Οταν τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζούμε τις τραγωδίες και να μένουμε συνεχώς μετεξεταστέοι στις βασικές διδαχές της ζωής… Δυό χρόνια δεν έχουν περάσει ακόμη από την πυρκαγιά που στοίχισε τη ζωή σε 102 ανθρώπους στην ανατολική Αττική και τίποτα, μα τίποτα δεν έχει αλλάξει!
Κυρίως, δεν έχει ευαισθητοποιηθεί στο ελάχιστο η συνείδηση των ανοήτων – επικίνδυνων που συνεχίζουν αμετανόητα να απορρίπτουν τα μπάζα τους σε δασικές περιοχές, συνεχίζουν προκλητικά να εναποθέτουν επικίνδυνα υλικά πλησίον οικισμών, και δεν σταματούν ανερυθρίαστα να λερώνουν τη γη που πατούν! Κι από την άλλη ο δήμος, ο δήμος που ακόμη πονάει από ανοιχτές πληγές λαθών και μοιραία εγκαύματα αυθαιρεσιών τι κάνει για να αποτρέψει ή να καθαρίσει ό,τι οι ασυνείδητοι αφήνουν πίσω τους; Σχεδόν τίποτα!
Στη δασική περιοχή, που ξέφυγε τελευταία στιγμή από τον πύρινο ολετήρα του Ιουλίου του 2018, στην Αγία Μαρίνα της Νέας Μάκρης, η εικόνα είναι εξοργιστική. Στοίβες από ξερόκλαδα περιμένουν την επόμενη σπίθα από τον κατοπινό εξ’ αμελείας «Νέρωνα», να φουντώσουν και να κάψουν ό,τι απόμεινε. Λόφοι από μπάζα και απόβλητα κατεδαφίσεων καταμεσής των ακόμη πράσινων πεύκων αποδεικνύουν το παράλογο και εξοργιστικό σκεπτικό κάποιων ανθρώπων!
Και το χειρότερο όλων: Σωροί οι σπασμένες στέγες αμιαντοτσιμέντου (Ελενίτ), σε κάθε γωνιά του δάσους, που εφάπτεται με το Δημοτικό σχολείο και Νηπιαγωγείο της Αγίας Μαρίνας, όπου προαυλίζονται παιδάκια και δάσκαλοι, ανυποψίαστοι πως λίγα μέτρα πλάι τους ένας αργός (εν δυνάμει) θάνατος τους παραμονεύει…
Ο αμίαντος είναι άκρως επικίνδυνο υλικό εάν σπάσει, κομματιαστεί και οι ίνες του απελευθερωθούν στον αέρα, με τη μορφή σκόνης. Σε περίπτωση εισπνοής των ινών, μπορούν να προκληθούν σοβαρές ασθένειες. Οι νόσοι που συνδέονται με τον αμίαντο αναπτύσσονται σε βάθος χρόνου. Τα συμπτώματα της αμιάντωσης ενδέχεται να εκδηλωθούν μετά 10 έως 20 χρόνια και των καρκίνων που συνδέονται με τον αμίαντο έως και μετά 40 χρόνια!
Να σημειώσουμε ότι, το κόστος διαχείρισης και απόρριψης αμιάντου και αμιαντούχων υλικών είναι αρκετά υψηλό στη χώρα μας επειδή απαγορεύεται η ταφή τους σε ΧΥΤΑ και πρέπει να μεταφέρονται στο εξωτερικό. Το ξήλωμα κοστίζει από 20-35 €/το τετραγωνικό μέτρο και η μεταφορά στους ειδικούς χώρους ταφής στη Γερμανία περίπου 1,5€ το κιλό. Η εύκολη λύση του ανεύθυνου Ελληνα λοιπόν, είναι η μεταφορά του αμιάντου νύχτα σε δασική περιοχή, όπου δύσκολα θα γίνει αντιληπτός και η απόρριψή του με τη συνείδηση ήσυχη και καθαρή και ας είναι δίπλα σε σχολείο.
Ο δήμος του Μαραθώνα σίγουρα αδυνατεί να αστυνομεύει νυχθημερόν όλες τις δασώδεις περιοχές που του απέμειναν – πριν κάποια στιγμή κι αυτές γίνουν καυσόξυλα και σταχτή – όμως είναι υποχρεωμένος να καθαρίσει τα επικίνδυνα απόβλητα των ασυνειδήτων, όταν αυτά βρίσκονται μια ανάσα από παιδιά!
Κατά τα άλλα μας τρομάζει ο κοροναϊός, όταν ακούσουμε για τον καρκίνο του γείτονα χτυπάμε ξύλο για να εξορκίσουμε το κακό ενώ το κακό ελλοχεύει πλάι μας και πολλές φορές «εμείς» το έχουμε δημιουργήσει είτε εκούσια είτε ακούσια με την ανοχή μας!
