Το τελευταίο εγχείρημα της Σοφία Κόπολα, η οποία υπογράφει την σκηνοθεσία και το σενάριο της ταινίας, πραγματεύεται τα ζητήματα που απασχολούν μια σύγχρονη γυναίκα που προσπαθεί να εγκλιματιστεί στους νέους της ρόλους ως συζύγου, πολυάσχολης μητέρας, διατηρώντας ταυτόχρονα την δική της ταυτότητα και δημιουργικότητα μέσω της συγγραφικής καριέρας που ακολουθεί.
Η ιστορία ξεκινά με τον γάμο της Λόρα (Ρασίντα Τζόουνς) με τον Ντιν (Μάρλον Γουέιανς) δείχνοντας τους ευτυχισμένους και ξέγνοιαστους και στην συνέχεια μεταφερόμαστε στο σήμερα, όπου έχουν αποκτήσει δύο κόρες, την Λόρα να προσπαθεί να τα προλάβει όλα μέσα στην μέρα και τον Ντιν να εργάζεται για πολλές ώρες και να λείπει συχνά από το σπίτι εξαιτίας των πολλών επαγγελματικών ταξιδιών για να προωθήσει την νεοσύστατη εταιρεία του.
Μια μικρή αλλαγή στην συμπεριφορά του Ντιν, θα κάνει την Λόρα καχύποπτη όσον αφορά την πίστη του συζύγου της και θα ξεκινήσει ένα ταξίδι υποψιών, προσέχοντας την παραμικρή λεπτομέρεια πάνω του και παρακολουθώντας τις κινήσεις του. Μάλιστα, ο «εχθρός» θα αποκτήσει όνομα και πρόσωπο, όταν στο εταιρικό πάρτι του Ντιν, η Λόρα θα προσέξει ότι ο άντρας της δίνει ιδιαίτερη σημασία στην νεότερη και αρκετά ελκυστική συνεργάτιδα του, Φιόνα.
Στο σημείο αυτό θα κάνει την εμφάνιση του ο πατέρας της Λόρα, Φίλιξ (Μπιλ Μάρεϊ), ένας γοητευτικός αιώνιος playboy, στον οποίο θα απευθυνθεί για μια πατρική, αντρική συμβουλή, Οι δυο τους θα συνθέσουν ένα δίδυμο «ντετέκτιβ», με τον Φίλιξ, από την μια να την παρηγορεί ότι δεν συμβαίνει τίποτα με τον άντρα της και ταυτόχρονα από την άλλη να την προτρέπει να συνεχίσουν να παρακολουθούν τον Ντιν μέχρι να είναι απολύτως σίγουρη για την αθωότητα του.
Με μια πρώτη ματιά η ταινία ασχολείται με ένα σύγχρονο παντρεμένο ζευγάρι με παιδιά που ζει στο παγκόσμιο κέντρο του κόσμου, την Νέα Υόρκη και στην πιθανή απιστία του συζύγου, όμως στην πραγματικότητα όσο εξελίσσεται η ιστορία η κύρια θεματική της είναι η σχέση πατέρα – κόρης, όπου ο πατέρας αντιλαμβάνεται ότι με αφορμή την υποψία της κόρης του, περνάνε αρκετό χρόνο μαζί και θέλει να συνεχίσει την συχνή επαφή με την κόρη του που πάντα θα είναι δική του, όπως ακούγεται στην αρχή της ταινίας, ενώ η κόρη μέσω από την συζυγική της κρίση, βρίσκει αφορμή να ξαναπλησιάσει τον πατέρα της και να του εκφράσει τα θέματα που κουβαλάει από την παιδική της ηλικία, όταν χώρισε με την μητέρα της και εγκατέλειψε την οικογένεια τους για μια νεότερη γυναίκα.
Ο Μπιλ Μάρεϊ φαίνεται να υποδύεται με σχετική άνεση τον ρόλο που του ανέθεσε η Σοφία Κόπολα, βγάζοντας φυσικά από μέσα του την πατρική φιγούρα ενός τύπου με κλάση, ενός bon viveur που επιμένει σε όλη την ταινία ότι τα αρσενικά από την φύση τους κυνηγούν όλα τα θηλυκά, γιατί είναι μέσα στο DNA τους αυτή η συμπεριφορά, από την αρχή της ύπαρξης τους. Παρ’ όλα αυτά η Ρασίντα Τζόουνς καταφέρνει να βγει μπροστά και να πρωταγωνιστήσει με την ερμηνεία της, δίνοντας ένα βάθος στον ρόλο της παρά το σεναριακό κενό που είχε, ώστε να δώσει ένα βαθύτερο νόημα στον χαρακτήρα της.
Βέβαια, όλο το έργο κινείται με μια σχετική ελαφρότητα και χαλαρότητα, ασχολούμενο τόσο όσο με το βαθύτερο μήνυμα που θέλει να περάσει στον θεατή, έχοντας κωμικό χαρακτήρα όπου χρειάζεται και κινηματογραφώντας την περιπλάνηση του Φίλιξ και της Λόρα με ωραίες εικόνες της Νέας Υόρκης, με χαρακτηριστικά πλάνα δείχνοντας την πλάτη των ηθοποιών και αποτυπώνοντας την εικόνα που βλέπουν μπροστά τους, είτε είναι η πόλη, είτε ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα, είτε ταξιδεύουν χαμένοι μέσα στις σκέψεις τους κοιτώντας στο κενό.
Το δημιούργημα, εν κατακλείδι, της Σοφίας Κόπολα είναι μια αξιόλογη επιλογή για να αποδράσετε από την πραγματικότητα μας για μιάμιση ώρα, παίρνοντας μια μικρή δόση από την βαθύτερη αναζήτηση που μας είχε προσφέρει στο αριστουργηματικό «Χαμένοι στην μετάφραση» (Lost on Translation) μαζί με ένα ύφος που θυμίζει το χιούμορ, τους διαλόγους και την νεοϋρκέζικη περιπλάνηση του Γούντι Άλεν και φυσικά την ύπαρξη της μεγάλης μορφής που ονομάζεται Μπιλ Μάρεϊ.
Χρήστος Ιωάννου
