Μικρή αναφορά για την ταινία «Ο Άνθρωπος του Θεού» σε σκηνοθεσία Yelena Popovic.
Α. Η επιλογή της αγγλικής γλώσσας είναι κατανοητή για λόγους πρόσβασης σε διεθνές κοινό αλλά έχω την εντύπωση – χωρίς να είμαι ειδικός – πως αφαιρεί από την ερμηνεία. Σε πολλές σκηνές φαίνεται πως πρώτο μέλημα των ηθοποιών είναι να αρθρώσουν σωστά τις αγγλικές λέξεις και να τις καταστήσουν κατανοητές στο διεθνές κοινό ή και να εξαφανίσουν ακόμα την επίδραση της ελληνικής προφοράς. Το κόστος όμως τούτης της προσπάθειας είναι η επιτηδευμένη/υπερβολική ερμηνεία (στην αγγλική γλώσσα) με αποτέλεσμα να προκύπτει, κάποιες φορές, κάτι πολύ επιφανειακό ερμηνευτικά.
Πολλές ταινίες έχουν καταξιωθεί στην μητρική γλώσσα παραγωγής. Η επιλογή της ελληνικής γλώσσας θα προσέθετε φυσικότητα και κατ’ επέκταση ερμηνευτική αξία στο σύνολο των ηθοποιών μεταξύ αυτών και του πολύ ταλαντούχου πρωταγωνιστή. Συμπληρωματικά και πέραν της γλώσσας ο Α. Σερβετάλης με την υποτονική ερμηνεία (χαμηλός τόνος φωνής και κινησιολογία) αποτύπωσε με επιτυχία την ασκητική μορφή του Αγ. Νεκταρίου.
Β. Η ταινία παρουσιάζει τον ασίγαστο πόλεμο που δέχθηκε ο Άγιος Νεκτάριος τόσο από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, όσο και από την ελλαδική Εκκλησία και την τοπική αστυνομία. Αυτός είναι μάλλον ο τρόπος της σκηνοθέτιδας να αποτυπώσει την αγιοσύνη του Αγίου Νεκταρίου, μέσα από την καρτερία που επέδειξε στις προσβολές και επιθέσεις ετών. Αυτό το οποίο όμως θα είχε μεγαλύτερη αξία θα ήταν να αποτυπωθεί, όσο δύσκολο να ήταν αυτό τόσο τεχνικά όσο και ερμηνευτικά, ο εσωτερικός αγώνας του Αγ. Νεκταρίου – με τρόπο που δεν ευτελίζει φυσικά το υπό διαχείριση θέμα – η προσπάθεια, η υπέρβαση των πειρασμών, τα διλήμματα και η αγωνία του. Μια αποτύπωση της πνευματικής διάστασης αυτού του προσωπικού αγώνα πέραν από βυζαντινισμούς και δολοπλοκίες, στοιχεία τα οποία αφθονούν σε τόσες ταινίες.
Τα παραπάνω είναι υποκειμενικά και καθένας/μια που θέλει να έχει άποψη οφείλει να δει την ταινία και να κρίνει ανάλογα.
Σε κάθε περίπτωση αποτελεί μια ελληνική παραγωγή μετά από πολύ καιρό και είναι πάντα όμορφο να βλέπεις θερινούς κινηματογράφους εκτός Αθηνών να κάνουν sold out!
ΥΓ: Εξαιρετική η πολύ σύντομη εμφάνιση του Νικήτα Τσακίρογλου στον ρόλο του Πατριάρχη Σωφρόνιου.
Ιωάννης Λάμπρου
