Η “άβολη θέση”, η αποτύπωσή της από την 15χρονη, η προσέγγισή του για να την “πείσει” να διαγράψει τις εικόνες του από το κινητό της, η καταγγελία για “αρπαγή”, το “ξεκούμπωτο παντελόνι” και η προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, περιγράφονται αναλυτικά στο απολογητικό υπόμνημα του 38χρονου κατηγορούμενου της υπόθεσης που απασχόλησε την κοινή γνώμη, στη Ραφήνα, στα τέλη Οκτωβρίου.
Ο κατηγορούμενος είχε αφεθεί ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους παρά μόνο να μην πλησιάσει, διασταυρωθεί ή επικοινωνήσει με την 15χρονη και τους οικείους της, και έχει οριστεί τακτική δικάσιμος. Οι δικαστικοί λειτουργοί έκριναν σε αρχικό στάδιο πως το αδίκημα της αρπαγής δεν υφίσταται, καθώς το βιντεοληπτικό υλικό έδειχνε πως το 15χρονο κορίτσι μπήκε μόνο του στο αυτοκίνητο του χωρίς άσκηση βίας, ενώ δεν είναι ύποπτος φυγής.
Όπως υποστηρίζει ο 38χρονος, η 15χρονη τον κατέγραψε με το κινητό της τη στιγμή που λόγω εντερικής δυσφορίας είχε σταματήσει στην άκρη του δρόμου. Φοβούμενος πως το βίντεο θα διαρρεύσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την ακολούθησε και της ζήτησε να μπει στο αυτοκίνητό του. Όπως υποστηρίζει, η κοπέλα μπήκε με την θέλησή της στο όχημα και στη συνέχεια αρνήθηκε να σβήσει το βίντεο που είχε καταγράψει. Ο 38χρονος παραδέχθηκε ότι προσπάθησε να της πάρει το κινητό, αλλά δεν προσπάθησε να την σταματήσει όταν εκείνη κινήθηκε για να βγει από το αυτοκίνητο.
“Αμέσως άρχισε να ουρλιάζει, βγήκε εκτός εαυτού και με κοίταξε θυμωμένα, λέγοντάς μου “άσε με να φύγω”. Ποτέ φυσικά δεν την κράτησα ούτε και την εμπόδισα να φύγει. Το αμάξι ήταν ξεκλείδωτο (όπως είναι πασίγνωστο, οι μπροστινές πόρτες των αυτοκινήτων δεν κλειδώνουν εσωτερικά) και σταματημένο, οπότε μετά από αυτή την κουβέντα, εκείνη έβγαλε τη ζώνη ασφαλείας, άνοιξε την πόρτα και έφυγε” υποστήριξε.
Κατά την απολογία του, απάντησε και στην κατηγορία της 15χρονης για το ξεκούμπωτο παντελόνι του λέγοντας πως είχε ανεβάσει το φερμουάρ αλλά δεν είχε προλάβει να κουμπώσει το κουμπί επειδή αναγκάστηκε να ντυθεί βιαστικά, όταν κατάλαβε πως κάποιος τον κατέγραφε να κάνει την ανάγκη του.
“Πήγα να της πάρω το κινητό κι άρχισε να ουρλιάζει”: Η απολογία του 38χρονου που κατηγορείται για την αρπαγή 15χρονης στη Ραφήνα
Το TheTOC δημοσιοποιεί ολόκληρο το απολογητικό υπόμνημα:
“Σπεύδω ευθέως εξ’ αρχής να επισημάνω ότι όλη την αλήθεια ανέφερα από την πρώτη στιγμή ενώπιον των προανακριτικών αρχών και δη των αστυνομικών οργάνων που με προσήγαγαν στο Τ.Α. Ραφήνας και κατόπιν με συνέλαβαν. Tα όσα θα αναλύσω διεξοδικά παρακάτω, δεν αποτελούν ένα σενάριο όψιμο ή κατασκευασμένο, δεν προέκυψαν από τη μελέτη του υλικού της δικογραφίας, αλλά αντιθέτως αποτελούν τη μόνη αλήθεια την οποία από την πρώτη στιγμή, αυθορμήτως και χωρίς να γνωρίζω τα εις βάρος μου “αποδεικτικά στοιχεία” ανέφερα απολογούμενος προανακριτικά. Κυρίως, όμως, τα όσα εξ αρχής αποτέλεσαν την απολογία μου, αποδεικνύονται από το υλικό της δικογραφίας, σε αντίθεση με την εις βάρος μου καταγγελία, η οποία ήδη από τα πρώτα στοιχεία της αποδεικνύεται πως είναι ένα σενάριο ψευδές, ευφάνταστο και κατασκευασμένο. Ως εκ τούτου, τελικά το αποδεικτικό υλικό που αποτέλεσε την αφετηρία για την εις βάρος μου κατηγορία, είναι ακριβώς αυτό που αποδεικνύει την αλήθεια την οποία από την πρώτη στιγμή διατρανώνω. Συγκεκριμένα:
Τυγχάνω κάτοικος Νέας Μάκρης Αττικής, περιοχή στην οποία ζω μαζί με την οικογένειά μου και διατηρώ καφετέρια στην ίδια περιοχή, από κοινού με την αδερφή μου. Την Πέμπτη, 19.10.2023, μεσημεριανές ώρες, βρέθηκα στην περιοχή της Ραφήνας καθώς αναζητούσα ένα εργαλείο για να επισκευάσω ένα παιδικό παιχνίδι του υιού μου. Όπως έχω αναφέρει και προανακριτικά, αρχικά αναζήτησα το εξάρτημα αυτό στην αγορά της Νέας Μάκρης και αφού διαπίστωσα ότι τα καταστήματα ήταν κλειστά, αναζήτησα το συγκεκριμένο εργαλείο στη Ραφήνα. Παρά ταύτα, και αυτό το κατάστημα ήταν κλειστό και ξεκίνησα να επιστρέφω προς τη Νέα Μάκρη, από τον πίσω δρόμο που περνάει από το Κόκκινο Λιμανάκι. Σημειώνω ότι από την προηγούμενη μέρα το απόγευμα είχα ήδη υποστεί μία εντερική κρίση την οποία απέδωσα μάλλον σε κάποια ίωση ή κάποια τροφική δηλητηρίαση αφού δεν είχα άλλα συμπτώματα πέρα μιας πολύ ξαφνικής και έντονης διάρροιας.
Στην επιστροφή μου, λοιπόν, καθώς περνούσα από εκεί οδηγώντας το αυτοκινητό μου επί της Λεωφόρου Δημοκρατίας, ένιωσα πάλι έντονη δυσφορία και πόνο στην κοιλιακή χώρα και μου δημιουργήθηκε άμεση ανάγκη να ενεργηθώ. Η ανάγκη να ενεργηθώ ήταν τόσο ξαφνική και έντονη που αυτομάτως μείωσα ταχύτητα αναζητώντας άμεση λύση. Δυστυχώς στο σημείο αυτό δεν υπάρχουν καφετέριες ή οποιουδήποτε είδους κατάστημα στο οποίο να μπορούσα να ζητήσω να κάνω χρήση τουαλέτας καθώς είναι μια αμιγώς οικιστική περιοχή, με οικίες και περιφραγμένα αγροτεμάχια με χαμηλή βλάστηση. Μην έχοντας άλλη επιλογή αποφάσισα να βρω λύση σε κάποιο σημείο παραπλεύρως της οδού. Σταμάτησα το αυτοκίνητό μου στο δρόμο και μετέβην σε ένα παρακείμενο απομονωμένο σημείο προκειμένου να ικανοποιήσω την ανάγκη μου (σε σημείο στο οποίο και δε θα γινόμουν ενοχλητικό θέαμα στα μάτια των περαστικών).
Καθώς βρισκόμουν εκεί σε αυτή την άβολη θέση, έχοντας τη βεβαιότητα ότι δεν με βλέπει κανείς, και έχοντας πλάτη στο δρόμο εντόπισα την εγκαλούσα να περνάει βαδίζοντας από πίσω μου σε σχετική απόσταση. Από το σημείο που βρισκόμουν -στην κατάσταση και σε στάση που δε χρειάζεται να περιγράψω- την παρατήρησα να κοιτάει γυρίζοντας το βλέμμα μου και κάνοντας πλέον βιαστικές κινήσεις για να “μαζευτώ” αφού ήμουν βέβαιος ότι και εκείνη είχε αντιληφθεί και την παρουσία μου και την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Προφανώς δεν είναι και ό,τι πιο συνηθισμένο σε δημόσιο χώρο να βλέπει κανείς κάτι τέτοιο. Ωστόσο, όπως διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη, η ίδια κρατούσε στα χέρια της προτεταμένο το κινητό της, προς το μέρος μου σαν να τραβούσε φωτογραφίες ή βίντεο και μου έδωσε την εντύπωση ότι γελούσε. Ήταν απόλυτα σαφές για εμένα ότι όχι απλά είχε καταλάβει τι έκανα, αλλά το βιντεοσκοπούσε και το κρατούσε αρχείο στο κινητό της, έχοντας άγνωστες προθέσεις (πιθανόν να το κοινοποιήσει σε τρίτους, να το δημοσιεύσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμα και να κάνει ζωντανή μετάδοση σε αυτά, εξευτελίζοντάς με σε αυτή την πραγματικά εξαιρετικά άβολη -προσωπική μεν στιγμή- η οποία όμως λάμβανε χώρα σε δημόσιο χώρο ως μια λύση ανάγκης ).
Χωρίς να πω το οτιδήποτε, σήκωσα πολύ βιαστικά και άτακτα τα ρούχα μου και εισήλθα εσπευσμένα στο αυτοκίνητό μου, προκειμένου να ηρεμήσω από τον πανικό που μου δημιούργησε η σκέψη αρχικά και μετά η βεβαιότητα ότι κάποιος με έχει βιντεοσκοπήσει σε αυτή την ντροπιαστική κατάσταση. Η κοπέλα είχε προχωρήσει πεζή. Αποφάσισα να φύγω και κινήθηκα προς τον κυκλικό κόμβο της Λ. Δημοκρατίας, ωστόσο μου απασχολούσε έντονα το μυαλό η πιθανότητα το βίντεο αυτό να υπάρχει και ανά πάσα στιγμή να αρχίσει να διακινείται στο διαδίκτυο, κοινοποιούμενο παντού, χωρίς όριο και χωρίς καμία δυνατότητά μου να διακόψω τη μετάδοσή του. Έτσι, φτάνοντας στο κόμβο, αποφάσισα να γυρίσω και να βρω την κοπέλα που το τράβηξε, ζητώντας – παρακαλώντας τη να το διαγράψει. Αναλογιζόμενος μάλιστα ότι το κορίτσι αυτό έδινε την εντύπωση ότι μάλλον λόγω ηλικίας και εμφάνισης είναι κατά πάσα πιθανότητα νεαρό περίπου 20 ετών, με αναστάτωσε το σενάριο να ανεβάσει κάποια φωτογραφία μου ή βίντεο σε social, και μετά να είναι πραγματικά αδύνατο διορθώσω τη ζημιά που θα υποστώ.
Πράγματι, οδηγώντας, με στόχο να την βρω και να “διαπραγματευτώ” τη διαγραφή του υλικού που ήμουν βέβαιος ότι έχει στο κινητό της, την εντόπισα να βαδίζει στο δρόμο (στο σημείο και γενικά στην περιοχή δεν έχει πεζοδρόμηση) και σταμάτησα το αυτοκίνητο μου δίπλα της και αριστερά της. Άνοιξα το παράθυρο του συνοδηγού και την ρώτησα ευγενικά πού πηγαίνει. Εκείνη μου απάντησε ότι πάει προς το βενζινάδικο που βρίσκεται στο τέλος της Λεωφόρου Δημοκρατίας, περίπου 1-1,5 χιλιόμετρο από το σημείο στο οποίο βρισκόμασταν) και στην ερώτησή μου αν ήθελε να την πάω προς τα εκεί, αποκρίθηκε θετικά, μπαίνοντας μόνη της στο αυτοκίνητό μου.
Για να είμαι απολύτως ξεκάθαρος, η ευκολία με την οποία άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο αμάξι μου με αιφνιδίασε. Επίσης έδεσε και τη ζώνη ασφαλείας της και μετά ξεκίνησα. Προφανώς ήθελα με ευγένεια να της συστηθώ και ευθέως να της εξηγήσω τον λόγο για τον οποίο έπρεπε να της μιλήσω, ήτοι να την παρακαλέσω να διαγράψει το βίντεο, ωστόσο η αμεσότητα με την οποία εκείνη άνοιξε την πόρτα και έκατσε στη θέση του συνοδηγού με ξάφνιασε. Ενώ υπολόγιζα, λοιπόν, ότι η συζήτηση που ήθελα θα γινόταν με εμένα σταματημένο εντός του αυτοκινήτου μου, εκείνη μπήκε στο αμάξι και ξεκίνησα προς το βενζινάδικο. Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά, τη ρώτησα αν τράβηξε βίντεο και εκείνη αποκρίθηκε ρωτώντας με σε τί αναφέρομαι. Της διευκρίνισα ότι αναφερόμουν στην μαγνητοσκόπησή μου στο στενό που έκανα την ανάγκη μου, εκείνη απάντησε “αααα” με τρόπο καταφατικό που με διαβεβαίωσε αφενός ότι είχε όντως τραβήξει βίντεο και αφετέρου ότι μέχρι τότε δεν είχε καταλάβει ότι εγώ ήμουν το πρόσωπο που είχε βιντεοσκοπήσει. Στο σημείο εκείνο και ενώ συνέχιζα να οδηγώ, της ζήτησα ευγενικά να διαγράψει ότι υλικό είχε τραβήξει, εκείνη έπιασε αμυντικά το κινητό της και εγώ σταμάτησα το αμάξι και προσπάθησα να της το πάρω προκειμένου να την εξαναγκάσω να μου πει την αλήθεια και να διαγράψει οριστικά το αρχείο. Εκείνη τη στιγμή, ήταν που της είπα “σου άρεσε δηλαδή, είναι ωραίο τώρα αυτό που έκανες;” καθώς εκνευρίστηκα με την ευκολία που παραδεχόταν ότι με βιντεοσκόπησε και ταυτόχρονα δεν έδειχνε πρόθεση να διαγράψει το βίντεο. Πράγματι προσπάθησα επίμονα να της πάρω το κινητό το οποίο κρατούσε σφιχτά και δεν μου το έδινε.
Αμέσως άρχισε να ουρλιάζει, βγήκε εκτός εαυτού και με κοίταξε θυμωμένα, λέγοντάς μου “άσε με να φύγω”. Ποτέ φυσικά δεν την κράτησα ούτε και την εμπόδισα να φύγει. Το αμάξι ήταν ξεκλείδωτο (όπως είναι πασίγνωστο, οι μπροστινές πόρτες των αυτοκινήτων δεν κλειδώνουν εσωτερικά) και σταματημένο, οπότε μετά από αυτή την κουβέντα, εκείνη έβγαλε τη ζώνη ασφαλείας, άνοιξε την πόρτα και έφυγε. Βρέθηκα δυστυχώς να διαπληκτίζομαι με μια εικοσάχρονη που είχε στα χέρια της εξευτελιστικό υλικό που με αφορούσε και φυσικά αδυνατούσα να την πείσω να κάνει το σωστό, ενώ η κατάσταση ξέφυγε αφού αυτή βγήκε εκτός εαυτού και μετά και δεν άκουγε αλλά και ούρλιαζε.
Αυτή η διαδικασία, ήτοι το χρονικό διάστημα από τη στιγμή που επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο έως την αποβίβασή της, διήρκησε το πολύ ένα λεπτό. Όλα συνέβησαν σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, προφανώς η κοπέλα ούτε απειλήθηκε, ούτε δέχθηκε βία, παρά μόνο βρέθηκε αντιμέτωπη με την αυτονόητη συνέπεια να πρέπει να λογοδοτήσει σε ένα πρόσωπο το οποίο παρανόμως μαγνητοσκόπησε. Επισημαίνω για ακόμη μια φορά πως αυτή η συζήτηση δεν είχα καν πρόθεση να γίνει εντός του οχήματος, αλλά η ευκολία με την οποία εισήλθε σε αυτό με εξέπληξε και μου φάνηκε τελικά καταλληλότερη συνθήκη για να μπορέσω να διαπραγματευτώ και να συζητήσω μαζί της.
Σε όλη τη διαδικασία, επισημαίνω πως η μόνη “παρατυπία” του ρουχισμού μου ήταν ότι το κουμπί του παντελονιού μου ήταν ξεκούμπωτο, αποκλειστικά και μόνο λόγω της ταχύτητας με την οποία ντύθηκα και μπήκα στο αυτοκίνητο. Κατά τα λοιπά, φορούσα κανονικά τα ρούχα μου, το φερμουάρ του παντελονιού μου ήταν κουμπωμένο και καμία παρερμηνεία ή παρεξήγηση της ενδυμασίας μου δεν μπορούσε να γίνει από οποιονδήποτε με έβλεπε εντός του οχήματος.
Τα γεγονότα που συνέβησαν πράγματι με κλόνισαν. Επιστρέφοντας, μάλιστα, στο σπίτι μου ανέφερα στη σύζυγό μου τι ακριβώς είχε συμβεί και δη ότι ίσως υπήρχε βίντεο με αυτό το περιεχόμενο και εναγωνίως τη ρωτούσα τί θα έκανα αν αυτό κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο και το εντόπιζαν πρόσωπα της μικρής κοινωνίας της Νέας Μάκρης. Ο κλονισμός μου, φυσικά, δεν είχε να κάνει με δήθεν αξιόποινες πράξεις που είχα τελέσει, αλλά με το γεγονός ότι μια κοπέλα που δε γνώριζα, είχε στη διάθεσή της βίντεο ή φωτογραφίες μου από μια τόσο άβολη στιγμή μου. Γνώριζα πόσο εύκολο είναι αυτά τα βίντεο να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και φυσικά να εξευτελίζουν με το χειρότερο δυνατό τρόπο τα πρόσωπα που εμφαίνονται σε αυτά, κυρίως όταν οι χειριστές είναι νεαροί που διακωμωδούν μια τέτοια κατάσταση και επιδιώκουν να την αναπαράγουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Είχα πραγματικά τρομοκρατηθεί.
Ταυτόχρονα, η κοινωνική μου θέση στην περιοχή της Νέας Μάκρης, δε μου επέτρεπε να αντιμετωπίζω με ελαφρότητα ή χιούμορ τέτοια γεγονότα. Όπως θα εκθέσω αναλυτικά και παρακάτω, είμαι παντρεμένος, έχω ένα παιδί, η σύζυγός μου κυοφορεί το δεύτερο παιδί μας στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης της, ενώ επαγγελματικά έχω μια από τις πετυχημένες καφετέριες στην περιοχή. Ταυτόχρονα, έχω αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση. Τούτων δοθέντων, η θέση μου στην περιοχή, η εκτίμηση που πρέπει να χαίρω από τους πελάτες ή τους αθλητές του ομίλου, καθώς και η άμεμπτη ζωή που πάντα κάνω (χωρίς να δίνω δικαιώματα σε ανταγωνιστές μου για σχόλια και κακεντρέχειες) δε μου επέτρεπαν να απαξιώσω το γεγονός, αντιθέτως θεώρησα ότι μπορούσα εύκολα να γίνω αντικείμενο χλευασμού με ανυπολόγιστες προσωπικές, κοινωνικές και επαγγελματικές συνέπειες.
Υπό αυτά τα δεδομένα, έπεσα από τα σύννεφα όταν αναζητήθηκα από τις αστυνομικές αρχές και ενημερώθηκα ότι έχει υποβληθεί εις βάρος μου καταγγελία τέτοιας σημασίας, με κατηγορίες για πράξεις που ντρέπομαι ακόμα και να σκεφτώ, πολλώ δε μάλλον να διαπράξω κατά ενός ανήλικου κοριτσιού (του οποίου την ηλικία επισημαίνω ότι έμαθα μεταγενέστερα, καθώς πίστευα ότι είναι σίγουρα ενήλικη, περί τα 20 έτη). Όπως προείπα, τα πραγματικά περιστατικά τα ανέφερα και τα εξήγησα από την πρώτη στιγμή ενώπιον των προανακριτικών υπαλλήλων. Όλη την αλήθεια την αποκάλυψα αυθορμήτως, χωρίς παρουσία δικηγόρου και χωρίς καν να ξέρω με ακρίβεια τη δικογραφία, παρά μόνο την κατηγορία που μου αποδιδόταν. Επομένως, ήμουν πολύ περίεργος να μάθω τί ακριβώς είχε εισφερθεί ως αποδεικτικό υλικό και τί ακριβώς είχε καταγγείλει η κοπέλα που μπορούσε έστω να υπονοεί ότι έχουν συμβεί παράνομες πράξεις σε βάρος της.
Επισημαίνω ότι η κοπέλα αυτή δε με εγκαλούσε απλώς ότι της φώναξα ή ότι της ζήτησα επίμονα ή απότομα να διαγράψει το αρχειακό υλικό από το κινητό της, αλλά έφτασε σε σημείο να επικαλείται ψευδώς ότι διέπραξα αρπαγή σε βάρος της, ότι σκοπό είχα να προβώ σε ανήθικες πράξεις και ότι τελικά της επέδειξα τα γεννητικά μου όργανα, γεγονότα που ΟΥΔΕΠΟΤΕ συνέβησαν.
Ωστόσο, τα ψεύδη και οι συκοφαντίες εις βάρος μου, καταρρίπτονται τελικά όχι από τους δικούς μου ισχυρισμούς, αλλά ακόμα και με μια απλή επισκόπηση του βιντεοληπτικού υλικού της δικογραφίας, το οποίο συνέλεξε η Αστυνομία. Είναι δε η παρούσα μια από τις σπάνιες δικογραφίες στις οποίες το αποδεικτικό υλικό που συγκεντρώνει η Αστυνομία, δεν αποδεικνύει την κατηγορία, αλλά αντιθέτως την καταρρίπτει και διατρανώνει την αθωότητά μου.
Ως προς το ζήτημα της εισόδου της εγκαλούσας στο όχημά μου: Η εγκαλούσα στην κατάθεσή της αναφέρει πέντε φορές με απόλυτα ξεκάθαρο τρόπο ότι δήθεν εγώ εξήλθα από το αυτοκίνητο, την προσέγγισα και την εξανάγκασα με βία να εισέλθει σε αυτό. Συγκεκριμένα αναφέρει α) “Με ρώτησε ένας κύριος αν θέλω να με πάει κάπου. Εγώ αρνήθηκα, αυτός βγήκε έξω από το αυτοκίνητο και με έβαλε μέσα με το ζόρι.”, β) “Βγήκε έξω απλά και με τράβηξε μέσα με το ζόρι. Εγώ πανικοβλήθηκα εκείνη τη στιγμή, δεν μπορούσα και να αντιδράσω σαν όντως να φοβήθηκα ότι θα μου κάνει κάτι κακό.”, γ) “Εγώ τον είδα να προχωράει και απλά σταμάτησε εκείνη την ώρα, με ρώτησε αν θέλω να με πάει κάπου, εγώ αρνήθηκα και βγήκε έξω, πολύ γρήγορα και με άρπαξε απλά και προσπαθούσε να με βάλει μέσα.”, δ) “Του είπα δεν θέλω, ευχαριστώ πολύ και απλά δευτερόλεπτα περπάτησα δυο μέτρα, δεν περπάτησα πολύ και βγήκε έξω και με άρπαξε με τη βία.” και ε) “ΠΡΑΓΜ/ΜΩΝ: Όταν σε έβαλε στο αυτοκίνητο, θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει, ξέρω εγώ, άνοιξε την πόρτα και σου ‘πε πέρασε ή σε έσπρωξε ή σε έβαλε με την βία; Πώς θα το περιέγραφες αυτό; ΑΠΟΚΡΙΣΗ: Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε μέσα, με τράβηξε. Αυτό δεν, εκείνη τη στιγμή, τρόμαξα γιατί λέω μπορεί να μου κάνει το οτιδήποτε εκείνη τη στιγμή.”. Δεδομένα, λοιπόν, μου αποδίδει ότι εγώ την προσέγγισα, εξήλθα του οχήματος, την πλησίασα πεζή, την έσπρωξα και την εξανάγκασα να μπει στο όχημα και κατόπιν επέστρεψα στη θέση του οδηγού και ξεκίνησα. Το ίδιο αφήγημα επιβεβαιώνει και η μητέρα της, η οποία καταθέτει ενόρκως ότι “Η κόρη μου απάντησε αρνητικά και τότε αυτός βγήκε από το αυτοκίνητο και με τη χρήση βίας την έβαλε να καθίσει στη θέση του συνοδηγού. Έπειτα μπήκε και αυτός στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε προς Ραφήνα.”. Αυτοί οι ψευδείς ισχυρισμοί οδήγησαν στο να μου αποδοθεί το αδίκημα της αρπαγής ανηλίκου και να βρίσκομαι σήμερα κατηγορούμενος για ένα αδίκημα ειδεχθέστατο.
Πλην όμως, η απλή επισκόπηση των βίντεο της δικογραφίας αναδεικνύει ότι τίποτα από όσα κατατίθενται δεν προκύπτουν ως αληθή, αντιθέτως αποδεικνύεται ακριβώς ότι εγώ πράγματι προσέγγισα την κοπέλα, πράγματι σταμάτησα δίπλα της και αριστερά της, όμως δε βγήκα καθόλου από το αυτοκίνητο, παρά μόνο μίλησα μαζί της, αυτή εισήλθε αυτοβούλως και αποχωρήσαμε μαζί, εντός 15 δευτερολέπτων, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία πράξη βίας, καμία πράξη εξαναγκασμού, καμία πράξη πίεσης ή απειλής, ούτε καν έξοδός μου από το αυτοκίνητο.
Το αρχείο είναι απολύτως ενδεικτικό και αναδεικνύει την αλήθεια με τρόπο σαφή και αδιαπραγμάτευτο. Το αρχείο αυτό απεικονίζει ακριβώς τη στιγμή της εμφάνισης της εγκαλούσας στο οπτικό πεδίο της κάμερας και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα την εμφάνιση του οχήματός μου. Επαναλαμβάνω ότι το αρχείο αυτό συνελέγη από την Αστυνομία, ενώ και από την ίδια την προανακριτική αρχή αναφέρεται ότι αποτελεί το χρονικό σημείο της εισόδου της εγκαλούσας στο όχημά μου. Συγκεκριμένα, στην από 19.10.2023 έκθεση παρατήρησης βιντεοληπτικού υλικού ασφαλείας και διασύνδεσης προανακριτικού υλικού αναγράφεται ότι “Εμφαίνεται να διέρχεται και να σταματά στη συμβολή των οδών Λ. Δημοκρατίας και Κυπρίων Αγωνιστών όχημα μάρκας BMW X3, χρώματος μαύρου με φιμέ τζάμια και πενταπλές διάκτινες ζάντες, το όχημα είναι σταματημένο για περίπου δεκαπέντε δευτερόλεπτα και εν συνεχεία απομακρύνεται με κατεύθυνση προς Ραφήνα, ενώ η πεζή πλέον δεν εμφαίνεται στο βίντεο”. Σε αυτό, λοιπόν το βίντεο φαίνεται πως η πόρτα μου παραμένει κλειστή, εγώ δεν μετακινούμαι καθόλου, δεν εξέρχομαι από το όχημα, ούτε ασκώ οποιαδήποτε βίαιη πράξη, αντιθέτως η εγκαλούσα εισέρχεται μόνη της σε αυτό και σε ελάχιστο χρόνο αποχωρούμε μαζί από το σημείο.
Παράλληλα, σχετικά με το ότι η ίδια μου υπέδειξε τον προορισμό που ήθελε να την πάω, ήδη προανακριτικά απολογούμενος, ανέφερα ότι μόλις ρώτησα την εγκαλούσα πού πήγαινε, εκείνη δε με απέφυγε, δε με έδιωξε, ούτε προσπάθησε να φύγει (από το ίδιο βίντεο προκύπτει πως κατά το διάστημα της βιντεοληψίας η κοπέλα δεν έχει μετακινηθεί από το σημείο του αυτοκινήτου) αλλά μου αποκρίθηκε ότι πήγαινε στο βενζινάδικο. Η ίδια στην κατάθεσή της αναφέρει ότι “Βγήκα έξω από το σπίτι να πάω, στην, να δω την μητέρα μου, στην δουλειά της”, ενώ λίγο παρακάτω αναφέρει ότι “Εγώ πάω προς τα κάτω, προς να βγω σε ένα βενζινάδικο, είναι μια ευθεία”. Η δε μητέρα της, στην κατάθεσή της αναφέρει ότι “… ξεκίνησε με τα πόδια από το σπίτι μας που βρίσκεται στην ανωτέρω οδό με σκοπό να έρθει να με βρει στη δουλειά μου που βρίσκεται στη Ραφήνα Αττικής”.
Από μια απλή επισκόπηση των διαδικτυακών δεδομένων, αλλά και της περιοχής, φαίνεται ότι το συγκεκριμένο πρατήριο καυσίμων, βρίσκεται επί των οδών Φλέμινγκ και Δημοκρατίας, ενώ είναι ακριβώς δίπλα σε επιχειρήσεις (φούρνο και παντοπωλείο). Είναι, λοιπόν, πασίδηλο πλέον ότι η κοπέλα πράγματι μου ανέφερε πού επρόκειτο να πάει (δεν είναι δυνατό να συνέπεσε τυχαία η μετάβασή μας στην τοποθεσία που βρίσκεται το βενζινάδικο και η εργασία της μητέρας της, ούτε εγώ να ανέφερα τυχαία κατά την απολογία μου πως εκεί ακριβώς μου ζήτησε να τη μεταφέρω), ότι δέχτηκε να τη μεταφέρω εκεί και ότι δεν την εξανάγκασα εγώ να εισέλθει στο όχημα.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, και ως προς το ζήτημα της εισόδου της εγκαλούσας στο όχημά μου, είναι απολύτως κατανοητό ότι δεν άσκησα βία, δεν απείλησα, δεν έκανα οποιαδήποτε πράξη καταναγκασμού, ούτε προσπάθησα να την αποστερήσω από την προστασία της πολιτείας, ή των κηδεμόνων της, ούτε βέβαια ότι είχα σκοπό να την προσβάλλω με ανήθικες πράξεις, αλλά ότι η ίδια μπήκε με απόλυτη ελευθερία βούλησης μέσα στο όχημά μου, ότι δεν προηγήθηκε ούτε διαπληκτισμός, ούτε βίαιη συμπεριφορά μου και ότι εντός δεκαπέντε δευτερολέπτων την προσέγγισα, της μίλησα, μου είπε πού πήγαινε (προορισμό που επιβεβαιώνει και η ίδια και η μητέρα της), εγώ προσφέρθηκα να τη μεταφέρω και εκείνη δέχθηκε να εισέλθει στο αμάξι μου και να φύγουμε μαζί. Ήτοι άνοιξε την πόρτα μόνη της, έκατσε στη θέση συνοδηγού, έβαλε τη ζώνη της και μετά ξεκίνησα.
Ως προς την παραμονή και την έξοδο της εγκαλούσας από το όχημά μου: Όπως έχω εξ αρχής αναφέρει, τα όσα διημείφθησαν και συνέβησαν δεν ξεπερνούσαν το ένα λεπτό. Η ίδια η εγκαλούσα στην κατάθεσή της αναφέρει ότι από τη στιγμή που έφυγε από το σπίτι της μέχρι τη στιγμή που κάλεσε τη μητέρα της πέρασαν “δέκα λεπτά, ένα τέταρτο, δεν κράτησε πολύ”. Όπως είναι αντιληπτό, η “αποστέρηση” που απαιτείται ως αναγκαίος όρος της αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος της αρπαγής, δε φαίνεται να προκύπτει από το ελάχιστο χρονικό διάστημα που η κοπέλα έμεινε εντός του οχήματός μου. Πέραν, δηλαδή, της αυτονόητης διαπίστωσης ότι η ίδια εισήλθε ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ σε αυτό, ούτε ο χρόνος που παρέμεινε μπορεί να κριθεί ικανός να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι εγώ προσπάθησα να την κρατήσω βίαια ή έστω με κάποιο τρόπο να της στερήσω την ελευθερία της. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται και από το χρόνο στον οποίο ο μάρτυρας, αναφέρει ότι εντόπισε την κοπέλα έξω από την οικία του, ήτοι στις 15:50, 15 λεπτά από τη στιγμή που η ίδια εισήλθε στο όχημά μου. Παράλληλα, στην κατάθεσή της η εγκαλούσα αναφέρεται ότι “ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΝΑΣ: Πες μου κάτι. Όταν σε έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο, κατάλαβες να κλείδωσε την πόρτα ή να … ΑΠΟΚΡΙΣΗ: Όχι, η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη. Δεν ξέρω αν το ξέχασε, δε γνωρίζω.”, ενώ και η μητέρα της αναφέρει στη συμπληρωματική κατάθεσή της πως “… άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και διέφυγε”.
Είναι απορίας άξιο τελικά τί είδους αρπαγή μου καταλογίζεται όταν η εγκαλούσα μπήκε μόνη της στο αμάξι μου (καταγγέλλει βέβαια ψευδώς ότι εγώ τη βάζω μέσα με τη βία), αλλά δεν την κλείδωσα, δεν την αποστέρησα από την ελευθερία της, αλλά την ανάγκασα δήθεν να κάτσει στη θέση του συνοδηγού (θέση η οποία δεν κλειδώνει ποτέ και σε κανενός τύπου όχημα), σταμάτησα το αυτοκίνητό μου λίγα δευτερόλεπτα αργότερα (ενώ δήθεν είχα σκοπό να την κρατήσω αιχμάλωτη σε αυτό) και η ίδια δε διέφυγε με κάποιον άλλο τρόπο, παρά απλώς ανοίγοντας την πόρτα (χωρίς καν εγώ να την ακολουθήσω ή να προσπαθήσω να της ασκήσω βία για να γυρίσει εκεί).
Μέχρι σήμερα, στα 38 έτη της ζωής μου, δεν έχω ουδέποτε απασχολήσει τις δικαστικές ή αστυνομικές αρχές, υπηρετώντας πάντα απαρέγκλιτα τις αρχές της ειρηνικής κοινωνικής συμβίωσης μεταξύ των πολιτών και τους κανόνες που επιτάσσει το πολίτευμά μας και η νομοθεσία του κράτους μας. Διαβιώ καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου στη Νέα Μάκρη Αττικής όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, έχοντας αναπτύξει πλούσια επιχειρηματική και κοινωνική δράση, διατηρώντας μια εξαιρετική φήμη στην τοπική κοινωνία και χωρίς να έχω δώσει ουδέποτε την παραμικρή αφορμή για να μου αποδοθεί ο οιοσδήποτε ψόγος.
Πρέπει, δε, να σημειωθεί ότι παρά την έντονη και επιτυχημένη επιχειρηματική μου δραστηριότητα, ποτέ δεν είχα ούτε προστριβές με ανταγωνιστές, ούτε διαπιστώθηκε η οποιαδήποτε παρατυπία στην λειτουργία του καταστήματος μου ενώ αποτελώ και έναν υποδειγματικό εργοδότη στις σχέσεις μου με τους εργαζομένους μου.
Σε ό,τι αφορά την οικογενειακή μου ζωή, είμαι νυμφευμένος από το 2019 και από το γάμο μας έχουμε αποκτήσει ένα τέκνο ηλικίας σήμερα 2,5 περίπου ετών, το οποίο εγώ και η σύζυγος μου ανατρέφουμε με πολλή αγάπη και με απόλυτη συναίσθηση του ρόλου μας ως γονείς, μέσα σε ένα υγιές και γαλήνιο οικογενειακό περιβάλλον. Προσεχώς αναμένουμε και το δεύτερο μας τέκνο, καθώς η σύζυγος μου διανύει τον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης της, η οποία μάλιστα εμφανίζει και κάποιες επιπλοκές, προξενώντας, ασφαλώς, σε αμφότερους ιδιαίτερη ανησυχία και αγωνία. Επιπλέον, πέραν της δικής μου οικογένειας, έχω επωμισθεί και την φροντίδα της μητέρας μου, η οποία πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια και ενόψει του ανωτέρω προβλήματος υγείας, της ηλικίας της και της πρόσφατης απώλειας του συζύγου της και πατρός εμού και της αδελφής μου, η καθημερινή της εξυπηρέτηση, οι μετακινήσεις, οι επισκέψεις σε ιατρούς κλπ. έχουν εναποτεθεί αποκλειστικά σε εμένα και την αδελφή μου. Επαναλαμβάνω, συγκεφαλαιωτικά, ότι τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον επαγγελματικό μου βίο, δεν είχα ποτέ μου την παραμικρή εμπλοκή με τη δικαιοσύνη ενώ υπογραμμίζω ότι δεν έχω καν λάβει οποιαδήποτε κλήση για τροχαία παράβαση”.
