Πριν από περίπου 65-70 χρόνια η Αθήνα είχε λιγότερο από τον μισό πληθυσμό και τα προάστια της που σήμερα είναι πυκνοκατοικημένα, ήταν έρημοι τόποι…
Ιστορίες εκείνης της εποχής, φαντάζουν στις μέρες μας αδιανόητες αλλά αποτελούν την πραγματικότητα μιας άλλης εποχής!
Ποιος θα το φανταζόταν ότι κάποτε η πολυσύχναστη παραλία του Σχοινιά στον Μαραθώνα και το γειτονικό Σούλι ήταν ένα από βασικά πεδία βολής της Πολεμικής Αεροπορίας, στο οποίο εκπαιδεύονταν οι πιλότοι από την νεοσύστατη βάση της Τανάγρας με πραγματικά πυρά.
Ρουκέτες και βλήματα μεγάλου διαμετρήματος έπεφταν βροχή στην παραλία και μέσα στην θάλασσα σε απόσταση 200-300 μέτρα από την ακτή!
Τριγύρω η απόλυτη ερημιά…
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Έκτος από τις φωτογραφίες των εγκαταλελειμμένων εγκαταστάσεων του πεδίου βολής που σώζονται μέχρι σήμερα, υπάρχουν και μαρτυρίες χειριστών εκείνης της περιόδου που χρησιμοποίησαν το πεδίο βολής.
«Παλιοί πιλότοι της διώξεως είπαν ότι, γύρω στο ’51‐52 απογειωνόμενοι από την Ελευσίνα, πολυβολούσαν στόχους από άσπρα σεντόνια απλωμένα στην ακτή του Μαραθώνα, και ότι η δραστηριότης διεκόπη γύρω στο ’56.
Στην παραλία υπάρχουν ακομα εγκαταστάσεις τις οποίες κατασκεύασε στη διάρκεια του Εμφυλίου η Πολεμική Αεροπορία (Ε.Β.Α. τότε) για να γίνεται εκπαίδευση των πιλότων και των Ικάρων στη βολή από αέρος και στον βομβαρδισμό στόχων στη θάλασσα. Διακρίνεται ακόμα ο πύργος ελέγχου και οι εγκαταστάσεις στρατωνισμού των σμηνιτών και υπαξιωματικών που επάνδρωναν τον πύργο ελέγχου από τον οποίο γινόταν ο συντονισμός για τις βολές των εκπαιδευομένων χειριστών της Ε.Β.Α. και των Ικάρων οι οποίοι επέβαιναν σε αεροσκάφη Σπίτφάϊρ, Χέλντάϊβερ, Χάρβαρντ, στην αρχή και μετά σε αεριωθούμενα Τ‐33, F‐84 και F‐86.
Οι πολυβολισμοί και οι βολές των ρουκετών γίνονταν με κάθετο εφόρμηση,
με βύθιση από ύψος κάτω των 800 μέτρων με έναρξη πάνω από το δρόμο Μαραθώνα –Κάτω Σουλίου περίπου από τη διασταύρωση με το δρόμο που οδηγεί στο Κωπηλατοδρόμειο.
Μετά τον πολυβολισμό γινόταν απότομη άνοδος ανάκτησης ύψους και αναμονή της επόμενης σειράς για βολή, που όριζε ο πύργος ελέγχου.
Μετά από μερικές βυθίσεις τα αεροσκάφη επέστρεφαν στην Ελευσίνα το Τατόι και την Τανάγρα αντίστοιχα, για ανεφοδιασμό σε καύσιμα, λιπαντικά, πυρομαχικά και φιλμ του φωτοπολυβόλου και αλλαγή εκπαιδευομένων.
Η εκπαίδευση σε βομβαρδισμό γινόταν σε πλωτό στόχο που ήταν αγκυροβολημένος στη θάλασσα του κόλπου του Μαραθώνα περί τα 250‐300 μέτρα από τη ακτή με ελαφρά βύθιση πάνω από το στόχο.
Η περιοχή εποπτεύονταν από ομάδα σμηνιτών οι οποίοι δεν επέτρεπαν στη διάρκεια των βολών την προσέγγιση της περιοχής του Πεδίου Βολής και από πλεούμενο για να μην πλησιάζουν πλωτά στον κόλπο του Μαραθώνα.
Στις δεκαετίες του ’70 και ’80 από τον χώρο της βολής γινόταν δοκιμαστικές βολές με αληθινά πυρά για δοκιμή πυρομαχικών του Καλυκοποιείου.
Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν γκρεμισμένες κτιριακές εγκαταστάσεις που κατασκευάστηκαν από το Γ.Ε.Σ. τα μέσα του 1950 και για πολλά χρόνια στάθμευε κλιμάκιο του πυροβολικού το οποίο εκτελούσε δοκιμαστικές βολές με πυροβόλα για να γίνεται έλεγχος της ποιότητας των βλημάτων που παρελάμβανε ο Στρατός από το Καλυκοποιείο.
Περί το τέλος του 1980 εγκαταλείφθηκαν οι εγκαταστάσεις και παραδόθηκαν προς χρήση από το Δήμο Μαραθώνα, σαν αμαξοστάσιο για τα οχήματα του Δήμου.
Την δεκαετία του ’60 όσοι περπατούσαν στην άμμο τις παραλίας του Σχοινιά. περνούσαν την αποστραγγιστική τάφρο του βάλτου και βρίσκονταν σε ένα τοπίο που θύμιζε τα πεδία των μαχών του Πρώτου Πολέμου.
Ήταν μια σειρά από αμμολόφους με κρατήρες σπαρμένους με θραύσματα κάθε είδους βλημάτων.
Υπήρχαν πολλά βλήματα από πολυβόλα αεροπλάνων.
Υπήρχαν όμως και θραύσματα από βλήματα μεγάλου διαμετρήματος.
Είναι το πεδίο βολής από άσπρη ανασκαμμένη άμμο.
ΟI ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ ΠΙΛΟΤΟΙ ΚΑΙ ΤΑ F-86E
Σ αυτή την περιοχή, άφησαν την τελευταία τους πνοή κι δυο νέοι πιλότοι.
Στις 20 Οκτωβρίου 1954, ο Ανθυποσμηναγός (Ι) Ζαχαρίας Δραμουντάνης έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσεως με αεροσκάφος F-84G της 111 Πτέρυγας Μάχης, το οποίο προσέκρουσε στη θάλασσα και βυθίστηκε, κοντά στο πεδίο βολής Μαραθώνα.
Στις 18 Ιανουαρίου 1968, ο Υποσμηναγός (Ι) Γεώργιος Κωστολάμπρος έχασε τη ζωή του όταν το αεροσκάφος του, F-104G της 335 Μοίρας Κρούσεως, κατέπεσε, λόγω απώλειας στηρίξεως, στην περιοχή του Πεδίου Βολής Μαραθώνα.
Η περιοχή ωστόσο «εκπαίδευσε» μια ολόκληρη γενιά εξαιρετικών χειριστών της Π.Α.
Τους πρωτοπόρους των αεριωθούμενων F-86E.
O Υποπτέραρχος (Ι) ε.α. Παν.-Βαρδής Παπαδάκης αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Τα F-86E ήταν καναδικής κατασκευής και τα πρώτα έφθασαν στην Ελευσίνα στις αρχές του 1954 με Καναδούς χειριστές.
Στη συνέχεια η μεταφορά τους στην Ελλάδα γινόταν από τους χειριστές των υπό συγκρότηση Μοιρών, οι οποίοι τα παραλάμβαναν από το αεροδρόμιο Ringway, κοντά στο Μάντσεστερ της Αγγλίας.
Στις 20 Ιουλίου 1954 πραγματοποιήθηκε η επίσημη τελετή ένταξης των πρώτων αφων στην τότε ΕΒΑ και με την ολοκλήρωση της παραλαβής των, το 1955, είχαν συγκροτηθεί διαδοχικά οι Μοίρες 341, 342 και 343.
Με πρόγραμμα εντατικών πτήσεων κάθε μία Μοίρα με τη σειρά της κηρυσσόταν ετοιμοπόλεμη.
Η εκπαίδευση περιλάμβανε σχηματισμούς μάχης, ακολουθία αρχηγού, βολές πολυβόλου από μικρά και μέσα ύψη στο πεδίο βολής του Μαραθώνα, ναυτιλιακά ταξίδια, βολές εναντίον ρυμουλκούμενου από αφος F-84G ανεμουρίου στο πεδίο βολής της Άνδρου και φυσικά νυκτερινές πτήσεις.»
Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Πληροφορίες
Κωνσταντίνος Πικρός
Πηγή: militaire.gr
