Μια μουντή μέρα στο Λονδίνο πριν από είκοσι τέσσερα χρόνια ένα στέλεχος από την ελληνική Sony Music περνάει την είσοδο του σπιτιού που μένει ο Νίκος Καρβέλας για ένα meeting που θα του μείνει αξέχαστο. Ο συνθέτης έχει έτοιμο το νέο του δίσκο με τίτλο «Όλα είναι εντάξει» και το νεαρό τότε στέλεχος θα πρέπει να συζητήσει μαζί του το προωθητικό πλάνο, μια πιθανή συνέντευξη και το διαφημιστικό budget.
Μόλις αρχίζει να αναλύει στον συνθέτη τις ιδέες της εταιρίας αυτός τον διακόπτει άμεσα και φέρεται να του λέει με στόμφο: «Τι είναι αυτά ρε; Άκου τι θα κάνετε. Θα στήσετε ένα δικό μου άγαλμα ύψους 50 μέτρων στο Σύνταγμα και δυο ηχεία θα παίζουν συνέχεια από τα ηχεία το “Ο σκύλος μου είναι gay” που είναι το single. Αυτό θέλω για promo!!».
Το στέλεχος αφού μένει ενεός φεύγει λίγο αργότερα από το σπίτι του ανθρώπου που ακόμη και σήμερα, έχοντας πατήσει τα 73 του χρόνια εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι ένας από τους τρεις πιο σημαντικούς συνθέτες μουσικής σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το είχε πει άλλωστε σε ένα κοινό μάλλον απροετοίμαστο για τα όσα θα ζούσε όταν εμφανίστηκε πριν από οχτώ χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2016 σε μουσικό χώρο και «ενοχλήθηκε» επειδή άκουγε ομιλίες από κάτω. «Επειδή δεν το έχω να κάνω τον διασκεδαστή κι επειδή δεν ακούτε σας έχω κι εγώ χε******ς» ήταν η εισαγωγή του λογύδριου δια στόματος Νίκου Καρβέλα που απασφάλισε ανεξέλεγκτα λέγοντας μεταξύ άλλων: «Η πείτε τους να σκάσουν όσοι μιλάνε ή να φύγουνε. Πρέπει να μάθετε να ακούτε ρε…Δεν το λέω αυτό από μαγκιά αλλά άμα με γράφετε και μιλάτε και κάνετε πλάκα για ποιο λόγο να παίξω ένα σοβαρό τραγούδι; Αυτοί που γράφουν σήμερα σοβαρά τραγούδια είναι σαν τους δεινόσαυρους…και αυτοί που παίζουν στην πραγματικότητα μετριούνται στα τρία δάχτυλα. Έχετε την ευκαιρία να ακούσετε έναν από αυτούς. Απολαύστε τον!».
Πόσο να απολαύσεις όμως έναν τύπο που έχει μάθει πάντα να αντιδράει χονδροειδώς, με αγένεια και πάνω απ’ όλα ως τιμητής των πάντων και ως αυτός που έχει πάντα δίκιο; Η Νίκη Λυμπεράκη βίωσε καλά τι εστί Νίκος Καρβέλας αφού εκτός από συνθέτης πλέον μας προέκυψε και συγγραφέας που «πυροβολεί» με την πένα του, ο οποίος μόνο που δεν την έδειρε σε ζωντανή μετάδοση, όταν τόλμησε να διαφωνήσει μαζί του.
Το ξύλο στον Φραγκούλη μέσω φουσκωτών»
Το έκανε σε άλλον, όχι ο ίδιος αλλά οι δύο «φουσκωτοί» τους οποίους διέταξε να «περιποιηθούν» τον Μάριο Φραγκούλη ένα καλοκαιρινό βράδυ, που ο τενόρος επέλεξε να πάει στα «Αστέρια» της Γλυφάδας όπου εμφανιζόταν η Άννα Βίσση με τον άνδρα της ζωής της.
Το ημερολόγιο γράφει 17 Αυγούστου του 2000 και στα νυχτερινό κέντρο του Αργύρη Παπαργυρόπουλου δεν πέφτει καρφίτσα, όταν ο Φραγκούλης συνοδευόμενος από την φίλη και συνεργάτιδα του Ντέμπορα Μάγιερς, εισέρχεται και κάθεται στο τραπέζι που τον περίμεναν. Βλέπουν όλο το πρόγραμμα της Άννας και αποφασίζουν να φύγουν ενώ ο Καρβέλας είναι στη σκηνή, γύρω στις τρεις και μισή τα ξημερώματα, χωρίς να φαντάζονται τι θα συμβεί.
Πηγαίνουν στο καμαρίνι της Βίσση για να την χαιρετήσουν και να την ευχαριστήσουν σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, όταν βλέπουν ξαφνικά μπροστά τους τον συνθέτη μαινόμενο. Αρχίζει να τους βρίζει σύμφωνα με τα όσα κατέθεσαν και αφού τους ρώτησε πως τόλμησαν να φύγουν την στιγμή που τραγουδάει αυτός, τους έφτυσε στο πρόσωπο. Ακολούθως έδωσε εντολή σε δύο «φουσκωτούς» να τους πετάξουν έξω αφού πρώτα τους «περιποιηθούν» και ξαφνικά ο Φραγκούλης δέχεται άγρια χτυπήματα, ενώ ακολούθως τον πετάνε έξω, από την πίσω πόρτα του κέντρου.
Εμφανώς χτυπημένος ο τενόρος εισέρχεται ξανά στο μαγαζί από την κύρια είσοδο, ο συνθέτης μόλις τον βλέπει του κάνει άσεμνη χειρονομία, ενώ ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος στο γραφείο του, προσπαθεί να τον πείσει να θεωρήσει λήξαν το επεισόδιο. Όμως ο Φραγκούλης έχει ήδη καλέσει την αστυνομία, η οποία όταν έρχεται δεν βρίσκει κανέναν από τους δράστες της επίθεσης εναντίον του, ούτε τον Καρβέλα, που έχει εξαφανιστεί. Η Βίσση δηλώνει άγνοια για το περιστατικό, παρόλο που διαδραματίστηκε έξω από την πόρτα της και λέει στον Φραγκούλη ότι όπως και να έχουν συμβεί τα γεγονότα αυτή θα πάρει το μέρος του Καρβέλα. Τελικά ο εκρηκτικός συνθέτης θα ζητήσει συγνώμη από τον τενόρο, προκειμένου να μην πληρώσει τα 100.000.000 δραχμές που ζητούσε ως αποζημίωση με την αγωγή του.
«Μαντρώστε τους λαθρομετανάστες»
Άνθρωποι που τον έχουν ζήσει σε μεγάλο βαθμό, επιμένουν ότι η ροκ εκδοχή που βγάζει προς τα έξω ο Καρβέλας, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ροκ κουλτούρα. Είναι μάλλον δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος τι υπάρχει μέσα στο μυαλό του πέρα από ένα κενό αέρος, το οποίο τον ωθεί σε ατάκες που πρεσβεύουν μια δήθεν μαγκιά όπως αυτή με τον «βόθρο» που χρησιμοποίησε για την Βουλή.
Μάλλον ξέχασε ο τιμητής των πάντων ότι το 2012 στήριζε με πάθος το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και με ένα κείμενο που ανέβασε στο διαδίκτυο καλούσε να «μαντρώσουν τους λαθρομετανάστες» ενώ έλεγε στους πολίτες να «χρησιμοποιούν όπλα εναντίον των αποθρασυμένων αλλοδαπών…».
Χωρίς αιδώ πέταξε μια τσίχλα σε παίκτρια μουσικού ριάλιτι αυτός ο συνθέτης που πέρασε από τους «Δαίμονες» στο «Βας-Βας ο Παρασκευάς» με μια άνεση που δείχνει εν πολλοίς το πόσο αμετροεπής είναι, ακόμη και σε αυτό που λατρεύει να κάνει.
Αναμφίβολα διαθέτει ένα ταλέντο, όχι όμως τόσο μεγάλο όσο το θεωρεί ο ίδιος. Αν υπήρχε θα τον οδηγούσε σίγουρα σε πολύ διαφορετικούς μουσικούς δρόμους, ειδικά από την στιγμή που έζησε χρόνια στο Λονδίνο, όπου η μουσική βιομηχανία ξέρει να αναγνωρίζει τους πολύ μεγάλους καλλιτέχνες. Και οι δισκογραφικές εκεί δεν έψαξαν καν να τον βρουν, έστω και αν κάποια memo από την Ελλάδα και την εταιρία του φέρεται να θύμιζαν την ύπαρξη του.
Η ροκ περσόνα του Νίκου Καρβέλα ή τέλος πάντων το rock attitude που υποτίθεται ότι πρεσβεύει λένε άνθρωποι που τον έχουν ζήσει, δεν έχει καμία σχέση με την αληθινή ροκ κουλτούρα. Αυτή δηλαδή που αντιστέκεται και πάει κόντρα στην εξουσία, κάτι που ουδέποτε έχει πράξει ο συγκεκριμένος συνθέτης, παρά μόνο όταν τον αγγίζει σε προσωπικό επίπεδο και συμφέρον.
Το επεισόδιο της Βάρης και η δικαίωση των αστυνομικών
Τρανό παράδειγμα το επεισόδιο του 2008, όταν ήταν παντρεμένος με την Αννίτα Πάνια και ενεπλάκησαν σε μια κινηματογραφική καταδίωξη με το τζιπ που οδηγούσαν, όταν αγνόησαν αστυνομικούς που τους έκαναν σήμα να σταματήσουν. Τελικά ακινητοποιούνται αν και κατά τον Καρβέλα δεν έτρεχαν αλλά πήγαιναν σιγά όταν ξαφνικά το περιπολικό μπήκε μπροστά τους και φρέναρε απότομα κάθετα στον δρόμο.
Οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν το ζεύγος που περνάει τη νύχτα στο κρατητήριο μέχρι να τους πάνε στο αυτόφωρο και την επομένη η Αννίτα Πάνια δηλώνει μετά την καταδίκη τους ότι «καταδικαστήκαμε επειδή δεν συνεργαζόμαστε με μπάτσους, μπασκίνες και επικίνδυνους τραμπούκους».
Ο Καρβέλας σε μια τηλεοπτική συνέντευξη δίνει την δική του εκδοχή και μαζί με την Πάνια «φωτογραφίζουν» τους τέσσερις αστυνομικούς που τους συνέλαβαν. Αυτοί κατέθεσαν αγωγές κατά του ζεύγους και δικαιώθηκαν πρωτόδικα και σε δεύτερο βαθμό, ενώ το δικαστήριο τους επιδίκασε συνολική αποζημίωση ύψους 75.000 ευρώ.
Δεκαεπτά χρόνια μετά ο άνθρωπος στον οποίο κανείς δεν επέβαλλε το δρόμο των εύπεπτων πολλές φορές σουξέ, αλλά ετάχθη ο ίδιος στην συγγραφή τους, εμφανίστηκε για να μας θυμίσει ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει στον χαρακτήρα του. Μόνος του έχει καλλιεργήσει ένα υπερεγώ, στο οποίο αναμφίβολα δεν χωράει κανείς άλλος, εκτός ίσως από την Άννα Βίσση, η οποία του χρωστάει μερικά από τα πιο ωραία τραγούδια της καριέρας της.
Η έπαρση του απέναντι σε όλους και όλα, ο θυμός του επειδή μόνο αυτός έχει δίκιο όταν λέει κάτι και κανείς άλλος δείχνει ότι παραμένει ένας ολοκληρωτικός άνθρωπος ενίοτε στην πιο κακή και χυδαία του εκδοχή.
