Ο Λόφος Λεβίδη , παραμένει ο τελευταίος μεγάλος πνεύμονας πρασίνου στην ευρύτερη περιοχή και ως τέτοιο οφείλουμε να τον διατηρήσουμε.
Αυτό ήταν και το σκεπτικό της απόφασης που έλαβε ο Δημος Παλλήνης το 2004, προκειμένου να εκκινήσουν οι διαδικασίες απόκτησης του.
Το 2005, το Δημοτικό Συμβούλιο Παλλήνης, στηριζόμενο στη μελέτη του κ. Παναγιώτη Γκοιμήση , η οποία αναφέρεται διεξοδικά στο χαρακτήρα της έκτασης, στις χρήσεις γής, τους όρους δόμησης και τις δυνατότητες απόκτησης, έλαβε συγκεκριμένες αποφάσεις.
Η μελέτη επισήμανε οτι «για τα μη δασικά τμήματα της έκτασης, η απόκτηση τους μπορεί να πραγματοποιηθεί με αναγκαστική απαλλοτρίωση για τη δημιουργία χώρου πρασίνου με τις χρήσεις του Π.Δ. 20/02/03 η με απευθείας αγορά. Για τα δασικά τμήματα, η απόκτηση τους μπορεί να γίνει με απευθείας αγορά η με αναγκαστική απαλλοτρίωση υπερ του Δημοσίου και στη συνέχεια να παραχωρηθεί στο Δήμο Παλλήνης».
Ενα σύντομο ιστορικό, για τα πραγματικά δεδομένα, που αφορούν στο Λοφο Λεβίδη, κυρίως για την αποκατάσταση του τι έχει συμβεί.
Η πρόταση που καταθέσαμε στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο, είχε αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα. Να διερευνηθούν τα δεδομένα που σήμερα ισχύουν και να αναζητηθούν όλοι οι τρόποι για την πιθανή αξιοποίηση του, ακόμη και η δυνατότητα απόκτησης του. Οπως συνέβη με την Βίλα Ιόλα στην Αγία Παρασκευή και την Βίλα Ζωγραφου στο Δήμο Ζωγράφου, που αγοράστηκαν απο τους δήμους και σήμερα λειτουργούν ως χώροι πολιτισμού.
Για να μη μένουν στα χαρτιά μελέτες και αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου (2004 -2008).
Ισως ανοίξει ενα παράθυρο στο φώς.
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ “ΕΜΕΙΣ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ”
