Για τις διαμαρτυρίες των καλλιτεχνών, υπέρ των οποίων τάχθηκε, μίλησε ο Λάμπης Ταγματάρχης σχολιάζοντας πως ιδιαίτερα στην περίπτωση της παραίτησης των καθηγητών έπεσε πολύ λάσπη.
«Περιέγραφα εδώ σε συναδέλφους ότι το Σάββατο είχε μία συναυλία η Μαρία Φαραντούρη στο Μέγαρο Μουσικής. Πηγαίνοντας, λοιπόν, για να μπω στο Μέγαρο ήταν απ’ έξω καμία 20αριά πανέμορφα κορίτσια από την κρατική σχολή χορού τα οποία διαδήλωναν. (…) Θέλω να δείτε τα πρόσωπα, τη σοβαρότητα, την ευγένεια, την αξιοπρέπεια των παιδιών, των φοιτητών αυτών. Κάτω από δριμύ ψύχος, με χιονόνερο. Κοιτάξτε τα πρόσωπα των κοριτσιών αυτών. Τη σοβαρότητα, τη θλίψη, την πίκρα», είπε αρχικά ενώ προβαλλόταν βίντεο που τράβηξε ο ίδιος.
«Συμβαίνουν παράλογα πράγματα. Πρέπει να πούμε ότι αυτό το θέμα δεν ενέσκηψε ξαφνικά. Είναι μία ιστορία που ταλανίζει το χώρο πάρα πολλά χρόνια. Γενικώς, οι καλλιτέχνες σε αυτή τη χώρα είναι του πεταματού. Ίσως είναι και εκείνη η κατηγορία των εργαζομένων που πλήρωσε περισσότερο τα του κορονοϊού. Όλοι πήραν επιδόματα, όλοι πήραν παροχές διάφορες και καλά κάνανε και τις πήρανε και τις πήραμε αν θέλετε αλλά αυτοί ήταν σα να μην υπήρχανε. Σα να μην υπάρχει ο πολιτισμός για τη χώρα. Και εδώ κορυφώνεται το δράμα γιατί μετά από αυτό που ανακοινώθηκε ότι καταστρέφονται οι σπουδές τους, δεν αναγνωρίζονται οι σπουδές τους, ε, νομίζω πια είναι η απόλυτη καταβαράθρωση ας πούμε σε οτιδήποτε παράγεται σε οτιδήποτε αξιοπρεπές υπάρχει σε αυτό τον τόπο. Η σοβαρότητα μίας διεκδίκησης κατά τη γνώμη μου φαίνεται στα μάτια αυτών που την διεκδικούν. Κοιτάξτε τα μάτια των κοριτσιών αυτών και των αγοριών. Κοιτάξτε τον πολιτισμό με τον οποίο διαμαρτύρονται. Ούτε φωνές, ούτε τραμπουκισμοί, ούτε σπασίματα, ούτε τίποτα. Έχουνε κρεμάσει τα παπουτσάκια που φοράνε στο χορό στο λαιμό τους», συνέχισε ο κ. Λάμπης Ταγματάρχης μιλώντας στη Naftemporiki TV.
«Οτιδήποτε παράγει πολιτισμό είναι σαν, με μία απολύτως συνειδητή πράξη, να ευτελίζεται», είπε ο δημοσιογράφος.
«Κάπου διάβασα, δεν είναι δικό μου, λέει ότι ο Πολιτισμός στην Ελλάδα σταμάτησε στον Παρθενώνα. Από εκεί και μετά όλα είναι στο περιθώριο. Αν κάποιος διακριθεί, προκριθεί τον κάνουμε θεό και τον δοξάζουμε εις τους αιώνες των αιώνων αμήν, διαφορετικά όλοι οι άλλοι είναι σε ένα επίπεδο. Αν κάνει μία επιτυχία ή γίνει γνωστός από μία θεατρική παράσταση, από μία συναυλία, από ένα δίσκο ή από μία τηλεοπτική επιτυχία είναι… Δηλαδή αν πάει ένας ηθοποιός και γυρίσει στο αεροδρόμιο με τη φιλενάδα του είναι 50 κάμερες εκεί. Αν πάει να κάνει μία διαδήλωση ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι κανείς εκεί.
Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, ένα σύστημα δηλαδή, προάγει μία κουλτούρα και ένα πολιτισμό που αυτός επιλέγει, σου λέει γύρισε με τη φιλενάδα του κάτι πάρα πολύ σημαντικό συμβαίνει εδώ. Την ίδια στιγμή που αυτός είναι άνεργος και διατυπώνει μέσα από την πορεία, τη διαδρομή του, τη δήλωση, τη φωνή του αυτό που τον ταλανίζει αυτόν και όλο τον χώρο του και όλο το συνάφι του, αυτό δεν περνάει. Αυτό τώρα είναι, αγγίζει τα όρια του παραλογισμού. Αλλά όταν υπάρχει ένα υπουργείο Πολιτισμού το οποίο λέει ότι όλοι αυτοί επί τόσα χρόνια ηθοποιοί, μικροί-μεγάλοι, σκηνοθέτες, μικροί-μεγάλοι, επώνυμοι, ανώνυμοι, σταρ, μη σταρ κλπ κλπ, καθηγητές και μη καθηγητές, όλοι αυτοί είναι παρασυρμένοι. Παρασύρθηκαν λέει το υπουργείο Πολιτισμού ή δεν κατάλαβαν. Δηλαδή οι άνθρωποι που έχουν το πρόβλημα δεν κατάλαβαν και κατάλαβαν οι άλλοι που δεν το λύνουνε. Δεν ξέρω πραγματικά πως να το σχολιάσω», συνέχισε ο κ. Ταγματάρχης.
«Επίσης, έχει πέσει και πάρα πολύ λάσπη. Να το πούμε και αυτό. Δηλαδή αμέσως βγήκε ένα Non paper που έλεγε «έλα μωρέ. Παραιτηθήκανε. Σιγά που παραιτηθήκανε, αφού λήγανε οι συμβάσεις τους». Ε, είναι ντροπή. Πρώτα απ’ όλα είναι ντροπή γιατί ακόμα και αν λήγανε οι συμβάσεις τους η παραίτηση είναι συμβολική πράξη. Δηλαδή δεν θα πέσει η κυβέρνηση. Δεν θα έρθουν τα πάνω κάτω. Παραιτείσαι καταθέτοντας τη διαμαρτυρία σου. Αυτό είναι έτσι και αλλιώς. Από εκεί και πέρα σε αυτές τις σχολές για να καταλάβετε και το από πίσω από το σκηνικό δεν είναι μόνιμοι αυτοί οι καθηγητές. Είναι με εξάμηνες συμβάσεις. Άρα, έληξε η εξάμηνη σύμβαση και είθισται να ανανεώνεται και για το δεύτερο εξάμηνο γιατί όταν κάνεις μάθημα σε ένα έτος, το κάνεις για ένα έτος. Δεν το κάνεις για έξι μήνες. Άρα πάντα αυτές οι συμβάσεις ανανεωνόντουσαν για άλλους έξι μήνες. Οι καθηγητές δεν παραιτήθηκαν από το εξάμηνο το οποίο έτρεχε. Παραιτήθηκαν και από την πρόθεσή τους να διεκδικήσουν την παράταση της σύμβασής τους. Αυτό δεν το λέει κανείς. Πέφτει μία λάσπη στα πρόσωπά τους για να αμαυρώσουν την κίνηση. Να την ταπεινώσουν. «Έλα μωρέ τι κάνατε; Αφού λήγαν οι συμβάσεις σας». (…) Αυτοί δεν είναι πλούσιοι. Δεν είναι εύποροι.
Από αυτό βιοπορίζονται. Από αυτό ζούνε. Αλλά πέρα από αυτή την προπαγάνδα που γίνεται με τους καθηγητές, εδώ να σας πω κάτι άλλο πιο απλό. Εδώ ο Αλκίνοος Ιωαννίδης έκανε μία ανάρτηση. Το τι άκουσε, το τι του είπανε, το τι διαβολή, δεν έχω λόγια να το πω. Εδώ υπήρχε συνάδελφος που λέει αυτά που είπε ο Ιωαννίδης τα έλεγε και ο Χίτλερ. Φανταστείτε έναν καλλιτέχνη που είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος που έχει μία πορεία 20-30 χρόνων, που διακονεί αυτή την τέχνη με αξιοπρέπεια, με ήθος, δεν έχει προσβάλει κανένα, δεν έχει πειράξει κανένα, καταθέτει αυτό που έχει μέσα στην ψυχή του και είπε τρία πράγματα. Θέλετε να έχει μέσα μία υπερβολή; Θέλετε να έχει μία υπερευαισθησία; Αν δεν έχει υπερβολή ο καλλιτέχνης και δεν είναι υπερευαίσθητος ο καλλιτέχνης και αν δεν είναι ο καλλιτέχνης ένας δέκτης ο οποίος μέσα του βράζει ο κόσμος όλος ποιος θα είναι δηλαδή;», ανέφερε ακόμα.
ieidiseis.gr
