Όταν κοιμούνται οι φίλοι μου, νέο μυθιστόρημα του Αυγούστου Κορτώ
Μια ιστορία για τη νοσταλγία και τον καημό της αδικημένης νεότητας, ένας ύμνος στην άσβεστη φλόγα της φιλίας. Ένα μυθιστόρημα παρέας, γέλιων και δακρύων. Φίλος θα πει η καρδιά σου σ’ άλλο στήθος.
Άντα ή Πάθος του Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ
Γραμμένη σε συναρπαστικά αιχμηρή και μαγευτικά ρέουσα πρόζα, το Άντα ή Πάθος είναι το εκτενέστερο και πλουσιότερο μυθιστόρημα του Ναμπόκοφ, μια ιστορία αγάπης, αλλά ταυτόχρονα κι ένα παραμύθι, μια παρωδία της ιστορίας, μια ερωτική σάτιρα, μια εξερεύνηση της ροής του χρόνου.
Άτλας του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (Με τη συνεργασία της Μαρίας Κοδάμα)
Μπουένος Άιρες, Ισλανδία και Μαγιόρκα, Ελλάδα, Καλιφόρνια και Ρώµη, ο Μπόρχες δηµιουργεί την προσωπική του γεωγραφία από πεζά, στίχους, όνειρα και φωτογραφίες, χαρτογραφεί ένα ταξίδι στο οποίο ο χρόνος είναι ταυτόχρονα πεπερασµένος και άπειρος. Και αποδεικνύει, για άλλη µία φορά, ότι η τέχνη δεν είναι απλώς µια αναπαράσταση της πραγµατικότητας, αλλά ένα αναπόσπαστο κοµµάτι της.
Ζαμπόρ ή Οι ψαλμοί του Καμέλ Νταούντ
Μύθος, παραβολή αλλά και χειµαρρώδης εξοµολόγηση ταυτόχρονα, το Ζαµπόρ ή Oι ψαλµοί, το δεύτερο βιβλίο του Αλγερινού συγγραφέα που ξεχώρισε µε το Μερσώ, ο άλλος ξένος, είναι ένας ύµνος στη θαυµατουργό δύναµη της λογοτεχνίας, που µεταµορφώνει την προσευχή σε ερώτηση.
Η ελιά και η φλαμουριά: Ελλάδα και κόσμος, άτομο και Ιστορία στην ελληνική πεζογραφία 1974 – 2020 του Δημοσθένη Κούρτοβικ
Στην παρούσα μελέτη του, ο κριτικος λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος και συγγραφέας Δημοσθένης Κούρτοβικ επιχειρεί μια ερμηνεία του μεταπολιτευτικού λογοτεχνικού τοπίου. Η «Ελλάδα της Μεταπολίτευσης» µεταµορφώθηκε µε πολύ γοργό ρυθµό. Το βιβλίο εξετάζει το πώς συνοµίλησε η ελληνική πεζογραφία µε αυτή τη νέα πραγµατικότητα, πώς είδε τις αλλαγές στην ελληνική κοινωνία, ποιες καινούργιες δυνατότητες ανακάλυψε και πώς τις αξιοποίησε.
Δέος για τη ζωή. Η σκέψη του μεγάλου ανθρωπιστή μέσα από κείμενα της περιόδου 1905-1965 του βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης (1952) Αλβέρτου Σβάιτσερ
Στο Δέος για τη ζωή επιχειρείται μια εισαγωγή στη ζωή και στη σκέψη του Αλβέρτου Σβάιτσερ μέσα από δικά του κείμενα που εκτείνονται σε έξι δεκαετίες (1905-1965). Ο απόλυτος σεβασμός για κάθε ύπαρξη σφυρηλατεί την ηθική στάση μιας ολόκληρης ζωής που οδηγήθηκε, με θαυμαστή συνέπεια, από τη θεωρία στην πράξη. Άνθρωποι όπως ο Σβάιτσερ μας δείχνουν πως οι σημαντικότερες έννοιες της ανθρώπινης πνευματικότητας, δηλαδή η αγάπη, η αλληλεγγύη και η συμπόνια, δεν είναι μια ανέφικτη ουτοπία, αλλά υπόθεση των ανθρώπων και μπορούν να εκπληρωθούν από άλλους ανθρώπους, από την ιερή ζωή που μας περιέχει.
