Είναι αργά για δάκρυα… Κατέβασε ρολά και το τελευταίο τραπεζικό κατάστημα στην Κερατέα. Ήταν αναμενόμενο εδώ και πολλούς μήνες, από τότε που δόθηκε η παράταση λειτουργίας του, απλά για την τιμή των όπλων.
Τι φταίει; Συγχωνεύσεις λέει, αναγκαίο κακό, για να μην υπάρχει παθητικό, σε δύο ίδια τραπεζικά υποκαταστήματα σε ένα δήμο.
Εξοργιστείτε όσο θέλετε και ρίξτε την όποια ευθύνη και το ανάθεμα σε όσους νομίζετε, πολιτικούς, πολιτικάντιδες και μη. Εγώ θα σταθώ στο εξής.
Έγινε μια μεγάλη προσπάθεια από τα στελέχη του υποκαταστήματος να το κρατήσουν στη ζωή, ζητώντας τη συνεργασία εύρωστων επιχειρήσεων και ντόπιων επιχειρηματιών με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Όχι φυσικά να μεταφέρουν το σύνολο των οικονομικών συναλλαγών τους εκεί, αλλά ένα μέρος από αυτό, μικρό ή μεγάλο, αυτό θα το έκριναν οι ίδιοι, ήταν αποκλειστικά και μόνο στη διακριτική ευχέρεια των επιχειρηματιών από την Κερατέα.
Όχι μόνο δεν έγινε κάτι, αλλά πολλοί από τους ντόπιους επιχειρηματίες, δεν μπήκαν καν στον κόπο να απαντήσουν στην τράπεζα.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το αναμενόμενο λουκέτο και ω του θαύματος, ήρθαν ξαφνικά μαζί και κάποιοι από αυτούς τους επιχειρηματίες εν εξάλλω καταστάσει, να ζητούν τώρα ευθύνες για τον οικονομικό μαρασμό της Κερατέας, ευθύνες ακόμη και για τα γεροντάκια, τους απόμαχους της ζωής, τους πατεράδες τους όπως λένε, οι οποίοι θα αναγκάζονται στο εξής να πάνε σε άλλη πόλη για μια απλή συναλλαγή.
Είναι αργά για δάκρυα παιδιά. Πολύ αργά.
Όσο για τις συγχωνεύσεις, εδώ συγχωνεύθηκε το σύνολο των ανθρώπων που ασχολούνται με τα κοινά, έγιναν όλοι μια ομάδα, η συγχώνευση της τράπεζας μας πειράζει;
Βάιος Σύρρος
