητούς ανθρώπους δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε τέτοιου είδους αιφνίδιες και τραγικές αναχωρήσεις, τέτοιες ανθρώπινες περιπέτειες, γι’ αυτό και σπεύδουμε αλόγιστα, ως παράλογες να τις κρίνουμε.
Είναι στιγμές που χρειαζόμαστε την άνωθεν σοφία του Θεού για να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τα ανεξιχνίαστα σχέδια της αγάπης Του, που αποκαλύπτονται ακόμη και μέσα από τον πόνο και τη θλίψη. Τον πόνο που ο ίδιος ως άνθρωπος δοκίμασε.
Στις δύσκολες αυτές στιγμές ο Κύριος δε μας αφήνει μόνους. Σήμερα είναι και Εκείνος εδώ παρών. Σε λίγο ως Θεός, κάτω από τα είδη του άρτου και του οίνου. Είναι Εκείνος που θα μας επαναλάβει: «Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα, κι αν πεθάνει θα ζήσει». Είναι παρών όμως εδώ και ως άνθρωπος, όπως τότε που λυπήθηκε και παρηγόρησε τη χήρα της Ναϊν, που έκλαψε όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του φίλου του Λαζάρου, που πήγε στο σπίτι του Ιαείρου για τη νεκρή κόρη του. Είναι εδώ μαζί μας σήμερα, συμμετέχει στον πόνο των σκληρά δοκιμασμένων γονέων του Γιάννη, κοντά στην πονεμένη Ρόζα τη σύζυγό του, στα δυο αγαπημένα παιδιά του το Γιώργο και τη Μαργαρίτα, κοντά στην ευρύτερη οικογένειά του, κοντά σε όλους μας, γιατί όλοι μας πονάμε και ψάχνουμε τρόπο να παρηγορηθούμε. Αλλά Κύριε σε ποιόν άλλο μπορούμε να αποταθούμε; Μόνο εσύ έχεις λόγια ζωής αιώνιας.
Σ’ αυτές τις δύσκολες ανθρώπινα στιγμές, το πνεύμα το πονηρό δε μένει αδιάφορο, τις εκμεταλλεύεται και μας πειράζει. Χίλιες δυο σκέψεις περνούν από το μυαλό μας, χίλια δυο ερωτήματα μας δημιουργούνται και πολλά «γιατί», απευθύνουμε στον ίδιο το Θεό μας.
Είναι στιγμές, αδελφοί μου και αδελφές μου που όλοι μας πρέπει να φανούμε δυνατοί, δεν πρέπει να υποκύψουμε στον πειρασμό που μας προκαλεί να ζητήσουμε από το Θεό να μας δικαιολογήσει, γιατί αυτός ο πρόωρος θάνατος, γιατί αυτός ο αιφνίδιος θάνατος, γιατί αυτός ο τραγικός θάνατος; Σας ζητώ να μην υποκύψουμε σ’ αυτόν τον πειρασμό, αλλά να ζητήσουμε από τον Κύριο να μας στηρίξει στην πίστη και να μας βοηθήσει να καταλάβουμε το λόγο Του που λίγο πριν ακούσαμε: «ο δίκαιος κι αν πρόωρα πεθάνει, θα γνωρίσει την ανάπαυση. Σεβαστό γήρας δεν είναι τα πολλά χροιά, ούτε με τον αριθμό των ετών μετριέται. Η ηλικία του γήρατος είναι ο ακηλίδωτος βίος».
Όλοι εμείς ήλθαμε εδώ σήμερα, διότι θέλουμε, να μοιραστούμε τον πόνο σας αγαπητοί μας: Ρόζα, Γιώργο και Μαργαρίτα.
Ήρθαμε να τελέσουμε το Μυστήριο του θανάτου και της αναστάσεως του Κυρίου, το Μυστήριο το οποίο εξασφαλίζει την αιώνια ζωή σε όσους τρώνε και πίνουν το σώμα και το αίμα του Χριστού.
Μαζί με το ψωμί και το κρασί που θα προσφέρουμε στο Θεό Πατέρα, θα προσφέρουμε και τον ανθρώπινο πόνο σας και τα δάκρυά σας. Εκείνος ας τα μετουσιώσει σε ελπίδα, πίστη και σιγουριά, πως η ζωή του συζύγου σου Ρόζα και του πατέρα σας Γιώργο και Μαργαρίτα δεν αφαιρέθηκε, αλλά μεταβλήθηκε από γήινη και πρόσκαιρη σε ουράνια και αιώνια. ΑΜΗΝ.
www.kantam.gr
