Aναρωτιέμαι τελικά, εάν οι σπουδές και τα πτυχία είναι μέσα για την διεύρυνση του μυαλού και της προσωπικότητας ενός ανθρώπου ή απλά είναι χαρτιά συγκάλυψης της ανεπάρκειας ενός ατόμου σε βασικά επίπεδα κοινωνικής ηθικής και αυτοεκτίμησης.
Σίγουρα είναι επιβράβευση κόπων και επένδυση στην αξία της προσφοράς και μετάδοσης της όποιας γνώσης και ικανότητας, είτε αγγίζει τα όρια ενός ατόμου, είτε δίχως όρια εξαπλώνεται αναλόγως τη θέση και την ευκαιρία του καθενός.
Παρέμβαση του μυκονιάτη επιχειρηματία Φλώριου Ασημομύτη
Είναι λοιπόν λυπηρό, που άνθρωποι «σπουδαγμένοι», όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου, καταφεύγουν σε πράξεις μηδενικού επιπέδου και αμαυρώνουν αξίες και αξιώματα, υιοθετώντας ένα προφίλ αγένειας προς των συνάνθρωπο, τον τόπο, τον εαυτό ους τον ίδιο.
Ανυπακοή στους νόμους και τους κανόνες,
Ασέβεια απέναντι στην ηθική και το περιβάλλον,
Επίκριση σε καθετί θετικό που δεν προέρχεται από δική τους δράση,
Καταστροφή ενός τόπου που ποτέ δε σεβάστηκαν και δεν φρόντισαν για τις ανάγκες του.
Πολιτική αυθαιρεσίας, καταπάτησης δικαιωμάτων και ασέλγειας σε ένα νησί που οι ελλείψεις και οι ανάγκες φωνάζουν. Στενόμυαλοι διοικούντες που τα πτυχία και τα ταξίδια δεν λειτούργησαν θετικά ούτε στο ελάχιστο.
Με απολυτήριο Γυμνασίου, με ένα δίπλωμα σεφ, με μηδενική υλική κληρονομιά και δίχως πλάτες τρίτων κατάφερα να επιχειρήσω νόμιμα και να επιτύχω σε ότι έχω καταπιαστεί μέχρι σήμερα: Είτε αυτό λέγεται μεσιτικό γραφείο, είτε μπουτίκ οπτικών, είτε τουριστικό κατάστημα, είτε αγοραπωλησία ακινήτων, είτε ενοικίαση πολυτελών καταλυμάτων και αυτοκίνητων, είτε κατάστημα εστίασης.
Η νομιμότητα στις πράξεις μου, ο σεβασμός στον τόπο και το συνάνθρωπο, η υπακοή στους νόμους και την ηθική και η υπέρμετρη δίψα μου για δημιουργία και προσφορά, κατέληξαν να μου δώσουν την ώθηση να ξεπεράσω τα σύνορα του μυαλού και του νησιού και να μπορέσω να δω, να ακούσω και να αντιληφθώ την πραγματικότητα, δρώντας αναλόγως ως προς το κοινό καλό και με βάση την δική μου ηθική.
Ως πότε θα είμαστε έρμαια σε παλιομοδίτικες συμπεριφορές? Ως πότε θα ανεχόμαστε την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας? Ως πότε μία αγέλη πεινασμένων λύκων θα κατασπαράζει έναν τόπο, που από μόνος του θα μπορούσε να φροντίσει τις πληγές του πολύ καλύτερα, μακριά από τον καθημερινό βιασμό της πολιτιστικής του κληρονομιάς και αισθητικής?
Είμαι εδώ και δεν φοβάμαι, δεν υποκύπτω και δεν σταματώ μπροστά σε καμία απειλή.
www.kourdistoportocali.com
