Νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις Πατάκη
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΜΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΤΖΑΦΟΥ
Συγγραφέας: ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Μια µεγάλη βεντάλια διηγηµάτων — απ’ την δυτική µεθόριο µέχρι την καρδιά της µεγαλούπολης.
Οι ιστορίες ποικίλες — απ’ το ακραία αστείο µέχρι την δραµατική όψη της ζωής.
Μια τοιχογραφία ηρώων κατά κανόνα ηττηµένων απ’ τον εαυτό τους ή απ’ τις συνθήκες.
Γίνεται όµως άνθρωπος να θεωρήσει εαυτόν νικητή;
Η ΦΥΓΗ (ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ)
Συγγραφέας: ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Η Φυγή εκτυλίσσεται στη µετεµφυλιακή Φωκίδα, σε µια εποχή θλιβερών παθών: ακόµα και οι νικητές του πολέµου είναι ηττηµένοι. Η ερωτική ιστορία ανάµεσα στον Απόστολο και στην Άννα φαίνεται σαν µια µικρή εξέγερση: ο χώρος της ελευθερίας είναι λιγοστός· τα πρόσωπα κινούνται από προγονικές αξίες. Το αφήγηµα είναι το πορτρέτο της ελληνικής υπαίθρου στη δεκαετία του 1950· το χρονικό µιας προσωπικής αποτυχίας.
ΘΕΑΤΡΟ
ΛΟΞΟΙ ΔΡΟΜΟΙ / ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
Συγγραφέας: ΜΑΡΙΑ ΛΑΪΝΑ
Οι Λοξοί δρόµοι είναι ένα πολυπρόσωπο θεατρικό έργο. Πολυπρόσωπο, µε την έννοια ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο υποδύεται µια γυναίκα, η οποία περιδιαβάζει σπουδαίους γυναικείους ρόλους του διεθνούς θεατρικού ρεπερτορίου (Ευριπίδης, Σαίξπηρ, Ίψεν, Στρίντµπεργκ, Ουίλλιαµς) υποβοηθούµενη επί σκηνής από έναν πλαστό «σκηνοθέτη» που την ακοµπανιάρει καθ’ υπόδειξίν της. Περιέργως, προκύπτει σχεδόν µια ταύτιση µε τη σηµερινή πραγµατικότητα, έτσι ώστε ο θεατής να σκεφτεί προβλήµατα και καταστάσεις που µας αφορούν.
To Δέντρο είναι µια περίεργη ιστορία που εκτυλίσσεται στη διάρκεια µιας µέρας. Όνειρο και πραγµατικότητα αντιµέτωπα. Το «αλλού» παίζει το παιχνίδι του «εδώ» και το «άλλοτε» το παιχνίδι του «τώρα». Λίγο Μπέκετ, λίγο Ιονέσκο. Λίγο Το µάθηµα, λίγο Α, οι ευτυχισµένες µέρες. Δύο µεσήλικοι άντρες στη µέση του πουθενά, ένα δέντρο, ένα ποτιστήρι και µια αδιάκοπη παρέλαση ανθρώπων που δείχνουν σχετικοί ή άσχετοι. Έως που πέφτει η νύχτα.
ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΝ
Συγγραφέας: ΑΝΤΟΝΥ ΠΑΣΣΕΡΟΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΗΝΑ ΠΑΤΕΡΑΚΗ-ΓΑΡΕΦΗ
Σαράντα χρόνια µετά τον θάνατο του Ντεζιρέ, ο συγγραφέας ανασκαλεύει το παρελθόν της οικογένειάς του µέσα από φωτογραφίες και φιλµάκια σούπερ-8, τα µόνα κειµήλια στα οποία επιβιώνει η µορφή του πρόωρα χαµένου θείου του. Στο µυθιστορηµατικό του ντεµπούτο, ο Πασσερόν συνυφαίνει την οικογενειακή ιστορία µε την κοινωνιολογική έρευνα, αποτυπώνοντας τις κοσµογονικές αλλαγές που προκάλεσε η ταυτοποίηση του ιού του έιτζ.
ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ (ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΜΕ ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)
Συγγραφέας: ΟΡΧΑΝ ΠΑΜΟΥΚ
Μετάφραση: ΣΤΕΛΛΑ ΒΡΕΤΟΥ
«Ένα βιβλίο για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, άξιο να σταθεί πλάι στη Λολίτα, στη Μαντάµ Μποβαρύ και στην Άννα Καρένινα… Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Κεµάλ διατρέχει τις δεκαετίες, παρουσιάζοντας ένα γοητευτικό παλίµψηστο από συγγενείς και φίλους, τη ζωή και τα ήθη της µπουρζουαζίας στην Ιστανµπούλ».
Financial Times
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΟΠΑΜΙΝΗΣ
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΝ
Συγγραφέας: ANNA LEMBKE
Μετάφραση: ΠΕΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Το βιβλίο αυτό μιλάει για την ευχαρίστηση. Μιλάει επίσης για τον πόνο. Το κυριότερο, μιλάει για το πώς βρίσκουμε τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο και γιατί σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ αυτή την ισορροπία. Ζούμε σε μια εποχή πρωτοφανούς πρόσβασης σε ερεθίσματα που προκαλούν μεγάλη έκλυση ντοπαμίνης: ναρκωτικές ουσίες, φαγητό, ειδήσεις, τζόγος, ψώνια, βιντεοπαιχνίδια, ανταλλαγή ηλεκτρονικών γραπτών μηνυμάτων, ανταλλαγή σεξουαλικών ηλεκτρονικών γραπτών μηνυμάτων, Facebook, Ιnstagram, YouTube, Twitter… Η ποσότητα, η ποικιλία και η εθιστικότητα αυτών των ερεθισμάτων προκαλούν ίλιγγο. Το smartphone είναι η σύγχρονη υποδόρια ένεση που παρέχει αδιάλειπτα ψηφιακή ντοπαμίνη σε μια ψηφιακή γενιά. Όλοι ρέπουμε λοιπόν προς την καταναγκαστική υπερκατανάλωση.
Στο βιβλίο αυτό η ψυχίατρος δρ. Anna Lembke ανατέμνει όλα τα νέα επιστημονικά δεδομένα που εξηγούν αφενός γιατί η αδυσώπητη επιδίωξη της ευχαρίστησης οδηγεί στον πόνο και αφετέρου τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό. Η Lembke αναλύει, σε λόγο απλό και εύληπτο, τις σύνθετες νευροεπιστημονικές γνώσεις και μας δείχνει πώς ο έλεγχος της ντοπαμίνης οδηγεί σε μια πιο ουσιαστική, πραγματικά καλή ζωή. Τα βιώματα των ασθενών της διαμορφώνουν την καθηλωτική υφή της αφήγησής της, οι συγκλονιστικές ιστορίες οδύνης και λύτρωσης δίνουν σε όλους μας την ελπίδα ότι θα καταφέρουμε να ελέγξουμε τις δικές μας τάσεις εξάρτησης και να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας.
ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…
ΔΕΝ ΑΚΟΥΝ!
ΓΚΡΙΝΙΕΣ, ΤΣΑΚΩΜΟΙ, ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ, ΑΥΘΑΔΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Συγγραφείς: ΤΖΟΑΝΝΑ ΦΕΪΜΠΕΡ & ΤΖΟΥΛΙ ΚΙΝΓΚ
Μετάφραση: ΟΛΓΑ ΚΑΡΥΩΤΗ
Εικονογράφηση: ΕΜΙΛΥ ΓΟΥΙΜΠΕΡΛΥ
Ένας ολοκαίνουριος οδηγός της εξαιρετικά ευπώλητης σειράς How To Talk, με επιβεβαιωμένες και αποτελεσματικές στρατηγικές επικοινωνίας που δίνουν λύσεις στις δυσκολότερες στιγμές κατά το μεγάλωμα των παιδιών.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΟ
Β΄ μισό του 20ού αιώνα
Συγγραφείς: ΜΑΡΟΥΣΩ ΦΑΡΟΥΠΟΥ
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΕΝΗ ΚΑΤΣΑΡΗ
ΣΟΦΙΑ ΜΑΝΩΛΗ
ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ
«Τα αντικείµενα που χρησιµοποιούσαµε για να παίξουµε, τα φτιάχναµε µόνοι µας. Τις καρκατσίλιες από πηλό, τις σφεντόνες από διχάλες που φτιάχναµε από δέντρα, µε λάστιχα και δέρµα από παλιά παπούτσια, το µπίτσι από σανίδια, τα τόπια και τις µπάλες από κουρέλια, τα στεφανωτά και τους αητούς από καλάµια, κόλλα χάρτινη µπλε, σπόγγο και ουρά από κουρέλια, τις σαΐτες ή χελιδόνια και τους µπίκους από χαρτί που κόβαµε από τετράδια, το τσέρκλο από παλιά στεφάνια από βαρέλια και από σκουριασµένο σύρµα. Ακόµα τα πεντόβολα που φτιάχναµε από στρογγυλά χοχλίδια, τα µυλαράκια από άρδικα και το σουράβλι και τσαµπουνάκι από καλάµι, τις κούκλες από παλιά πανιά κ.ά.».
Σε ένα µικρό αλλά πασίγνωστο τουριστικά κυκλαδονήσι, την Αντίπαρο, οι µαθητές, οι µαθήτριες και οι δασκάλες του δηµοτικού σχολείου είχαν για πολλά χρόνια ως πηγή έµπνευσης µια απλή γυναίκα του χωριού µε ανεξάντλητη όµως ψυχική δύναµη και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς: τη Μαρουσώ Φαρούπου, η οποία έλεγε στα παιδιά παραµύθια, τους έφτιαχνε παιχνίδια, τους µάθαινε λέξεις, τραγούδια, έθιµα και συνταγές, τους έφτιαχνε γλειφιτζούρια και άλλα γλυκά, ζωγράφιζε και κατασκεύαζε σκηνικά, έραβε φορεσιές. Ήταν ο λαϊκός πολιτισµός των δικών της παιδικών χρόνων, µέσα από τον οποίο απελευθέρωνε τη φαντασία και τη δηµιουργικότητα των σηµερινών παιδιών.
