Από το Αιγαίο και τα γαλάζια του κύματα, στέλνουμε τις ευχές μας για την Ανάσταση και την κοινωνία των ανθρώπων και των πολιτισμών. Ιδιαίτερα την κοινωνία μεταξύ του ελληνικού και του γαλλικού πολιτισμού, που υπηρετούμε μέσα από τη Βιβλιοθήκη Marie Blanche.
De la mer Égée et de ses vagues bleues, nous vous envoyons nos meilleurs vœux à l’occasion de la fête de Pâques et dans l’espoir de la communion entre les peuples et entre les civilisations ; et particulièrement le lien entre la culture française et la culture grecque, que nous servons par l’intermédiaire de la Bibliothèque Marie Blanche.
«Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν… Πάσχα το τερπνόν, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα. Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε. Πάσχα, εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα…Ω Πάσχα, λύτρον λύπης. Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα το πύλας ημίν του παραδείσου ανοίξαν. Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς…»
“Jour de la Résurrection et nous rayonnons… Pâques joyeuses, Pâques du Seigneur, Pâques. Pâques la plus vénérable, qui s’est levée pour nous.
Pâques, embrassons-nous les uns les autres avec joie… Ô Pâques, rédemption du chagrin. Pâques immaculée, Pâques immense, Pâques qui a grand ouvert les portes du ciel pour nous.
Pâques qui sanctifie tous les croyants…”
Εις την μεγάλην ευωχίαν της Αναστάσεως προσκαλεί πάντας, παρόντας και απόντας, νηστεύσαντας και μη νηστεύσαντας, πιστούς και απίστους, και τους φέροντας ένδυμα γάμου και τους αγοραίον περιβαλλομένους ιμάτιον. Ω μέθη της Νύμφης επί τη ανακτήσει του Νυμφίου, ω μέθη τρισαγία και ανερμήνευτος!
À la grande joie de la Résurrection, Il invite tous, présents et absents, jeûneurs et non-jeûneurs, croyants et non-croyants, aussi bien ceux qui portent des vêtements de noces que ceux qui n’en portent pas. Ô ivresse de l’épouse lors du retour de l’Époux, ô ivresse trois fois sainte et inexplicable !
Η Άνοιξις, ως άλλη μυροφόρος, ως της Μαγδαληνής Μαρίας αδελφή, κηρύσσει δια μυρίων στομάτων ότι «εώρακε τον Κύριον». Δεύτε, εξέλθωμεν των σκοτεινών θόλων των ναών, οίτινες δεν αφήνουσι την χαράν μας να εκραγή ακράτητος. Δεύτε, υμνήσωμεν τον Κύριον υπό τον σαπφείρινον και αστερόεντα θόλον του ουρανού και λάβωμεν το φως το ανέσπερον και αναμείνωμεν τα πρώτα μειδιάματα της κροκοπέπλου Ηούς.
Τοιαύτην ώραν ο Κύριος ανέστη, «ζωήν τοις εν τοις μνήμασι χαρισάμενος». Εις ημάς, τους εν τω βίω, ας χαρίση ζωήν ζωής! Χριστός ανέστη!
Printemps, comme une autre myrophore, en tant que sœur de Marie-Madeleine, proclame par des myriades de bouches qu’elle « a vu le Seigneur ».
Voici, sortons des dômes sombres des églises, qui ne laissent pas exploser notre joie de manière irrésistible. Venez, louons le Seigneur sous la coupole de saphir et étoilée du ciel
et recevons la lumière qui ne s’éteint pas et attendons les premiers sourires de l’Éos en robe de safran.
A cette heure, le Seigneur est ressuscité, « donnant la vie à ceux qui sont dans les tombeaux ». A nous, les vivants, qu’il donne la vie à la vie ! Le Christ est Ressuscité !
Απόσπασμα από άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που δημοσιεύτηκε, υπό τον τίτλο «Το Πάσχα», στην αθηναϊκή εφημερίδα «Εφημερίς», στις 6 Μαΐου 1888, την Κυριακή του Πάσχα.
Μετάφραση από τα ελληνικά: Βερονίκ Μάγκνες και Νίκη Τσιρώνη για τη Βιβλιοθήκη Marie Blanche 2024.
Extrait de l’article d’Alexandre Papadiamantis, publiee sous le titre “Pâques”, dans le journal d’Athenes, Ephemeris, le 6 mai 1888, le dimanche de Pâques.
Traduit par Véronique Magnes et Niki Tsironi pour la Bibliothèque Marie Blanche 2024.
