Ένα πραγματικά περίεργο περιστατικό αποτύπωσε drone στο φράγμα του Μαραθώνα.
Στο βίντεο που θα δείτε παρακάτω ένας οδηγός ξεκίνησε με κόκκινο για να πάει στην απέναντι μεριά του φράγματος με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί χάος με τους οδηγούς που είχαν πράσινο και συνέχιζαν κανονικά την πορεία τους.
Κάποια στιγμή τα οχήματα συναντήθηκαν περίπου στην μέση του φράγματος και μετά από «διαβουλεύσεις» ο οδηγός του οχήματος που παραβίασε τον κόκκινο σηματοδότη αναγκάστηκε να κάνει όπισθεν για να «ανοίξει» την κυκλοφορία.
Το drone του Autotypos.gr ήταν στο σημείο και κατέγραψε όλα όσα συνέβησαν
Φράγμα Μαραθώνα: Η ιστορία του
Το Φράγμα του Μαραθώνα είναι φράγμα επί του ποταμού Χαράδρου, στο σημείο που διασταυρώνεται με τον ποταμό Βαρνάβα και απέχει 8 χλμ από την πόλη του Μαραθώνα. Το φράγμα κατασκευάστηκε τα έτη 1926-1929 για να καλύψει τις υδρευτικές ανάγκες της πρωτεύουσας των Αθηνών, ενώ στην εποχή του προβλήθηκε κατά κόρον ως παράδειγμα του εκσυγχρονισμού της χώρας.
Η κατασκευή του φράγματος οραματίστηκε και σχεδιάστηκε ήδη από το 1918, ωστόσο κρίθηκε παράνομο από τον τότε πρωθυπουργό Δημήτριο Γούναρη, επειδή δεν τελέστηκε ανοιχτός διαγωνισμός για την κατασκευή του. Λίγα χρόνια αργότερα, με την ατυχή για την Ελλάδα έκβαση του πολέμου, ακολούθησε ανταλλαγή πληθυσμών και συνεπώς η Αθήνα δέχτηκε μεγάλο αριθμό προσφύγων. Κατά τη δεκαετία του 1920 υπολογίζεται ότι εισέρευσαν περί το 1.300.000 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και συνεπώς οι ανάγκες για νερό πολλαπλασιάστηκαν δραματικά. Εν τω μεταξύ, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν κάθε άλλο παρά ήρεμη, καταγράφοντας την πτώση της μοναρχίας, την ίδρυση της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά και με το ένα πραξικόπημα να ακολουθεί το άλλο. Στη λήξη αυτής της περιόδου οι ανάγκες για νερό είχαν πενταπλασιαστεί και η ιδέα ενός φράγματος στον Μαραθώνα κατέστη εν τέλει η πλέον ιδεώδης λύση στο επικείμενο πρόβλημα.
Το 1923 το φράγμα εγκρίνεται και αποφασίζεται η άμεση κατασκευή του· κατόπιν διαγωνισμού εργολάβος αναλαμβάνει η αμερικανική εταιρεία Ούλεν, η οποία και υπογράφει συμβόλαιο με το ελληνικό δημόσιο και την Τράπεζα των Αθηνών στις 22 Δεκεμβρίου 1924. Η ανάθεση περιλαμβάνει την κατασκευή του φράγματος, μια τεχνητή λίμνη, έναν αγωγό 21.500 μ. καθώς και αντλιοστάσιο. Η Βουλή των Ελλήνων εγκρίνει το μεγαλόπνοο έργο και συνάμα αποφασίζει την ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Ύδρευσης (ΕΕΥ), ρόλος της οποίας είναι η επίβλεψη της κατασκευής καθώς και η παροχή ύδρευσης για την Αθήνα και άλλες πόλεις.
Το κόστος τέθηκε σύντομα εκτός προϋπολογισμού και καθώς η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος αδυνατούσε να το χρηματοδοτήσει, το ελληνικό δημόσιο σύνηψε δάνειο 10.000.000 δολαρίων (μεταξύ 150 και 155 εκ. δολάρια σε σημερινά χρήματα) με την κατασκευάστρια εταιρεία. Υπό την εποπτεία της ΕΕΥ, δημιουργήθηκε έτσι μια κοινοπραξία μεταξύ της Ούλεν, της Τράπεζας των Αθηνών και το ελληνικό δημόσιο.
Τα θεμέλια του νεόδμητου φράγματος εγκαινίασε τον Οκτώβριο του 1926 ο τότε πρωθυπουργός Αλέξανδρος Ζαΐμης· ο Ελευθέριος Βενιζέλος έδωσε επίσης το παρόν στην τελετή. Τα τρία επόμενα χρόνια συνεχίστηκε η κατασκευή, απασχολώντας γύρω στους 450 εργάτες και το 1929 ο ταμιευτήρας άρχισε να γεμίζει· οι εργασίες ολοκληρώθηκαν πλήρως τον Μάιο του 1931. Έναν χρόνο μετά τα εγκαίνια, η σήραγγα Μπογιατίου μετέφερε 500 γαλόνια νερό/δευτερόλεπτο, από τον Μαραθώνα στις υδρευτικές εγκαταστάσεις του Γαλατσίου.[1] Η όλη εγκατάσταση χρησιμοποιούνταν μέχρι και το 1959, οπότε και κρίθηκε σκόπιμη η άντληση νερού από τη λίμνη Υλίκη.
Το φράγμα του Μαραθώνα θεωρήθηκε μείζον κατασκευαστικό έργο για την εποχή του, συμβολίζοντας τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Λόγω της εγγύτητάς του με την πόλη του Μαραθώνα, προβλήθηκε έντονα η αρχαιολογική αξία της περιοχής, ενώ η σύγχρονη κατασκευή -η μεγαλύτερη των Βαλκανίων στις ημέρες του- σηματοδότησε το συνεχές του ελληνικού πολιτισμού από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, αλλά και την ανθρώπινη επιβολή έναντι της φύσης. Ένα αντίγραφο του Θησαυρού των Αθηναίων στη βάση του φράγματος, συμβολίζει τη σύνδεση αυτή του παρελθόντος με το παρόν, συνοδευόμενο από αναθηματική επιγραφή. Η δε πρόσοψη του φράγματος καθώς και άλλες εμφανείς κατασκευές επενδύθηκαν με πεντελικό μάρμαρο, το κατ’ εξοχήν υλικό κατασκευής του Παρθενώνα.
